Οι μεγάλες φυσικές καταστροφές που οφείλονται στην Κλιματική Κρίση αντιμετωπίζονται με προσπάθεια αντιστροφής του φαινομένου. Βέβαια όταν αναφερόμαστε στην ελληνική περίπτωση, ακόμη και αν εφαρμοζόταν μια πλήρης πολιτική Πράσινης Μετάβασης δεν θα απέδιδε παρά σε μικρότερη κλίμακα εφόσον δεν γινόταν σε πλανητικό επίπεδο.
Σε σχέση με την Πολιτική Προστασία, οι υπηρεσίες που σχετίζονται με αυτήν (Πυροσβεστική κλπ) είναι αφαιμαγμένες από την συνεχή λιτότητα και φτώχεια που ταλανίζει την ελληνική κοινωνία και οφείλεται στις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ αλλά και από την εμμονική νοοτροπία εγκατάλειψης του Δημόσιου τομέα από την Μητσοτάκης Α.Ε.
Οι πολιτικές περιορισμών (πχ. κυκλοφορίας) εκτός του ότι δεν επιλύουν το πρόβλημα προστίθενται σε ένα πρόγραμμα κατασταλτικών κοινωνικών πολιτικών.
Θα έπρεπε να δοθεί μεγαλύτερο βάρος στην πρόληψη παρά στην αντιμετώπιση των φυσικών καταστροφών «εν θερμώ», αρχικά γιατί είναι αυτονόητο ότι με την πρόληψη προκύπτουν πολύ λιγότερες ζημιές αλλά και γιατί τα κόστη της αντιμετώπισης «εν θερμώ» είναι πολύ μεγαλύτερα και δεν εξυπηρετούν παρά τους εργολάβους και τους ημέτερους.
Ιδιαίτερα για τα ρέματα και με αφορμή το μπάζωμα του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας στο οποίο είμαστε αντίθετοι ως ΜέΡΑ25, πρέπει να σημειωθεί ότι είμαστε αντίθετοι στις λογικές εγκιβωτισμού/τσιμεντοποίησης όχι μόνο γιατί καταστρέφουν περιβαλλοντικές οάσεις που είναι τα ρέματα και τα ποτάμια, όχι μόνο γιατί διαταράσσουν ευαίσθητα οικοσυστήματα αλλά και γιατί η ελεύθερη ροή αποτελεί αντιπλημμυρική προστασία. Οι οποιεσδήποτε παρεμβάσεις θα πρέπει να γίνονται με βάση τις αρχές της οικομηχανικής.