Έχουμε την τύχη να κατοικούμε στο Νομό Ιωαννίνων, σε μια πανέμορφη ορεινή περιοχή της βορειοδυτικής Ελλάδας, όπου ο φυσικός της πλούτος και η πλούσια πολιτιστική της κληρονομιά δεν έχει -τουλάχιστον ακόμα- αλλοτριωθεί από την εμπορευματοποίηση και την αλόγιστη τουριστικοποίηση. Η περιοχή μας, με τα ορμητικά ποτάμια, τη μυσταγωγική Παμβώτιδα και τις μαγευτικές ορεινές λίμνες, τις επιβλητικές βουνοκορφές, τα αλπικά λιβάδια και τους σπάνιους βιότοπους, προσφέρει σε όλους μας ένα μοναδικό περιβάλλον που πρέπει να διαφυλάξουμε με κάθε δυνατό τρόπο και μέσο.
Η σημερινή Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος μας υπενθυμίζει ακριβώς αυτό το «καθήκον», όπως και την άμεση υποχρέωσή μας να αντιμετωπίσουμε την κλιματική κρίση. Έχει έρθει η ώρα να συμφωνήσουμε πως δε νοείται βιώσιμη ανάπτυξη δίχως συγκροτημένη πολιτική για το περιβάλλον, διαφάνεια και εφαρμογή των κανόνων.
Δε νοείται να μιλάμε για προστασία του φυσικού περιβάλλοντος, όταν ξεδιπλώνονται σχέδια ιδιωτικοποίησης του νερού, όταν οι κυβερνήσεις λειτουργούν σαν γραφεία τακτοποίησης αυθαιρέτων και επανακαθορίζουν αυθαίρετα τα όρια των οικισμών (βλ. Πάπιγκο). Επίσης, η πλειοψηφία της Βουλής δεν μπορεί να ψηφίζει αντιπεριβαλλοντικούς νόμους (πχ: 4685/2020) και να καταργεί τους Φορείς Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών, τη στιγμή που οι Δασικοί Χάρτες, το Κτηματολόγιο και τα προεδρικά διατάγματα για τις περιοχές NATURA και τη λίμνη των Ιωαννίνων, παραμένουν ανολοκλήρωτα.
Δεν μπορεί ακόμα το λεκανοπέδιο των Ιωαννίνων να πνίγεται για μέρες στην αιθαλομίχλη, επειδή οι κάτοικοι στρέφονται στην υπερβολική καύση ξύλων λόγω του αυξημένου ενεργειακού κόστους. Όπως επίσης, η εξόρυξη υδρογονανθράκων δεν μπορεί να έχει θέσει σε ένα «πράσινο» μέλλον.
Έχουμε ήδη καθυστερήσει. Χρειαζόμαστε άμεσα αλλαγή της περιβαλλοντικής και κλιματικής πολιτικής, τόσο για τη χώρα όσο και για την περιοχή μας, θέτοντας στο επίκεντρο τη βελτίωση της ποιότητας ζωής και την άνευ όρων διαφύλαξη του φυσικού περιβάλλοντος