[…] τα «κοστολογημένα» προγράμματα που παρουσιάζουν τα αστικά κόμματα για τη Δυτική Μακεδονία δεν χωράνε τις ανάγκες τις δικές του. «Ο λαός της Κοζάνης, πήρε ήδη μυρωδιά για το τι θα γίνει και με τις επόμενες δόσεις του Ταμείου Ανάκαμψης στο οποίο όλοι πίνουν νερό. Δισεκατομμύρια για τις ανάγκες των κερδών, ψίχουλα για τις ανάγκες και τις ζωές του λαού. Το βιώνουμε ήδη. Στη Δυτική Μακεδονία ο λαός μας βιώνει ακριβώς αυτή την αντίθεση, αυτό το δίλημμα που διαπερνά την πολιτική όλων των κυβερνήσεων. Ή θα αντέχουν τα κέρδη των λίγων ή θα αντέχουν οι ζωές των πολλών. Και ξέρει ο κόσμος ότι την ίδια ώρα που πακτωλός δισεκατομμυρίων περνάει πάνω από τα κεφάλια του, δεν μπορούν να εξασφαλιστούν ούτε οι αναγκαίες υποδομές για την ασφαλή μετακίνησή του, όπως στην περίπτωση της γέφυρας Σερβιων.
Γιατί αυτά τα «κοστολογημένα» προγράμματα, τις απολιγνιτοποίησης και της λεγόμενης πράσινης ανάπτυξης, τις συνέπειες τους στα δικαιώματά του, στη ζωή του βίωσε από πρώτο χέρι, είτε με ανεργία, είτε με χειρότερες θέσεις εργασίας, με μετανάστευση, με ενεργειακή φτώχεια, με παραπέρα υποβάθμιση του περιβάλλοντος και των αναγκαίων υποδομών, όπως των νοσοκομείων και των Κέντρων Υγείας.
Για αυτό και βλέπει, ότι παρά τις εξαγγελίες όλων, τόσο της κυβέρνησης της ΝΔ, όσο και των κομμάτων της «συμπολιτευόμενης» αντιπολίτευσης, για ανάπτυξη για όλους, για δίκαιη μετάβαση, τελικά καταλαβαίνει ότι αυτή η ανάπτυξη δεν ήταν για όλους, ότι η δίκαιη μετάβαση αποδεικνύεται «δίκαιη» μόνο για τους επιχειρηματικούς ομίλους που λυμαίνονται τον πλούτο της περιοχής, τόσο το φυσικό, τόσο τις υποδομές που χρυσοπλήρωσε ο λαός τα προηγούμενα χρόνια, όσο και τον έμψυχο, το εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό της περιοχής.
Αυτή την ανάπτυξη ζει και ο λαός της Σιάτιστας, ο λαός της Γαλατινής, που καλείται να παραδώσει το φυσικό του πλούτο για τα κέρδη μιας χούφτας ανθρώπων, τα ζει ο λαός της Καλαμιάς που ένιωσε στο πετσί του την άγρια και ωμή «επιτελικότητα» του αντιλαϊκού κράτους για να υπερασπιστεί τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων.
(…)Όμως απέναντι σε όλα αυτά, υπάρχει και άλλος δρόμος. Και ο λαός της Κοζάνης, ξέρει καλά, ότι το ΚΚΕ, με όλες του τις δυνάμεις ήταν μπροστά και απέναντι σε αυτή τη βαρβαρότητα.