[…] Το χάσμα ανάμεσα στο πώς θα μπορούσαμε να ζούμε σήμερα με βάση το επίπεδο ανάπτυξης των γνώσεων και ικανοτήτων του εργαζόμενου ανθρώπου, της τεχνολογίας και της επιστήμης και του πώς τελικά ζούμε. Η κάλυψη των σύγχρονων αναγκών της νεολαίας και του λαού συνέχεια προσκρούει σε αυτήν την αντίθεση. Αρκεί να σκεφτούμε κάποια παραδείγματα από τον τελευταίο χρόνα μόνο: Στις πυρκαγιές που κατακάψανε τον Εβρο, την Ρόδο και άλλες περιοχές, όχι μόνο πυροσβεστικά drone δεν αξιοποι ήθηκαν, αλλά δεν υπήρχαν καν δασοφύλακες, πόσο μάλλον επαρκή πυροσβεστικά μέσα. Στις πλημμύρες της Θεσσαλίας όχι μόνο δεν αξιοποιούνται νέες τεχνολογίες, όπως το Internet of things για τη διασύν δεση και παρακολούθηση σε πραγματικό χρόνο όλων των αντιπλημμυρικών έργων με κεντρικό σχέδιο, αλλά συζητάμε πως «είναι οικονομικά αποδοτικότερο να προστατευθούν ε κείνοι με τα μεγαλύτερα περιουσιακά στοιχεία» και οι άλλοι να αφεθούν να πνιγούν και μετά να αποζημιωθούν (αν αποζημιωθούν) , με βάση τις κατευθύνσεις της ΕΕ […]
297 – Θ. Κωτσάνης – ΚΚΕ
provide an attachment id!