366 – Π. Κόκκαλης – Kosmos

[…] Απέναντι στην αδιαμφισβήτητη απειλή της οικολογικής κρίσης, όλοι οι πολιτικοί εμφανίζονται κατά κάποιο τρόπο πράσινοι. Μόνο που αυτό το πράσινο είναι fake. Όταν έρθει η ώρα να πάρουν κρίσιμες αποφάσεις, οι κυβερνώντες μόνο οικολόγοι δεν αποδεικνύονται. [….]Να σας δώσω ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα fake πράσινης τοποθέτησης. Ο κ. Μητσοτάκης ανέφερε πρόσφατα ότι στο Αιγαίο και στο Ιόνιο θα δημιουργηθούν εθνικά πάρκα, τα οποία θα καλύπτουν το 32% των εθνικών μας υδάτων. Ωραία εξαγγελία παραμονές εκλογών έτσι; Ωραία και πράσινη. Τι δεν ανέφερε όμως ο πρωθυπουργός; Δεν ανέφερε ότι οι συνολικά 90 προστατευόμενες περιοχές (4 εθνικά πάρκα, 2 εθνικοί δρυμοί, 21 καταφύγια άγριας ζωής και 63 περιοχές του δικτύου Natura) γειτνιάζουν με τα οικόπεδα που έχουν παραχωρηθεί από την κυβέρνηση σε πετρελαϊκές επιχειρήσεις για έρευνα και εξόρυξη πετρελαίου και φυσικού αερίου σε Ιόνιο και Κρήτη. […] Ένα σοβαρό περιστατικό πετρελαϊκής ρύπανσης (περιστατικό που δεν το λες και σπάνιο με βάση τη διεθνή εμπειρία) θα επέφερε ολέθριες επιπτώσεις για δεκαετίες στην τουριστική βιομηχανία (ζημία ύψους 5 δισ. ευρώ) και στην αλιευτική δραστηριότητα του Ιονίου, της Δυτικής Ελλάδας και της Κρήτης, κοστίζοντας στην εθνική οικονομία έως και 7,74 δισ. ευρώ. […] η χώρα μας δεν έχει καταρτίσει τα θαλάσσια χωροταξικά σχέδια που απαιτούνται από την Οδηγία 2014/89/ΕΕ περί θεσπίσεως πλαισίου για το Θαλάσσιο Χωροταξικό Σχεδιασμό, γεγονός που οδήγησε στην αποστολή προειδοποίησης και αιτιολογημένης γνώμης από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή (ΕΕ) και τελικά παραπομπή της χώρας μας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο το Δεκέμβριο του 2023. Ούτε επανεξέταση των μέτρων που απαιτούνται από την Οδηγία 2008/56/ΕΚ για τη Θαλάσσια Στρατηγική έχει καταθέσει η Ελλάδα, για την οποία έχουμε επίσης λάβει προειδοποίηση και αιτιολογημένη γνώμη από την Επιτροπή. […] Χρειάζεται ενιαία και συνεκτική πολιτική για τη διαχείριση της παράκτιας ζώνης. Κεντρικοί άξονες επιγραμματικά είναι, ο αυστηρότερος έλεγχος αποβλήτων, ο περιορισμός στη χρήση πλαστικών, η προστασία και διατήρηση των φυσικών θαλάσσιων περιοχών σε συνεργασία με τους τοπικούς φορείς, τους ψαράδες κ.λπ., η προσαρμογή κάθε είδους παρέμβασης σε θαλάσσια και παράκτια ζώνη στα όρια που θέτουν οι οικολογικές αντοχές των συστημάτων, η ολοκλήρωση και σωστή λειτουργία κατάλληλων μονάδων επεξεργασίας λυμάτων σε όλους τους οικισμούς με πληθυσμό πάνω από 1000 κατοίκους, ο αυστηρότερος έλεγχος των πλοίων που ελλιμενίζονται ή διέρχονται από τα νερά μας, η εφαρμογή των πολιτικών και προδιαγραφών για τις μηχανές και τα καύσιμα των σκαφών, ιδιαίτερα των επιβατηγών και η υιοθέτηση Συστημάτων Περιβαλλοντικής Διαχείρισης και Ελέγχου από τα σημαντικά λιμάνια της χώρας. […]