*[…] Οι στόχοι είναι ρεαλιστικοί και κάτι περισσότερο: είναι αναγκαίοι για την αντιστροφή της κλιματικής δυστοπίας. Η Ελλάδα, άλλωστε, ως μεσογειακή χώρα είναι απολύτως και δυσανάλογα εκτεθειμένη στις επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης. Το πρόβλημα είναι αφενός ότι για τον μετασχηματισμό απαιτούνται συγκρούσεις με ισχυρούς παίκτες –σκεφτείτε τις εταιρείες αερομεταφορών π.χ. οι οποίες έχουν πολύ λιγότερο πιεστεί απ ‘ ό ,τι , για παράδειγμα, οι αγρότες όσον αφορά την υιοθέτηση μέτρων για τη μετάβαση. Αφετέρου είναι επίφοβο η πράσινη μετάβαση να καταλήξει μια αντικοινωνική πολιτική, ένας μετασχηματισμός που επιτείνει τις ανισότητες και δημιουργεί νέους ευάλωτους πλυθησμούς. Η αποκέντρωση της παραγωγής ενέργειας, η στήριξη των ευάλωτων νοικοκυριών από εργαλεία όπως το «Κοινωνικό Ταμείο για το Κλίμα», το οποίο θα πρέπει να έχει πραγματικά και όχι συμβολικά κονδύλια, η αντιμετώπιση της φτώχειας κινητικότητας σε μια χώρα όπως η δική μας όπου το σύστημα των δημόσιων συγκοινωνιών υποβαθμίζεται καθημερινά είναι κάποια μόνο από τα μεγάλα θέματα. Η ενεργειακή μετάβαση απαιτεί συνδυασμένες επενδύσεις σε υποδομές, τεχνολογία και κράτος πρόνοιας ώστε να μην καταλήξει πολιτική όξυνσης των ανισοτήτων. […]
558 – Α. Χαρίτσης – Νέα Αριστερά
provide an attachment id!