265 – Α. Ραλλάτος – ΚΚΕ

*[…] Αποτελεί κατεύθυνση της ΕΕ και στρατηγική του κεφαλαίου η αξιοποίηση των ορεινών όγκων ως νέου πεδίου κερδοφορίας, και για τον λόγο αυτόν έχει διαμορφωθεί ένα αντίστοιχο νομικό πλαίσιο που να ευνοεί την αξιοποίηση και του Πεντελικού Ορους. Ακόμα, επειδή ακριβώς δεν είναι στον προσανατολισμό καμίας κυβέρνησης η προστασία του λαού από καταστροφές, η νέα δομή της Πολιτικής Προστασίας έχει ως βασικό στόχο την ολοκληρωτική έντα ξή της στο πλαίσιο της κοινής στρατηγικής και σχεδιασμού της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, να αποτελεί δηλαδή ο πολιτικός τομέας υποστηρικτικός σε στρατιωτικές επιχειρήσεις όταν αυτό κριθεί απαραίτητο, όπως καθορίστηκε από τις αποφάσεις που πάρθηκαν στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βίλνιους τον Ιούλη του 2023, όπου υιοθετήθηκαν οι Στόχοι Ανθεκτικότητας του ΝΑΤΟ. Για το Πεντελικό Όρος, τόνισε πως αντιμετωπίζει οξυμένα προβλήματα με συνέπεια την οικολογική του υποβάθμιση, τη διάσπαση της συνέ χειάς του ως δασικού οικοσυστήματος, με αρνητικές συνέπειες στο περιβάλλον και την ποιότητα ζωής των κατοίκων του Λεκανοπεδίου. Είναι χαρακτηριστικό πως δεν υπάρχει ουσιαστική προστασία του βουνού, αφού δεν υπάρχει ολοκληρωμένο σχέδιο αντιπυρικής και αντιπλημμυρικής προστασίας, υπάρχουν ακόμα περιπτώσεις μεγαλοϊδιοκτητών και της Μονής Πεντέλης που διεκδικούν χιλιάδες στρέμματα για ιδιωτική πολεοδόμηση, έχει σταματήσει η σχεδιασμένη αναδασωτική προσπάθεια λόγω έλλει ψης χρηματοδότησης και επιστημονικού και δασεργατικού προσωπικού . Στον αντίποδα της πολιτικής αυτής βρίσκεται η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ, να λειτουργήσει δηλαδή και πάλι το Πεντελικό και τα γύρω βουνά ως δασικά οικοσυστήματα για την εξασφάλιση της μέγιστης λειτουργίας τους και της προσφοράς τους στην ποιότητα ζωής των κατοίκων του Λεκανοπεδίου. Γι ‘ αυτό χρειάζεται η οικολογική τους ανόρθωση, με μια ριζικά διαφορετική πολιτική που θα εξασφαλίζει την ολοκληρωμένη διαχείριση και συνολική προστασία (αντιπυρική, αντιπλημμυρική κ.λπ.). Μια πολιτική αντίθε τη με τη στρατηγική της ΕΕ, την ευρωπαϊκή πράσινη συμφωνία, που υπη ρετούν διαχρονικά οι κυβερνήσεις και οι τοπικές διοικήσεις. Η ολοκληρωμένη διαχείριση επομένως προϋποθέτει και έναν ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης με κοινωνική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, της βιομηχανίας, του τουρισμού, των δασών και γενικότερα της γης και των φυσικών πόρων, με μοναδικό κριτήριο της παραγωγής τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες