*[…] Είναι σαφές ότι οι πόροι των Ταμείων Συνοχής είναι το μεγαλύτερο χρηματοδοτικό εργαλείο για τις εγχώριες δημόσιες επενδύσεις, αλλά και για ένα σημαντικό κομμάτι των ιδιωτικών. Τα περισσότερα έργα υποδομών έχουν υλοποιηθεί με αυτούς τους πόρους. Οι συγκεκριμένοι πόροι, ωστόσο, δεν κατευθύνονται μόνο σε επενδύσεις σε δημόσιες υποδομές, αλλά στοχεύον και σε δράσεις ενίσχυσης κρίσιμων κλάδων για την ελληνική οικονομία, όπως του αγροτικού τομέα, αλλά και ευρύτερα των ΜμΕ, στην ενίσχυση των δεξιοτήτων των εργαζομένων, κλπ.
Το Πλαίσιο για την επόμενη προγραμματική περίοδο θα πρέπει να εστιάζει στη ενίσχυση της ανθεκτικότητας, καθώς και στη θωράκιση των υποδομών και των επιχειρήσεων απέναντι στις βασικές προκλήσεις της επόμενης δεκαετίας, δηλαδή στην ενεργειακή μετάβαση, στην ενσωμάτωση των τεχνολογικών εξελίξεων και στην απαραίτητη αναβάθμιση των δεξιοτήτων του εργατικού δυναμικού, αλλά και στην κλιματική αλλαγή. Ιδίως στο κομμάτι της ενεργειακής μετάβασης, δεδομένων των φιλόδοξων στόχων που έχουν τεθεί, απαιτούνται πολύ μεγάλες επενδύσεις που χωρίς ευρωπαϊκή και κατ’ επέκταση κρατική στήριξη, δεν είναι εφικτό να υλοποιηθούν. Στην κατεύθυνση αυτή, θα μπορούσαμε να επιδιώξουμε την συνεργασία τόσο των νότιων χωρών, που κατά κανόνα μας συνδέουν κοινοί στόχοι, καθώς ως ένα βαθμό αντιμετωπίζουμε παρόμοια προβλήματα, αλλά και με τις ευρωομάδες που θα σχηματιστούν και αντιλαμβάνονται το διακύβευμα για το μέλλον της Ε.Ε.
Στο πλαίσιο αυτό, το ΤΑΑ αφήνει μια σημαντική παρακαταθήκη, καθώς αποτελεί την πρώτη προσπάθεια της ΕΕ για κοινό δανεισμό ώστε να χρηματοδοτήσει ένα ιδιαίτερο μεγάλο πρόγραμμα κρίσιμων επενδύσεων και μεταρρυθμίσεων, αλλά και το γεγονός ότι μέσω αυτού πριμοδοτήθηκαν οι χώρες που είχαν περισσότερο ανάγκη αυτούς τους πόρους, με την Ελλάδα να είναι η μεγαλύτερη δικαιούχος. Μετά και από αυτή την εμπειρία είναι βέβαιο πως ένα εργαλείο όπως το ΤΑΑ θα πρέπει όχι μόνο να διατηρηθεί, αλλά και να ενισχυθεί. Η δημιουργία του ΤΑΑ κινήθηκε στη λογική της βασικής αξίας της Ε.Ε., της αλληλεγγύης μεταξύ των κρατών-μελών. Και θα πρέπει να συνεχίσουμε να κινούμαστε στη βάση προκειμένου να επιτευχθεί η σύγκλιση. […] Ένα ακόμη ζήτημα που η Ελλάδα είναι ευάλωτη – και μάλιστα περισσότερο σε σχέση με τα άλλα κράτη-μέλη – είναι οι επιπτώσεις από την κλιματική αλλαγή. Η χώρα, μέσω των ευρωβουλευτών της, θα πρέπει να εξασφαλίσει , πρόσθετα κονδύλια για την ενίσχυση των υποδομών της, έναντι των φυσικών καταστροφών που εντείνονται πλέον, όπως απέδειξε η καταστροφή που υπέστη ο Θεσσαλικός κάμπος και είχε αρνητική επίδραση στην οικονομική ανάπτυξη κατά το 4ο τρίμηνο του 2023.[…] Η Ελλάδα την επομένη των ευρωεκλογών, καλείται να κάνει δύο άλματα ταυτόχρονα. Ένα προς την Ε.Ε. και ένα ακόμη ως κράτος-μέλος της Ε.Ε. προς τον υπόλοιπο κόσμο που εξελίσσεται συνεχώς. Τα ζητήματα είναι πολλαπλά και αλληλένδετα με σοβαρές προεκτάσεις, όμως οι προτεραιότητες είναι:
1. Η ενίσχυση του κοινωνικού κράτους, που αποτελεί και θεμέλιο λίθο της Ε.Ε., μέσω της αναβάθμισης των παρεχόμενων υπηρεσιών και της προάσπισης των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Αυτό σημαίνει μεταξύ άλλων έναρξη συζητήσεων για τη δημιουργία ενός μόνιμου ταμείου για τη στήριξη των χωρών σε συνθήκες κρίσης
2. Η δίκαιη πράσινη μετάβαση με εξασφάλιση της ενεργειακής αυτονομίας με χαμηλό κόστος και η δίκαιη ψηφιακή μετάβαση. Επομένως πρωτοβουλίες για αναθεώρηση της ΚΑΠ και πρωτοβουλίες για την αντιμετώπιση της ακρίβειας και τη δημιουργία καλά αμειβόμενων θέσεων εργασίας.
3. Η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της χώρας μέσα από την ενσωμάτωση των τεχνολογικών εξελίξεων και την χάραξη βιομηχανικής πολιτικής, με στόχο και τη μεγαλύτερη συμμετοχή στις ευρωπαϊκές αλυσίδες αξίας.