«εμείς πιστεύουμε ότι οι πόροι του Ταμείου Ανάκαμψης πρέπει π.χ. να κατευθυνθούν σε θεσμούς όπως οι ενεργειακές κοινότητες, η αναβάθμιση των δικτύων και η εξοικονόμηση ενέργειας σε μαζική κλίμακα. Και να μην στηριζόμαστε μόνο στους μηχανισμούς της αγοράς και τις μεγάλες εταιρείες ενέργειας ως βασικούς δρώντες που θα μας οδηγήσουν στο ασφαλές λιμάνι της πράσινης ανάπτυξης».
*[…] Ζούμε στην εποχή της κλιματικής κρίσης, ζούμε στην εποχή της ανάγκης θωράκισης των κοινωνιών απέναντι σε ακραία φυσικά φαινόμενα, ζούμε στην ανάγκη μετάβασης σε ένα άλλο παραγωγικό μοντέλο, σε ένα πράσινο παραγωγικό μοντέλο, το οποίο όμως πρέπει να έχει την κοινωνία συμμετοχή. Πρέπει να είναι ένα συμπεριληπτικό μοντέλο, δεν μπορεί να αποτελέσει ένα ακόμα πεδίο κερδοσκοπίας μεγάλων ιδιωτικών συμφερόντων. Σ’ αυτή την κατεύθυνση λοιπόν κινείται η δική μας προγραμματική πρόταση. […]
*[…] Η ευρωπαϊκή δεξιά, και η ΝΔ ως τμήμα της, μας έχουν εγκλωβίσει σε διαδοχικές στρατηγικές αποτυχίες: από τις αντικοινωνικές πολιτικές κατά την οικονομική κρίση έως σήμερα που οδήγησαν την ΕΕ να χάσει οποιοδήποτε ανταγωνιστικό πλεονέκτημα απέναντι σε ΗΠΑ και Ασία. Ας σκεφτεί κανείς τον νέο κύκλο αποβιομηχάνισης, την κρίση της αγροτικής παραγωγής, τη διακυνδύνευση εμπλοκής σε πολεμικό σπιράλ. Δείτε στη χώρα μας, το άνοιγμα της ψαλίδας ανάμεσα στην αύξηση των εταιρικών κερδών και τη μισθολογική καθήλωση. Αυτή η πολιτική πρέπει να αποδοκιμαστεί.
Η επόμενη μέρα πρέπει να είναι μέρα ανασύνθεσης, με όρους όμως ουσιαστικής προγραμματικής αλλαγής. Θέλουμε πχ. τέσσερις μόλις μεγάλους παίκτες στον χώρο της ενέργειας ή θέλουμε επέκταση του μοντέλου της αυτοπαραγωγής-ιδιοκατανάλωσης που μπορεί να λύσει θέματα ενεργειακούς κόστους στον πρωτογενή και δευτερογενή τομέα και να αντιμετωπίσει την ενεργειακή φτώχεια; Θέλουμε να μοιραστεί ο πλούτος σε αυτούς που τον παράγουν με πολιτικές αναδιανομής και συμπεριληπτικής ανάπτυξης ή οι μισθωτοί και οι αυτοαπασχολούμενοι θα είναι εσαεί αποκλεισμένοι από την αναδιανομή; Θέλουμε να στηριχθεί αποφασιστικά το ΕΣΥ ή θα συνεχίσει η Ελλάδα να είναι η χώρα με το υψηλότερο ποσοστό ιδιωτικής δαπάνης για την υγεία μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ; Η Νέα Αριστερά έχει διαλέξει πλευρά. Ας αποφασίσουν και οι άλλες προοδευτικές δυνάμεις ποιους θέλουν να εκπροσωπούν.
Πρέπει να υπάρξει ένα κοινό προοδευτικό μέτωπο απέναντι στην ΝΔ από τη στιγμή που με βάση τις μετρήσεις δεν υπάρχει ένα κόμμα που να αποτελεί το αντίπαλο δέος; Υπάρχει έδαφος για συνεργασία των κεντροαριστερών δυνάμεων και ποιες μπορεί να είναι αυτές; Θα συνεργαζόσασταν με τον ΣΥΡΙΖΑ του Στέφανου Κασσελάκη;
ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ απλώς διαγκωνίζονται για τη δεύτερη θέση. Ο στόχος είναι ηττοπαθής από μόνος του. Αδιάφορος για την κοινωνία, σημαντικός μόνο για τις ηγετικές ομάδες των δύο κομμάτων. Είναι μια επιλογή ενδεικτική του γιατί ολόκληρος αυτός ο χώρος βρίσκεται σε τέλμα.
Η ανασύνθεση του πολιτικού χάρτη την οποία η Νέα Αριστερά πρεσβεύει προϋποθέτει γενναίες κινήσεις. […] Τα Τέμπη και το Μάτι είναι δυο συλλογικά τραύματα που πολύ δύσκολα θα επουλωθούν. Εχουν στην πυρήνα τους μια κοινή συνθήκη. Οτι το κράτος δεν διασφαλίζει τον πολίτη ως οφείλει. Και ότι η συντεταγμένη Πολιτεία δεν μαθαίνει από τα εγκληματικά σφάλματα του παρελθόντος. Είτε στην περίπτωση των μεγαπυρκαγιών που θα πυκνώνουν –δυστυχώς– όσο αρνούμαστε να οχυρωθούμε σε επίπεδο υποδομών και λειτουργίας της πολιτικής προστασίας απέναντι στην κλιματική κρίση, είτε επειδή από πολιτική επιλογή οι υποδομές –όπως ο σιδηρόδρομος– απαξιώνονται. […]
*[…] Οι στόχοι είναι ρεαλιστικοί και κάτι περισσότερο: είναι αναγκαίοι για την αντιστροφή της κλιματικής δυστοπίας. Η Ελλάδα, άλλωστε, ως μεσογειακή χώρα είναι απολύτως και δυσανάλογα εκτεθειμένη στις επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης. Το πρόβλημα είναι αφενός ότι για τον μετασχηματισμό απαιτούνται συγκρούσεις με ισχυρούς παίκτες –σκεφτείτε τις εταιρείες αερομεταφορών π.χ. οι οποίες έχουν πολύ λιγότερο πιεστεί απ ‘ ό ,τι , για παράδειγμα, οι αγρότες όσον αφορά την υιοθέτηση μέτρων για τη μετάβαση. Αφετέρου είναι επίφοβο η πράσινη μετάβαση να καταλήξει μια αντικοινωνική πολιτική, ένας μετασχηματισμός που επιτείνει τις ανισότητες και δημιουργεί νέους ευάλωτους πλυθησμούς. Η αποκέντρωση της παραγωγής ενέργειας, η στήριξη των ευάλωτων νοικοκυριών από εργαλεία όπως το «Κοινωνικό Ταμείο για το Κλίμα», το οποίο θα πρέπει να έχει πραγματικά και όχι συμβολικά κονδύλια, η αντιμετώπιση της φτώχειας κινητικότητας σε μια χώρα όπως η δική μας όπου το σύστημα των δημόσιων συγκοινωνιών υποβαθμίζεται καθημερινά είναι κάποια μόνο από τα μεγάλα θέματα. Η ενεργειακή μετάβαση απαιτεί συνδυασμένες επενδύσεις σε υποδομές, τεχνολογία και κράτος πρόνοιας ώστε να μην καταλήξει πολιτική όξυνσης των ανισοτήτων. […]
[…] Στον έναν χρόνο εφαρμογής της νέας ΚΑΠ πόσο μεγάλα προβλήματα έχουν δημιουργηθεί, όχι επειδή υπάρχει προσαρμογή στην περιβαλλοντική κρίση, στην πράσινη μετάβαση αλλά αυτό δεν μπορεί να γίνει εις βάρος των αγροτών. […] Κάθε μετάβαση έχει κόστος, το ζητούμενο δεν είναι εάν θα υπάρξει αυτή η μετάβαση, το ζητούμενο είναι ποιος θα πληρώσει αυτό το κόστος. Η ΚΑΠ είναι ένα θέμα που έχει ευρωπαϊκή διάσταση αλλά υπάρχει εθνικό σχέδιο για την εφαρμογή της, το οποίο ψήφισε η κυβέρνηση, για το οποίο πανηγύριζε, και σήμερα δείχνει τα αδιέξοδά του», για να καταλήξει «Είτε θα υπάρξει μια προσαρμογή της ελληνικής αγροτιάς στις νέες συνθήκες που δημιουργεί η κλιματική κρίση με προστασία του Έλληνα αγρότη, ή αλλιώς πολύ σύντομα δεν θα μιλάμε καν για αγροτική παραγωγή. […]
Βιάζεστε να νομοθετήσετε τη σύσταση του ενιαίου φορέα διαχείρισης των υδάτων στη λεκάνη απορροής της Θεσσαλίας. Άλλη μια ωραιότατη ευκαιρία για τον κύριο Μητσοτάκη και σε αυτή την καταστροφή: εμπορευματοποίηση του νερού. Και του αρδευτικού νερού. […] Εκεί που η πατρίδα μας και ο λαός μας βιώνει εδώ και πέντε χρόνια μια ατελείωτη σειρά από καταστροφές, ο κ. Μητσοτάκης βλέπει μια ατελείωτη σειρά από οικονομικές ευκαιρίες. […] Η καταστροφή της Θεσσαλίας είναι ενδεικτική και αποκαλυπτική του μέλλοντος που προοιωνίζεται για τη χώρα μας με την παρούσα κυβέρνηση αυτό που παίζεται σήμερα δεν είναι η διαχείριση του νερού μόνο στη Θεσσαλία, αλλά η πιλοτική εφαρμογή ενός συνολικού μοντέλου διαχείρισης του νερού. […] Το μέλλον προμηνύεται εξαιρετικά δυσοίωνο αν δεν φύγει ο κ. Μητσοτάκης και η ΝΔ. […] Εκεί που η πατρίδα μας και ο λαός μας βιώνει εδώ και πέντε χρόνια μια ατελείωτη σειρά από καταστροφές, ο κ. Μητσοτάκης βλέπει μια ατελείωτη σειρά από οικονομικές ευκαιρίες, αφορμές για αντι-μεταρρυθμίσεις, που εμβαθύνουν το ίδιο μοντέλο ανάπτυξης που μας έφερε έως εδώ. […] Το χειρότερο είναι ότι η σύσταση του ενιαίου φορέα είναι μια πράξη υφαρπαγής των υδάτινων πόρων από τις τοπικές κοινωνίες. […] ‘Ολοι οι επιστημονικοί φορείς της χώρας ομονοούν ότι η μελέτη της εταιρείας HVA ανακυκλώνει την εγχώρια υφιστάμενη γνώση μας για τα προβλήματα του Θεσσαλικού κάμπου, υπογραμμίζοντας όμως τις τρεις προϋπάρχουσες πολιτικές προτεραιότητες της κυβέρνησης: την εμπορευματοποίηση του νερού, την ολική επαναφορά – από το παράθυρο και μέσω Ολλανδίας – του σχεδίου για την εκτροπή του Αχελώου, τη στήριξη του πιο πρόχειρου σχεδιασμού για την αλλαγή καλλιεργειών στην περιοχή, σχέδιο που υπολείπεται κατά πολύ της υφιστάμενης εγχώριας επιστημονικής γνώσης γύρω από το ζήτημα, με αιχμή του δόρατός της την ολική αντικατάσταση του βαμβακιού. […]
[…] Για τη Νέα Αριστερά οι προτεραιότητες είναι σαφείς: δίκαιη φορολόγηση και αναδιανομή των υπερκερδών της κρίσης πράσινη μετάβαση με κοινωνικό πρόσημο χωρισμός Κράτους – Εκκλησίας δημόσια επένδυση στην υγεία και στην παιδεία αντί για νέα πολυδάπανη και αδιαφανή κούρσα εξοπλισμών βιώσιμο αναπτυξιακό μοντέλο που δεν επικεντρώνεται μόνο σε τουρισμό, real estate και κατασκευές: χρειαζόμαστε διεύρυνση της παραγωγικής βάσης της χώρας με εθνικό σχέδιο για την επένδυση στη βιομηχανία και την αγροτική παραγωγή. Το ουσιαστικό περιεχόμενο πρέπει να συνοδεύεται και από πρόσωπα σοβαρά, αξιόπιστα και κοινωνικά γειωμένα: τέτοιοι άνθρωποι συναποτελούν το ψηφοδέλτιο της Νέας Αριστεράς […] Μπορούμε να συζητήσουμε για ένα προοδευτικό και αναδιανεμητικό φορολογικό σύστημα που θα συγκρουστεί με τη λογική των υπερκερδών καιτων ανισοτήτων; Για ένα μέτωπο υπέρ της ειρήνης και ενάντια στον φαύλο κύκλο των υπέρογκων εξοπλισμών; Για μια γενναία πολιτική θεσμικής ανασυγκρότησης με μεταρρυθμίσεις, όπως ο διαχω ρισμός Κράτους – Εκκλησίας;Για τον ορίζοντα απεξάρτησης από τα ορυκτά καύσιμα; Για την πολίτική δημόσιων επενδύσεων που θα συνοδεύσει την πράσινη μετάβαση; […] Τέλος, οι πληθωριστικές πιέσεις στον κλάδο της ενέργειας, παρά την αποκλιμάκωση των τιμών διεθνώς, απαιτούν παρεμβάσεις στο θεσμικό πλαίσιο λει τουργίας της αγοράς και πλαφόν στα όρια κερδοφορίας των ενεργειακών εταιρειών. Ο εκδημοκρατισμός της παραγωγής ενέργειας -το μοντέλο της αυτοπαραγωγής – ιδιοκατανάλωσης είναι μια ουσιαστική επένδυση για την καταπολέμηση της ενεργειακής φτώχειας και τη στήριξη της παραγωγικής δραστηριότητας.
*[…]Αυτή τη στιγμή η διεθνής Δεξιά μας οδηγεί με βεβαιότητα στην καταστροφή. Αρνείται την απεξάρτηση από τον άνθρακα, επιδοτεί τα φαραωνικά έργα για το φυσικό αέριο. Αυτή είναι η μεγάλη διαιρετική τομή της εποχής μας. Εμείς δεν θα πούμε αυτά που λέει η Δεξιά. Αυτό που επιβάλλει η σύγχρονη αριστερή και οικολογική αντίληψη για το μέλλοντων κοινωνιών μας είναι: πλήρης απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα, σχέδιο για τηνανάπτυξη των ΑΠΕ, επένδυση σε ενεργειακές κοινότητες, σύγκρουση με τα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα που κερδοσκοπούν. […]
* […]Στόχοι μας είναι η δίκαιη κλιματική μετάβαση, που συνεπάγεται πλήρη απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα, σχέδιο για την ανάπτυξη των ΑΠΕ, επένδυση σε ενεργειακές κοινότητες, σύγκρουση με τα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα που κερδοσκοπούν.[…]