Author: Δ. Πανόπουλος

[…] Η φωτιά στο Μάτι νομίζω είναι ό ,τι πιο σοκαριστικό έζησε Ελληνας δημοσιογράφος. Ηταν φρικτές εκείνες οι μέρες. Από τις 23 Ιουλίου και για ένα μήνα ήμασταν κάθε μέρα εκεί , από το πρωί μέχρι το βράδυ. Δεν νομίζω ότι ξεχνιούνται ποτέ. Υπάρχουν και συγκεκριμένες στιγμές και εικόνες που μου έχουν αποτυπωθεί , αλλά δεν χρειάζεται να τις επαναφέρω γιατί είναι πολύ σκληρές.
Εχω βρεθεί τρεις μήνες από τηζωή μουστη Λέσβο και στα νησιά του Βορειοανατολικού Αιγαίου για το Μεταναστευτικό. Ημουν ο τελευταίος άνθρωπος που έφυγε από τηΜόρια όταν καιγόταν εκείνο το απόγευμα. Η αλή θεια είναι ότι ειδικά το Μεταναστευτικό το έζησα από όλες τις πλευρές και με όλους τους τρόπους. Εζησα τον πόνο των προσφύγων και των μεταναστών, ένιωσα και την οργήτων κατοίκωνπου τους είχαν εγκαταλείψει και ένιωθαν ότι πλέον θα σηκώνουν για πάντα μόνοι τους όλο το βάρος. Εχω πάει σε φυσικές καταστροφές πολλές φορές, σε πλημμύρες, σε φωτιές, σεπολύ μεγάλες χιονοπτώσεις. Το συνολικό αποτύπωμα του ρεπορτάζ και της εμπειρίας από την πρώτη γραμμή ξέρειςποιο είν ναι; Ότι σε τέτοιες δύσκολες στιγμές δεν υπάρχει ούτε κόμμα ούτε πολιτική. Δηλαδή, αν έχεις ζήσει τον ανθρώπινο πόνο, καταλαβαίνεις ότι οι στιγμές αυτές απαιτούν σεβασμό και ενσυναίσθηση. Ξεχνάς τα πάντα. Ξεχνάς ποιος είσαι όταν βρίσκεσαι σε τέτοια σημεία. Με αυτούς τους όρους κι εγώ έχω αποφασίσει να κάνω τη δουλειά μου και με αυτό πορεύομαι στη ζωή μου. Ενσυναίσθηση. Τίποτε άλλο. Γιατί είναι δύσκολοι καιροί . Υπάρχουν άνθρωποι γύρω μας που επίσης περνούν δύσκολα. Η πολιτική είναι πολύ ωραία να τη συζητάμε. Είναι πολύ ωραία να μπορέσεις να την υπηρετήσεις έντιμα, αλλά στο τέλος της μέρας οφείλεις να είσαι καλός άνθρωπος. Κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο αν πας με καλή πρόθεση, με καλή διάθεση, να κάνεις έναν υγιή διάλογο και να μπορέσεις να βοηθήσεις όσο περισσότερο κόσμο μπορείς […]