Author: Γ. Κεφαλογιάννης

(…) «μετά την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία ο γεωστρατηγικός ρόλος της Ελλάδος συνολικά και ειδικά της Αλεξανδρούπολης έχει αναβαθμιστεί. Έχουμε τετραπλασιάσει τις εξαγωγές φυσικού αερίου προς τους βόρειους γείτονες μας και μεταφέρουμε καύσιμα μέχρι τη Μολδαβία, ενώ έχουμε συμβάλλει επομένως έμπρακτα στην απεξάρτηση της Ευρώπης από το ρωσικό αέριο δημιουργώντας εναλλακτικές διαδρομές που ελαχιστοποιούν τους γεωπολιτικούς κινδύνους. Τα επόμενα χρόνια, οι μεγάλες ενεργειακές υποδομές, όπως ο Διαδριατικός Αγωγός Φυσικού Αερίου (ΤΑΡ), ο Διασυνδετήριος Αγωγός Ελλάδας – Βουλγαρίας ( IGB) και ο Πλωτός Σταθμός Αποθήκευσης και Επαναεριοποίησης (FSRU) της Αλεξανδρούπολης, θα καταστήσουν την Αλεξανδρούπολη ενεργειακό κόμβο των Βαλκανίων και της Ευρώπης κάτι το οποίο θα συμβάλλει στον επανασχεδιασμό και το αναπτυξιακό μέλλον της Θράκης, ιδιαίτερα τουΈβρου» σε συνασπισμό χωρώνΔύσης, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας, αλλά και της Μέσης Ανα τολής, που καταβάλλει σοβαρές διπλωματικές προσπάθειες, για να λάβει τέλος η σύγκρουση Ισραήλ και Χαμάς. Ένας από τους λόγους που χώρες με ετερόκλητα γεωπολιτικά συμφέροντασυνασπίζονται προς αυτή την κατεύθυνση είναι η αποκατάσταση της ενεργειακής ασφάλειας αφού μια ευρύτερη κλιμάκωση στη Μέση Ανατολή θα έθετε σε κίνδυνο την ελεύθερη ναυσιπλοΐα στα πολύ σημαντικά Στενά του Ορμούζ στον Περσικό Κόλπο, στα Στενά της Υεμένης. Εφόσον το σενάριο αυτό επαληθευθεί, είπε, θα πρέπει να αναμένουμε αποκλιμάκωση αρχικά στο κόστος της ενέργειας και ενσυνεχεία την αποκατάσταση της εφοδιαστικής αλυσίδας»(…)