Author: Ν. Μυλόπουλος

744 – Ν. Μυλόπουλος – Νέα Αριστερά

provide an attachment id!

*[…] Η Ευρώπη και ο κόσμος περνούν φάση τεκτονικών αλλαγών, αλλά η κλιματική κρίση είναι η μεγαλύτερη και επίκεντρο της είναι η Θεσσαλία. Η ανασυγκρότηση της περιφέρειας Θεσσαλίας σχεδιάζεται από κυβερνητικούς φίλους, που αναφέρονται στις πλημμύρες ως ένα αναπάντεχο φαινόμενο. […] Λένε ψέματα, τα γνώριζαν όλα, ήταν ενημερωμένοι για το τι θα συμβεί. Τώρα καταλαβαίνουμε γιατί φώναξαν την ολλανδική εταιρεία, γιατί είναι πρώτη στις δουλειές στις αποικιακές χώρες και πουλά εδάφη και πόρους. Ιδιωτικοποιούν το νερό στη Θεσσαλία μέσω αυτού του Οργανισμού που στήνουν και όλα τα άλλα είναι δικαιολογίες. Και μία υφαρπαγή γης που σχεδιάζεται. Εχει γίνει ήδη το fund που θα αγοράσει εκτάσεις για να στήσει μονοκαλλιέργειες. Αγρότες θα γίνουν κολίγοι στα χωράφια τους. Είναι δυστοπία αυτό που ζούμε. Η κυβέρνηση δίνει γη και ύδωρ και καμία αντίδραση δεν υπάρχει από πουθενά. Εμείς το προβάλλουμε παντού το ζήτημα και πρέπει να αντιδράσουμε. Γίνεται μια καθαρή κερδοσκοπία στον πόνο των ανθρώπων. Έχουμε περπατήσει παντού και το είδαμε. Η αντιπλημμυρική οχύρωση στον Βόλο, είναι ανύπαρκτη. Και το σηκώνουμε το θέμα και το προβάλλουμε γιατί είναι το ζοφερό μέλλον του τόπου και ολόκληρης της χώρας. […]

723 – Ν. Μυλόπουλος – Νέα Αριστερά

provide an attachment id!

*[…] Αυτό που συμβαίνει στη Θεσσαλία είναι ενδεικτικό έως και εμβληματικό της πολιτικής κατάστασης που βιώνουμε. Στην περιφέρεια με τα πιο έντονα σημάδια λεηλασίας των περιβαλλοντικών συστημάτων, συμβαίνουν διαδοχικά, λόγω της κλιματικής κρίσης, δύο ακραία πλημμυρικά φαινόμενα (« Ιανός» 2020, « Ντάνιελ» 2023) με καταστροφικά αποτελέσματα. Η περιοχή ήταν παντελώς ανοχύρωτη, παρά τις προειδοποιήσεις των επιστημόνων. Ειδικά η αγνόηση των χαρτών πλημμυρικών κινδύνων, ακόμη και ύστερα από την πρώτη καταστροφή του «Ιανού», είναι εγκληματική. Αντί όμως για μια προσέγγιση με σχέδιο, επιστημονική ανάλυση και πραγματική διαβούλευση, έχουμε τη γνωστή, από τα χρόνια της Θάτσερ, κερδοσκοπία πάνω στον βούρκο και στα συντρίμμια. Η κυβέρνηση δίνει κυριολεκτικά γην και ύδωρ στα funds και μάλιστα, εκμεταλλευόμενοι το σοκ της καταστροφής και της απαξιωμένης (πλημμυρισμένης) γης, τους αφήνουν τεράστια περιθώρια κερδοφορίας. […] Ο πλανήτης βιώνει την κλιματική κρίση. Εχω την αίσθηση ότι για την πλειονότητα της κοινωνίας αυτό δεν λέει κάτι . Θεωρείτε ότι είναι θέμα κουλτούρας ή έλλειψης εκπαίδευσης σε θέματα περιβάλλοντος; Δεν είναι καινούργια ιστορία η υποβάθμιση των περιβαλλοντικών ζητημάτων σε ένα αφήγημα για «ευαίσθητους» φυσιολάτρες και οικολόγους, καθώς στον κυρίαρχο λόγο, το «περιβάλλον» είναι κάτι σαν οικόσιτο που πρέπει να προστατέψουμε. Αυτό που είναι καινούργιο όμως είναι ότι η κλιματική κρίση είναι εδώ όσο ποτέ και η Ελλάδα, ως μεσογειακή χώρα, είναι στη δίνη του κυκλώνα. Εχουμε μπει σε έναν φαύλο κύκλο με πυρκαγιές, πλημμύρες και ξηρασίες που στροβιλίζει τα οικοσυστήματα, τις κοινωνίες και τις οικονομίες τους σε ένα σπιράλ καταβύθισης προς ένα μέλλον αχαρτογράφητο και ζοφερό. Ως είθισται οι εξουσίες βολεύονται με την άγνοια ή την αδιαφορία των πολιτών. Από την πλευρά μας οφείλουμε να επιμείνουμε στο πρόταγμα της πολιτικής οικολογίας που θέλειτο περιβάλλον, όχι ένα απονευρωμένο ιδεολόγημα που συμπληρώνει την οικονομία, αλλά αντικείμενο σφοδρότατης σύγκρουσης αντίπαλων συμφερόντων, και εντέλει πεδίο πολιτικής πάλης. Σε αυτό το πεδίο να διεκδικήσουμε ξανά τους φυσικούς πόρους ως συλλογικά, κοινά αγαθά. […]

264 – Ν. Μυλόπουλος – Νέα Αριστερά

provide an attachment id!

[…] Η υποψηφιότητα προέκυψε από την ενασχόλησή μου την επαγγελματική , επιστημονική και ερευνητική εδώ και πάνω από 25 χρόνια στο ΠΘ με τα των νερών και των φυσικών πόρων της Θεσσαλίας, την οποία θεωρώ ένα υπόδειγμα, ένα μοντέλο πολιτικής διαχείρισης του περιβάλλοντος αρνητικό μέχρι σήμερα και με την αρνητική συγκυρία της κλιματικής κρίσης των πλημμυρών κτλ η Νέα Αριστερά αποφάσισε να το «σηκώσει» το ζήτημα πολύ ψηλά και να το συμβολοποιήσει με την υποψηφιότητά μου […] Η Ελλάδα είναι Μεσόγειος και έχει να αντιμετωπίσει ένα ειδικό πρόβλημα σε ότι αφορά στην κλιματική κρίση, πράγμα που αποδεικνύεται με τις πλημμύρες,τιςπυρκαγιές και την ξηρασία […] Η έκθεση που κατέθεσε ήταν αντιεπιστημονική με την έννοια ότι μάζεψαν ό,τι έργα, προτάσεις, λύσεις έχουν ακουστεί κατά καιρούς όλων, τις έριξαν σε ένα καζάνι κι αυτό είναι . Δεν υπάρχει μία συνέπεια επιστημονική, μία διαδικασία, μία μέθοδος, μία αξιολόγηση να πει γιατί από εδώ φτάνω εκεί. Απλώς αναφέρουμε προβλήματα και λύσεις. Δεν είναι δομημένη πρόταση και δεν προσφέρει τίποτα στο πως θα τα αξιολογήσεις όλα αυτά […] Σε ότι αφορά στον Οργανισμό, στον φορέα διαχεί ρισης των Υδάτων, ο κ. Μυλόπουλος φάνηκε θετικός ως προς την ιδέα τελείως όμως αρνητικός με την εταιρική του υπόσταση. Σημείωσεπως η έννοια ενός φορέα διαχείρισης των υδάτων δεν είναι καινούργια, καθώς είναι κάτι που προτείνεται εδώ και 30 χρόνια, η αντίρρησή του έγκειται όμως στο γεγονός ότι οι Ολλανδοί προτείνουν αυτός ο Οργανι σμός να είναι Ανώνυμη Εταιρεία που να λειτουργεί υπό το καθεστώς της ιδιωτικής οικονομίας. «Τι μας λύνει αυτό; Εκτός ότι μας «φορτώνει» και μαςπηγαίνει σε ιδιωτικοποιήσεις του νερού. Ποιο πρόβλημα μας λύνει να είναι η εταιρεία ΑΕ και να λειτουργεί με κανόνες ιδιωτικής οικονομίας; Είδαμε και στα τρένα και παντού, που μπήκε η ιδιωτικοποίηση και τι καλά τα κάνανε.Δεν είναι λογικές αυτές, δεν είναι βάση για να συζητήσουμε, εξ’ ου και δεν είναι μόνο η αριστερά που αντιδρά σχεδόν όλος ο κόσμος αντιδρά […] Γιατί δεν λέει κανένας ότι όποια σήραγγα και να ανοίξουν δεν αφορά αυτά τα νερά και αυτή την πλημμύρα, αλλά την επόμενη και πως θα την αν τιμετωπίσουμε. Γιατί δεν λέει κανείς ότι εάν δούμε ζεστά το θέμα της επέκτασης της Κάρλας στα 60.000 στρέμματα, που δεν είναι καθόλου κακή ιδέα, θα λυθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό αυτό το πρόβλημα και ίσως να μην χρειαστεί και καθόλου σήραγγα.Αυτά τα προβλήματα τίθενται σε λάθος βάση και με λάθος σκεπτικό […] Επιμένω στα ζητήματα και στις λύσεις περιορισμού της σπατάλης του νερού , που θα φέρουν πολύ περισσότερα εκατομμύρια κυβικά από ότι ο Αχελώος. Θέλει όμως έργα άλλου πνεύματος, άλλης λογικής, από την αρχή. Και το δυστύχημα- ευτύχημα είναι ότι είναι μία ευκαιρία που μπορείς να χτίσεις από το μηδέν και να φτιάξεις μία περιφέρεια Θεσσαλίας πράσινο μοντέλο για την Ευρώπη και όλο τον κόσμο κι αντ’ αυτού γυρνάμε σε λύσεις του περασμένου αιώνα