Author: Ρ. Δούρου

806 – Ρ. Δούρου – ΣΥΡΙΖΑ

provide an attachment id!

Αρρωστος πλανήτης, άρρωστοι άνθρωποι . Η υπερθέρμανση του πλανήτη προκαλεί, πέραν όλων των άλλων, την επανεμφάνιση και παλιών ασθενειών σε νέες περιοχές, τη γρηγορότερη διάδοση άλλων, ενώ παρατηρείται και η εμφάνιση νέων. Ο Αριντάμ Μπασού, αναπληρωτής καθηγητής Επιδημιολογίας και Περιβαλλοντικής Υγείας στο Πανεπιστήμιο του Καντέρμπερι , αφού θυμίσει ότι σε λιγότερο από τρία χρόνια ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας σήμανε συναγερμό για δύο παγκόσμιες πανδημίες, την Covid -19 τον Φεβρουάριο του 2020 και την ευλογιά των πιθήκων τον Ιούλιο του 2022, παρατηρεί ότι «ακραία καιρικά γεγονότα καταγράφονται διαρκώς σε όλο τον κόσμο και αναμένεται να αυξηθεί η συχνότητα και η έντασή τους, δεν είναι ξεχωριστά θέματα». Και σαν να μην έφθανε αυτό, η κλιματική κρίση επιδεινώνει τα συμπτώματα ορισμένων ασθενειών του εγκεφάλου, σύμφωνα με τους πανεπιστημιακούς στο University College London, Σαγζέ Σισοντίγια και Μαρκ Μάσλιν, που εξηγούν ότι « ο εγκέφαλός μας ήδη λειτουργεί κοντά στα όρια του φάσματος της προτιμώμενης θερμοκρασίας στις περισσότερες των περιπτώσεων, έτσι ακόμη και μικρές αυξήσεις παίζουν ρόλο. Όταν οι περιβαλλοντικές συνθήκες κινούνται γρήγορα σε ασυνήθιστα φάσματα, όπως συμβαίνει με τις ακραίες θερμοκρασίες και την υγρασία που συνδέονται με την κλιματική κρίση, ο εγκέφαλός μας παλεύει να ελέγξει τη θερμοκρασία μας και αρχίζει να δυσλειτουργεί». Ομως και «παραδοσιακές» αρρώστιες επηρεάζονται από την κλιματική κρίση. Η περίπτωση της ελονοσίας είναι ενδεικτική. «Η σχέση μεταξύ κλίματος και μετάδοσης της ελονοσίας είναι σύνθετη και έχει γίνει το αντικείμενο έντονης μελέτης εδώ και τρεις περίπου δεκαετίες», παρατηρούν οι ειδικοί στα ζητήματα Υγείας, Μαρκ Σμιθ, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Λιντς, και Κρις Τόμας, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Λίνκολν. Το 94% από τα 249 εκατομμύρια περιπτώσεων ελονοσίας καταγράφονται στην Αφρική και σχεδόν το σύνολο των 608.000 θανάτων ετησίως εξαιτίας της σημειώνονται στην αφρικανική ήπειρο. Οι δύο επιστήμονες διαπίστωσαν ότι οι συνθήκες για μετάδοση της ελονοσίας θα γίνουν λιγότερο κατάλληλες κυρίως στη Δυτική Αφρική. Αλλά στις περιοχές όπου η θερμοκρασία και η υγρασία θα συμβάλουν στην ανάπτυξη των κουνουπιών στο μέλλον, αναμένεται να ζήσουν πάρα πολλοί άνθρωποι – περιοχές κοντά σε ποταμούς όπως ο Νείλος στην Αίγυπτο… «Αυτό σημαίνει ότι ο αριθμός των ανθρώπων εγκατεστημένων σε περιοχές δυνητικής ανάπτυξης της ελονοσίας θα ανέλθει σε πάνω από 1 δισ. έως το 2100», σημειώνουν οι επιστήμονες. Πλέον εξαιτίας της κλιματικής κρίσης, οι τροπικές ασθένειες υπερβαίνουν τα συνηθισμένα τους σύνορα, γιατίτα έντομα που τις μεταδίδουν επιβιώνουν και πέραν του Ισημερινού. Όπως συνέβη στη Γαλλία, όπου οι περιπτώσεις δάγγειου πυρετού αυξήθηκαν κατακόρυφα το θερμό καλοκαίρι του 2022. Ενώ ήδη κάποιες ασθένειες έχουν αρχίσει να «κάνουν τα δικά τους» στη μετάδοσή τους, όπως ο καταρροϊκός πυρετός των προβάτων που αναμένεται να μολύνει πρόβατα σε Κεντρική Αφρική, δυτική Ρωσία και ΗΠΑ, μακριά από την υποτροπική Ασία καιτηνΑφρική . Πλέον ο ΠΟΥ προτείνει την ολοκληρωμένη «στρατηγική της μίας υγείας» που στοχεύει στη βιώσιμη εξισορρόπηση και βελτιστοποίηση της υγείας ανθρώπων, ζώων και οικοσυστημάτων. Τη σημασία της προσέγγισης αυτής αναδεικνύει η Ίνγκερ Άντερσεν, εκτελεστική Διευθύντρια του Προγράμματος Περιβάλλοντος του ΟΗΕ, εξηγώντας ότι είναι ο μόνος τρόπος «αντιμετώπισης των μελλοντικών ζωονόσων και της τριπλής πλανητικής κρίσης – της κλιματικής,της απώλειας βιοποικιλότητας και της ρύπανσης».Ένας πλανήτης, μία υγεία…

683 – Ρ. Δούρου – ΣΥΡΙΖΑ

provide an attachment id!

*Ο πλανήτης χάνει το στοίχημα της υπερθέρμανσής του και η ευθύνη αφορά την έλλειψη πολιτικής βούλησης των κυβερνήσεων και τα συμφέροντα των εταιρειών ορυκτών καυσίμων. Αυτά, συνοπτικά, υποστηρίζει η πλειοψηφία των 380 κορυφαίων επιστημόνων του κλίματος που ανταποκρίθηκαν σε έρευνα του Γκάρντιαν. «Αν ο απίστευτα πλούσιος κόσμος αδρανήσει, δεν αντιδράσει και κάνει ελάχιστα για να αντιμετωπίσει το μαρτύριο των φτωχών, στο τέλος θα χάσουμε όλοι» παρατηρεί ο Ντίπακ Ντακούπτα του Ινστιτούτου Ενέργειας και Πηγών στο Νέο Δελχί, ένας από τους 380 (επί συνόλου 843) επιστήμονες που μετείχαν στη Διακυβερνητική Επιτροπή του ΟΗΕ για την Κλιματική Αλλαγή, που ρωτήθηκαν από τη βρετανική εφημερίδα.

Συγκεκριμένα το 80% των ερωτηθέντων προβλέπει αύξηση κατά 2.5 βαθμούς Κελσίου της θερμοκρασίας του πλανήτη και το 42% μιλά για αύξηση τουλάχιστον 3 βαθμών! Μόλις το 6% πιστεύει ότι ο παγκόσμιος στόχος της Συμφωνίας του Παρισιού για περιορισμό της αύξησης στον 1.5 βαθμό μπορεί να επιτευχθεί. Μια έρευνα πέρσι τον Μάιο υπολόγισε ότι στην περίπτωση αύξησης κατά 2.7 βαθμούς Κελσίου της θερμοκρασίας του πλανήτη, περίπου 2 δισεκατομμύρια άνθρωποι θα εκτεθούν σε επικίνδυνα ζεστές θερμοκρασίες πριν από το τέλος του αιώνα. «Για κάθε 0.1 βαθμούς υπερθέρμανσης πάνω από τα σημερινά επίπεδα, περίπου άλλα 140 εκατομμύρια άνθρωποι θα εκτεθούν σε επικίνδυνη ζέστη» σχολίαζε ο Τιμ Λέντον, καθηγητής και διευθυντής του Ινστιτούτου Global Systems στο Πανεπιστήμιο του Έξετερ και της Ναντζίνγκ.

Οι πιο απαισιόδοξοι από τους ερωτηθέντες είναι οι νεότεροι επιστήμονες. Το 52% των κάτω των 50 ετών θεωρεί αναπόφευκτη την αύξηση κατά 3 βαθμούς της παγκόσμιας θερμοκρασίας, σε σχέση με το 38% των άνω των 50 ετών. Οι δε επιστημόνισσες εκφράζουν τη μεγαλύτερη απογοήτευση: το 49% πιστεύει ότι η θερμοκρασία θα αυξηθεί κατά 3 βαθμούς τουλάχιστον. Χαρακτηριστικά είναι τα λόγια της Ρουθ Σερέζο Μότα, ειδικής στη μοντελοποίηση στο Αυτόνομο Εθνικό Πανεπιστήμιο του Μεξικού: «Πιστεύω ότι οι 3 βαθμοί είναι η ελπιδοφόρα, συντηρητική εκδοχή, ο 1.5 βαθμός είναι ήδη κακό νέο, αλλά δεν πιστεύω ότι υπάρχει τρόπος να μείνουμε σε αυτό. Δεν υπάρχει σαφές σημάδι από κάποια κυβέρνηση ότι θα περιοριστούμε κάτω από τον 1.5 βαθμό»…

Αναφορικά με τους λόγους για τους οποίους ο πλανήτης δεν καταφέρνει να αντιμετωπίσει την κλιματική κρίση, οι επιστήμονες είναι ομόφωνοι. Τα 3/4 αναφέρουν την έλλειψη πολιτικής βούλησης, ενώ το 60% καταγγέλλει τα συμφέροντα της βιομηχανίας των ορυκτών καυσίμων και των πετρελαιοπαραγωγών χωρών που έχουν διασυνδέσεις με πολιτικούς και ΜΜΕ. «Τα οικονομικά συμφέροντα των κρατών συχνά παίρνουν το πάνω χέρι» εξηγεί ο Λίνκολν Άλβες, ερευνητής κλιματικών ζητημάτων στο Εθνικό Ινστιτούτο της Βραζιλίας για τη Διαστημική Έρευνα. Αρκετοί ήταν επίσης όσοι αναφέρθηκαν στις ανισότητες και την αποτυχία του πλούσιου κόσμου να βοηθήσει τους φτωχούς, που υποφέρουν περισσότερο από την κλιματική κρίση. Μια απαισιοδοξία που όμως δεν μοιράζονται όλοι. Για παράδειγμα, ο Μίκαελ Μέρεντιθ του British Antarctic Survey, που παρατήρησε ότι «τα καλά νέα είναι ότι το χειρότερο σενάριο μπορεί να αποφευχθεί». «Είναι ακόμη στο χέρι μας να κτίσουμε ένα μέλλον που να είναι κλιματικά πιο φιλικό από αυτό που αντιμετωπίζουμε σήμερα» πρόσθεσε ο ίδιος, παρατηρώντας πάντως ότι «οι κοινωνίες μας θα αναγκαστούν να αλλάξουν» και ότι «ο πόνος και οι ζημιές στις ζωές και στα μέσα επιβίωσης θα είναι σοβαρά».

469 – Ρ. Δούρου – ΣΥΡΙΖΑ

provide an attachment id!

[…] Ο ΣΥΡΙΖΑ με τους 10 στόχους της ευρωδιακήρυξής του δείχνει ότι η ΕΕ δεν πρέπει να είναι τείχη, πόλεμος και διαφθορά. Αλλά ότι μαζί με τους πολίτες μπορούμε να παλέψουμε για να την κάνουμε την ήπειρο της δημοκρατίας, της ελευθερίας, της δίκαιης πράσινης μετάβασης, της βιώσιμης ανάπτυξης, του αντιφασισμού, του πολιτισμού. Να παλέ ψουμε για το κοινωνικό μοντέλο της πολύσημης Ευρώπης που περιγράφει ο ιστορικός Τόνι Τζαντ. Για να αντιμετωπίσουμε τις μεγάλες προκλήσεις , από την κλιματική και ενεργειακή κρίση ως το στεγαστικό πρόβλημα, με κοινωνική συνοχή και αλληλεγγύη . Διαφορετικά η ΕΕ θα συνεχίσει να είναι αρένα συμ φερόντων αγορών και λόμπι που επιβάλλουν τους όρους τους για τη μεγιστοποίηση των κερδών τους

476 – Ρ. Δούρου – ΣΥΡΙΖΑ

provide an attachment id!

Στις 22 Απριλίου γιορτάσαμε και φέτος την Παγκόσμια Ημέρα της Γης για την ευαισθητοποίηση των πολιτών στα θέματα του περιβάλλοντος.Ένα είδος «γενεθλίων» του περιβαλλοντικού κινήματος. Και όπως πάντα, επαναλήφθηκαν οι ευχές να μην αφορά η προστασία του πλανήτη μία, αλλά όλες τις ημέρες του χρόνου, όπως και οι επικρίσεις για μια Παγκόσμια Ημέρα που πλέον συχνά χρησιμεύει για greenwashing μεγάλων επιχειρήσεων, π.χ. ορυκτών καυσίμων, που βρίσκουν ευκαιρία να διαφημίσουν τις «πράσινες πρωτοβουλίες» τους.Όμως δεν ήταν πάντα έτσι . Ειδικά στις ΗΠΑ, το 1970, η καθιέρωση της Παγκόσμιας Ημέρας της Γης λειτούργησε καταλυτικά, δημιουργώντας ένα «πριν» κι ένα «μετά». Ξεκίνησε να τιμάται τονΑπρίλιο του 1970, όταν οι ΗΠΑ συγκλονίζονταν από τα μαζικά κινήματα για τα ανθρώπινα δικαιώματα κατά του Πολέμου στο Βιετνάμ και υπέρ των δικαιωμάτων των γυναικών.Έτσι η 22η Απριλίου του 1970, πρώτη Ημέρα της Γης, σημαδεύτηκε από κινητοποιήσεις, όπου μετείχαν 20 εκατ. άνθρωποι ,το 1/10 του πληθυσμού της χώρας! «Ήταν μια ημέρα για να ψάξουμε μέσα μας τις απαντήσεις στο ερώτημα γιατί έχουμε περιβαλλοντικά προβλήματα» θυμήθηκε σε σχετικό άρθρο του, πριν από τέσσερα χρόνια, ο Αμερικανός ιστορικός και συγγραφέας Άνταμ Ρομ. Ως τότε οι κάθε είδους βιομηχανίες μπορούσαν να ρυπαίνουν ατιμώρητα, ενώ οι πολίτες αγνοούσαν τα πάντα για τις αρνητικές συνέπειες που είχε η ρύπανση του αέρα, του νερού στην ανθρώπινη υγεία. Η δε συλλογική συνείδηση στη χώρα για τα περιβαλλοντικά είχε αρχίσει να διαμορφώνεται, εν μέρει, από το εμβληματικό βιβλίο της Ρέιτσελ Κάρσον «Σιωπηλή άνοιξη», που είχε εκδοθείτο 1962. Ενώ αίσθηση είχε προκαλέσει στην αμερικανική κοινή γνώμη η πετρελαιοκηλίδα στη Σάντα Μπάρμπαρα, στη Νότια Καλιφόρνια, τον Ιανουάριο και τον Φεβρουάριο του 1969. Ήταν τότε η μεγαλύτερη πετρελαιοκηλίδα που είχαν γνωρίσει οι ΗΠΑ και οφειλόταν στην ανεξέλεγκτη διαρροή 100.000 βαρελιών πετρελαίου από πλατφόρμα της Union Oil , 6 μίλια από την ακτή. Η πετρελαιοκηλίδα προκάλεσε τον θάνατο 3.500 θαλάσσιων πουλιών, δελφινιών κ.ά. Αυτό ήταν το πλαίσιο στο οποίο καθιερώθηκε η Παγκόσμια Ημέρα της Γης και ξεκίνησαν οι πρώτες νομοθετικές παρεμβάσεις για τον καθαρό αέρα, το καθαρό νερό, τα απειλούμενα είδη. Η δε Αμερικανική Υπηρεσία Προστασίας του Περιβάλλοντος αποδίδει την ίδρυσή της, τον Δεκέμβριο του 1970, σε αυτό το κλίμα. Την άνοιξη του 1970 ο (Δημοκρατικός) γερουσιαστής Γκέιλορντ Νέλσον δημιούργησε την Ημέρα της Γης ως ένα μέσο για να επιβάλει αυτό το θέμα στην εθνική ατζέντα. Είκοσι εκατομμύρια Αμερικανοί διαδήλωσαν σε διάφορες πόλεις των ΗΠΑ και έπιασε! ΤονΔεκέμβριο του 1970 το Κογκρέσο επέτρεψε την ίδρυση μιας νέας ομοσπονδιακής υπηρεσίας για την αντιμετώπιση των περιβαλλοντικών θεμάτων, της Αμερικανικής Υπηρεσίας Προστασίας του Περιβάλλοντος» σημειώνει η Υπηρεσία.Ίσως, πάντως, τις καταλληλότερες λέξεις για να σκιαγραφήσει τη σημασία της Παγκόσμιας Ημέρας τις βρήκε το 2020, στην επέτειο των 50 ετών, η Ελίζαμπεθ Γιαμπιέρ, Πορτορικανή δικηγόρος και εκτελεστική διευθύντρια της παλαιότερης λατινοαμερικανικής οργάνωσης του Μπρούκλιν Uprose: «Όταν μιλάμε για την Ημέρατης Γης,για εμάς δεν είναι 50 χρόνια, είναι 500 χρόνια εξορύξεων, 500 χρόνια από τη δουλεία, την αποικιοκρατία. Και σε αυτά τα 500 χρόνια οι κοινότητές μας κατάφεραν να επιβιώσουν. Τώρα αντιμετωπίζουμε τις συνέπειες των 500 αυτών ετών».

320 – Ρ. Δούρου – ΣΥΡΙΖΑ

provide an attachment id!

«ΚΟΚΚΙΝΟ» ΑΝΑΒΕΙ το Παγκόσμιο ΔίκτυοΑνανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, REN21, στην πρόσφατηΈκθεσή του, επισημαίνοντας ότι οι ΑΠΕ δεν φτάνουν να καλύψουν αυξανόμενες ενεργειακές ανάγκες, με αποτέλεσμα να αυξηθούν κατά 1,1 % το 2023 οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα! Η Ράνα Αντίμπ, εκτελεστική διευθύντρια του Παγκόσμιου Δικτύου Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, REN21, εξηγεί: «Ο κόσμος καίει περισσότερα ορυκτά καύσιμα από ποτέ άλλοτε, οι παγκόσμιες εκπομπές που συνδέονται με την ενέργεια αυξάνονται και οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας δεν επιτρέπουν ακόμη να υπάρξει ολοκληρωμένη απάντηση στην ενεργειακή ζήτηση που αυξάνεται σταθερά. Αυτό επιδεινώνει την κλιματική κρίση και εκτροχιάζει την ενεργειακή μετάβαση » . Προσθέτοντας χαρακτηριστικά: «Χάνουμε την ευκαιρία να οικοδομήσουμε ανθεκτικές και συμπεριληπτικές κοινωνίες». ΗΈκθεση αποκαλύπτει ότι ναι μεν οι ΑΠΕ αναπτύσσονται στο παγκόσμιο ενεργειακό μείγμα, όμως δεν έχουν καταφέρει να υποκαταστήσουν τα καταστροφικά για τον πλανήτη ορυκτά καύσιμα. Ειδικότερα, φέρνει στο προσκήνιο δύο επίπεδα προβλημάτων που εμποδίζουν την επίτευξη των στόχων της Συμφωνίας του Παρισιού . Το πρώτο αφορά τα ελλείμματα δράσης, χρηματοδότησης και τα προβλήματα υποδομών, που εμποδίζουν τις ΑΠΕ να παρακολουθήσουν τους αυξανόμενους ρυθμούς της ενεργειακής ζήτησης, με αποτέλεσμα την αύξηση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου. Το δεύτερο επίπεδο έχει να κάνει με το ότι τα προβλήματα σε παγκόσμιο επίπεδο, όπως οι περιορισμοί του δικτύου, η ανεπαρκής χρηματοδότηση, οι σοβαρές καθυστερήσεις στις αδειοδοτήσεις, μπλοκάρουν σχέδια για έργα ΑΠΕ δυναμικότητας της τάξης των 3.000 GW. Μπορεί λοιπόν η χρήση των ΑΠΕ να αυξήθηκε κατά 58% στη δεκαετία 2012-2022, ωστόσο η παγκόσμια ζήτηση ενέργειας αυξήθηκε παράλληλα κατά 16% . Η αύξησητηςζήτησης καλύφθηκε κυρίως από τον άνθρακα, το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο, που συνολικά αποτελούν περίπου το 65% της αύξησης της κατανάλωσης ενέργειας κατά τη δεκαετία αυτή. Διαπιστώνεται έτσι η μεγάλη απόσταση που πρέπει να διανυθείγια την επίτευξη των στόχων σε σχέση με τις απαραίτητες υποδομές των ΑΠΕ. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση των αναπτυσσόμενων χωρών, π.χ. , στη Λατινική Αμερική και στην Καραϊβική: Αντί να στηριχθούν οι προσπάθειές τους για τη μείωση της εξάρτησής τους από τα ορυκτά καύσιμα και τη δημιουργία οικονομιών στη βάση των ΑΠΕ, υπονομεύονται καθώς οι επενδύσεις σε αυτές αποδεικνύονται , σε σχέση με τις αναπτυγμένες χώρες, υπερβολικά κοστοβόρες, βαθαίνοντας τις ανισότητες και συμβάλλοντας στην υπερθέρμανση του πλανήτη. Σύμφωνα με τον ερευνητικό οργανισμό BloombergNEF και τη Διεθνή Οργάνωση για τιςΑΠΕ, απαιτούνται επενδύσεις από 1.300 ως 1.350 δισ. δολάρια σε ΑΠΕ ετησίως γιατην επίτευξη των στόχων του Παρισιού αλλά κι εκείνωντης πρόσφατης Παγκόσμιας Συνόδου του ΟΗΕ για το Κλίμα COP 28 πέρυσι τονΔεκέμβριο.Όταν οι δεσμεύσεις της Συνόδου για τριπλασιασμό της αποδοτικότητας των ΑΠΕ έως το 2030 δημιούργησαν θετικό κλίμα, που όμως αποδεικνύεται ανεπαρκές. «Η απόφαση της COP28 ήταν μια μεγάλη νίκη, αλλά θα ήταν ακόμη μεγαλύτερη αν αφορούσε το σύνολο του ενεργειακού συστήματος και όχι μόνο το ηλεκτρικό σύστημα. Χάθηκε, επίσης, η ευκαιρία να υπογραμμιστεί η θεμελιώδης σημασία του οικονομικού παράγοντα. Επείγει η κρίσιμη ανάγκη για πλήρη και επαρκώς χρηματοδοτημένη αλλαγή προς τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, γιανα κτίσουμε δίκαιες,ανθεκτικές κοινωνίες και οικονομίας ευημερίας» σχολίασε η Ζανέτ Μιλονγκό, υπεύθυνη του ΔιεθνούςΔικτύου Δράσης για το Κλίμα.

240 – Ρ. Δούρου – ΣΥΡΙΖΑ

provide an attachment id!

Η κλιματική κρίση απειλεί τη διατροφική ασφάλεια. Η διαπίστωση αυτή έγινε ξανά επίκαιρη με αφορμή τη γιορτή του Πάσχα των Καθολικών και ο το φαινόμενο «chocolate meltdown» που εκτίναξε τις τιμές του κακάο, το οποίο παράγεται σε μεγάλο ποσοστό στη Δυτική Αφρική. Όμως δεν «λιώνει » μόνο η σοκολάτα εξαιτίας της κλιματικής κρίσης. Εδώ και καιρό οι επιστήμονες έχουν σημάνει συναγερμό για το λάδι , τον καφέ ως και τις… πατάτες, υπογραμμίζοντας ότι η υπερθέρμανση του πλανήτη συνδέεται με προβλήματα συγκομιδής σε σημαντικές περιοχές καλλιεργειών και αλλάζει επίτα χείρω τα οικονομικά δεδομένατου παγκόσμιου διατροφικού χάρτη. Συγκεκριμένα, σε ανακοίνωσή της στο εξειδικευμένο περιοδικό Nature Communications ομάδα επιστημόνων επισημαίνει τους κινδύνους που συνεπάγεται η υποτίμηση από τα μοντέλα προγνώσεων του συνδυασμού μειωμένων σοδειών με ακραία κλιματικά φαινόμενα, όπως, για παράδειγμα, η σοβαρή ξηρασία που πλήττει από τον Φεβρουάριο χώρες παραγωγής του κακάο, όπως η Γκάνα ή η Ακτή Ελεφαντοστού. Το φαινόμενο πλήττει συνολικά τη Δυτική Αφρική, με τη θερμοκρασία να αυξάνεται κατά 4 ( !) βαθμούς Κελσίου. Η υψηλή θερμότητα αποδυναμώνει τα ήδη γερασμένα κακαόδεντρα, τα οποία είχαν υποστεί και ισχυρές νεροποντές τον περασμένο Δεκέμβριο… Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα της ΜΚΟ επιστημόνων World Weather Attribution, ένας τέτοιας έντασης καύσωνας κανονικά θα σημειωνόταν μία φορά σε εκατό χρόνια. Σήμερα, εξαιτίας της κλιματικής κρίσης, παρατηρείται μία φορά κάθε δέκα χρόνια, με αύξηση της θερμοκρασίας κατά μέσο όρο της τάξης του 1,2 βαθμού Κελσίου τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Οι επιστήμονες επισήμαναν ότι αν οι εκπομπές αερίων από τα ορυκτά καύσιμα δεν περιοριστούν σύντομα και αν η παγκόσμια θερμοκρασία αυξηθεί πάνω από 2 βαθμούς Κελσίου σε σχέση με τα επίπεδα της προβιομηχανικής περιόδου, τέτοιου είδους καύσωνες θα σημειώνονται κάθε χρόνο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται και για την παραγωγή τροφίμων… Ηδη πριν από τρία χρόνια μια μεγάλη έρευνα του Ινστιτούτου Περιβαλλοντικών Σπουδώντου Πανεπιστημίου του Άμστερνταμ έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου σχετικά με τις επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης στις προμήθειες προϊόντων της Ευρώπης, που «στο άμεσο μέλλον μπορεί να διαταραχθούν εξαιτίας σοβαρών ξηρασιών σε άλλες περιοχές του κόσμου. Ο καφές, το κακάο, το ζαχαροκάλαμο, το φοινικέλαιο και η σόγια είναι τα κλιματικά πιο ευάλωτα εισαγόμενα προϊόντα».Έτσι εξηγούσε τότε η καθηγήτρια του έγκριτου βρετανικού Πανεπιστημίου Ρίντινγκ τη σημασία των ευρημάτων εκείνης της έρευνας: « Πρόκειται για σημαντική μελέτη που αναδεικνύει την πολυπλοκότητα της διατροφικής ασφάλειας σε έναν όλο και περισσότερο διασυνδεδεμένο και κλιματικά ανασφαλή κόσμο. Τα νοικοκυριά στην Ευρώπη έχουν ήδη γνωρίσει μεγάλη διατροφική ανασφάλεια εξαιτίας της ξηρασίας εκτός των συνόρων της. Για παράδειγμα, κατά τη διατροφική κρίση το 2008 τα νοικοκυριά με χαμηλό εισόδημα επλήγησαν ιδιαίτερα από τις αυξήσεις τωντιμών των τροφίμων». Αλλά ούτε οι χώρες παραγωγής ούτε οι παραγωγοί κερδίζουν από τις αυξήσεις αυτές. «Οι τιμές του κακάο έφθασαν σε επίπεδα ρεκόρ στη διεθνή αγορά. Παραδόξως, αυτή η εξέλιξη δεν σημαίνει υψηλότερα εισοδήματα για τους παραγωγούς» παρατήρησε, μιλώντας στον βρετανική Guardian, ο Αμουρλάγιε Τουρέ, ανώτατος σύμβουλος της ΜΚΟ Mighty Earth. «Αυτές οι τιμές-ρεκόρ του κακάο ελάχιστα θα ωφελήσουν τις ίδιες τις χώρες παραγωγής, καθώς οι πρώτες ύλες μετατρέπονται σε τελικό προϊόν μετά την εξαγωγή τους» εξήγησε ο ίδιος

102 – Ρ. Δούρου – ΣΥΡΙΖΑ

provide an attachment id!

Η κλιματική κρίση είναι πλέον επί το έργον. Μία από τις μορφές της είναι και η διάβρωση των ακτών, η δηλαδή η μη αναστρέψιμη οπισθοχώρηση της ακτογραμμής. Η πρόσφατη εξέλιξη σε ένα θέρετρο στις ΗΠΑ, 60 χιλιόμετρα βόρεια της Βοστόνης, στο Σάλισμπερι , είναι αποκαλυπτική των συνεπειών των κλιματικών ανισορροπιών. Η τοπική οργάνωση Πολίτες της Ακτής του Σάλισμπερι για την Αλλαγή αποφάσισε με έξοδα των μελών της να προστατεύσει την παραλία και την τοπική οικονομία, που συνδέονται άρρηκτα. Ειδικότερος στόχος, η προστασία 15 κατοικιών (αξίας 2 εκατ. δολαρίων) οι οποίες απειλούνταν από ισχυρές θύελλες και ιδιαίτερα υψηλές παλίρροιες, τις λεγόμενες και «βασιλικές», που είχαν πλήξει την περιοχή τον Ιανουάριο.
Πέραν των κατοικιών, η συγκεκριμένη παραλία είναι και πόλος έλξης 1 εκατ. επισκεπτών τον χρόνο, συμβάλλοντας κατά 45% στον προϋπολογισμό της πόλης – γεγονός που συνεπάγεται χρεοκοπία της στην περίπτωση καταστροφής της. « Γι ‘ αυτό είναι σημαντικό, και επιβάλλει στην πολιτεία της Μασαχουσέτης να συνεχίσει να βοηθά στην προστασία της παραλίας του Σάλισμπερι » παρατήρησε ο Τομ Σάαμπ, πρόεδρος των Πολιτών της Ακτής του Σαλισμπερι γιατην Αλλαγή. Ωστόσο, μετά τα ισχυρά φαινόμενα του Ιανουαρίου η πολιτεία αρνήθηκε να δεσμευθεί για επενδύσεις στην προστασία της παραλίας, αναγκάζοντας τους πολίτες να πάρουν πρωτοβουλία για έναν τεχνητό αμμόλοφο προστασίας. Χρειάστηκαν 15.000 τόνοι άμμος, περίπου δηλαδή όσο τέσσερις ολυμπιακές πισίνες. Και μετά από τέσσερις εβδομάδες, στις 7 Μαρτίου, ο αμμόλοφος ήταν έτοιμος. Κόστος 600.000 δολάρια, που όμως τα… κατάπιε η θάλασσα. Τρεις ημέρες μετά το τέλος των εργασιών μια νέα θύελλα που έπληξε την περιοχή σάρωσε τον αμμόλοφο!
«Δεν είναι αποτυχία, αλλά δεν λειτούργησε» σχολίασαν αισιόδοξα οι κάτοικοι , παραδεχόμενοι πάντως ότι δεν πίστευαν ότι θα άντεχε τόσο λίγο… Η περίπτωση της παραλίας του Σάλισμπερι δεν είναι μεμονωμένη. Πρόσφατα το Ελεγκτικό Συνέδριο στη Γαλλία, στην ετήσια έκθεσή του, παρατηρείτην άνοδο των υδάτων και τον πολλαπλασιασμό των ακραίων μετεωρολογικών φαινομένων, που επαναχαράσσουν τις ακτές της χώρας, και , μεταξύ άλλων, θυμίζει ότι θα πληγεί το 20% των ακτογραμμών της Γαλλίας, ενώ υπό απειλή βρίσκονται χιλιάδες κτίσματα, οικονομικές δραστηριότητες
και δημόσιες υποδομές…
Από την πλευρά της, η NASA πρόσφατα δημοσιοποίησε στοιχεία που σημαίνουν συναγερμό. Η άνοδος της στάθμης των ωκεανών του πλανήτη έκανε τεράστιο «άλμα» μεταξύ 2022 και 2023. Συγκεκριμένα, καταγράφηκε αύξηση 0,76 εκατοστών κατά μέσο όρο παγκοσμίως, που οφείλεται στην υπερθέρμανση του πλανήτη και στο ισχυρό φαινόμενο Ελ
Νίνιο. Η ανάλυση αυτή βασίζεται σε δεδομένα δορυφορικών καταγραφών που ξεκίνησαν πριν από 30 χρόνια, με την έναρξη αμερικανογαλλικής αποστολής,το 1993. Σε σχέση με τη χρονιά εκείνη ο παγκόσμιος μέσος όρος της ανόδου της
στάθμης της θάλασσας ανέρχεται σε 9,4 εκατοστά! Ο δε ρυθμός ανόδου επιταχύνεται: από 0,07 εκατοστά ετησίως το 1993 στα 0,42 σήμερα! «Οι σημερινοί ρυθμοί επιτάχυνσης σημαίνουν ότι βρισκόμαστε πλέον σε τροχιά προσθήκης επιπλέον 20 εκατοστών στη στάθμη των θαλασσών παγκοσμίως, διπλασιάζοντας το σύνολο της αλλαγής για τις επόμενες τρεις δεκαετίες σε σύγκριση με τα προηγούμενα 100 χρόνια και αυξάνοντας τη συχνότητα και τις επιπτώσεις των πλημμυρών σε όλο τον κόσμο» εξηγεί η Νάντια Βινογκράντοβα Σίφερ, διευθύντρια της Ομάδας Αλλαγής της Στάθμης των θαλασσών της NASA στην Ουάσιγκτον.