provide an attachment id!
*Η κλιματική κρίση επιβάλλει μια σειρά από κρίσιμες παρεμβάσεις στον τρόπο υλοποίησης των δημόσιων και ιδιωτικών υποδομών, στα υλικά, στον εξοπλισμό, στις αγροτικές εκμεταλ λεύσεις καιστις μονάδες για την εκτροφή ζώων. Σ’ αυτό το πλαίσιο, δημιουργούνται νέες ανάγκες για τη βελτίωση των υπαρχουσών υποδομών όσον αφορά τη διαχείριση των υδάτων, το αρδευτικό και το πόσιμο νερό. Ταυτόχρονα δημιουργείται η ανάγκη για νέες νομοθετικές πρωτοβουλίες, οι οποίες θα δώσουν κίνητρα για τη βελτίωση της ποσότητας καιτης ποιότητας του νερού, αλλά και για την ανακύκλωση, όπου αυτό είναι εφικτό. Η διαχείριση των υδάτων στον αγροτικό τομέα κυμαίνεται από 76,6%έως 91,5% ως προς τη χρήση για άρδευση ανά περιφέρεια. Υπάρχουν 450 ΓΟΕΒ και ΤΟΕΒ περίπου. Αλλοι λειτουργούν υποδειγματικά, άλλοι υπολειτουργούν, άλλοι δεν λειτουργούν, άλλοι είναισε οικονομική ρύθμιση και άλλοι είναι καταχρεωμένοι. Δυστυχώς, ο υδροκεφαλισμός, και στις επιμέρους περιφέρειες και στις περιφερειακές ενότητες, και τα προβλήματα με τους κατα χρεωμένους ΓΟΕΒ και ΤΟΕΒ δημιουργούν περιοχές διαφορετικών ταχυτήτων ως προς τη διαχείριση του νερού. Τα προηγούμενα χρόνια υπήρξαν αλλεπάλληλες παρεμβάσεις, με υπερβολικό κόστος άντλησης, γεγονός που έχει προκαλέσει πίεση στις τιμές παραγωγού. Πίεση έχουν προκαλέσει και στα τουριστικά νησιά, όπου υπάρχει αγροτική παραγωγή και η κατανάλωση αλλάζει ανά χρονική περίοδο. Οι καταστροφές στη Θεσσαλία , αλλά και αλλού, αποδεικνύουν ότι χρειάζεταινα αλλάξει ο τρόπος διαχείρισης των υδάτων στο πλαίσιο της ευρύτερης διαχείρισης του περιβάλλοντος. Τα επόμενα χρόνια υπολογίζεται ότι η Μεσόγειος θα πληγεί από αλλεπάλληλες ξηρασίες αλλά και από την άνοδο της στάθμης του νερού. Αυτό αναμένεται να προκαλέσει προβλήματα σε αγροτικές και παραλιακές εκτάσεις, σε παραλίμνιες και παραποτάμιες περιοχές. Η σχετική προετοιμασία γι’ αυτές τις μεγάλες αλλαγές είναι πλημμελής. Στην Ελλάδα, σύμφωνα με τις μελέτες, υπάρχουν 14 υδάτινα διαμερίσματα, τα οποία διακρίνονται σε επιφανειακά και υπόγεια και 46 λεκάνες απορροής ποταμών. Η σχετική κοινοτική οδηγία-πλαίσιο προβλέπει 4 κατηγορίες επιφανειακών υδάτων,τα ποτάμια,τις λίμνες, τα μεταβατικά νερά καιτα παράκτια νερά. Στη χώρα μας έχουν χαρτογραφηθεί 1.781 επιφανειακά και 565 υπόγεια υδατικά συστήματα. Οι καταστροφές της Θεσσαλίας, κατά τις οποίες υπήρξε απώλεια μεγάλου μέρους του εξοπλισμού για το νερό, έδειξαν ότι ο τρόπος λειτουργίας του παρελθόντος ως προς τη διαχείριση τωνυδάτων δεν μπορεί να συνεχιστεί . Χρειάζεται αλλαγή παραδείγματος και ταυτόχρονα διασύνδεση των κεντρικών έργων υποδομής με ορφανές αγροτικές υποδομές. Το κόστος του νερού δεν αφορά μόνον την πόση, την άρδευση και τον καθαρισμό των μονάδων, αλλά και την ευζωία των ζώων. Η Ελλάδα, ενώ έχει βελτιώσειτα μεγέθη ως προς τη χρήση πράσινων ενεργειακών συστημάτων στις αγροτικές εκμεταλλεύσεις, υπολεί πεται στην ορθολογική χρήση των υδάτων. Η δορυφορική γεωργία επιτρέπειτην ορθολογικότερη χρήσητους. Το πόσιμο νερό αποτελεί μόλις το 3% του νερού του πλανήτη και επιβάλλεταιτο επόμενο διάστημα να συνεχιστούν οι επενδύσεις στο νερό τόσο από πλευράς της πολιτείας, κεντρικής και Αυτοδιοίκησης, όσο και από πλευράςτων ιδιωτών. Πέρα από τις όποιες δράσεις έχει εντάξει το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης καιΤροφίμων Οι καταστροφές στη Θεσσαλία, αλλά και αλλού, αποδεικνύουν ότι χρειάζεται να αλλάξει ο τρόπος διαχείρισης των υδάτων στο πλαίσιο της ευρύτερης διαχείρισης του περιβάλλοντος στο πλαίσιο της νέας Κοινής Αγροτικής Πολιτικής 2021-2027για αρδευτικά έργα, λιμνοδεξαμενές και φράγματα για χειμερινές απορροές, τεχνητό εμπλουτισμό υπόγειων υδάτων και ανακαίνιση δικτύων από γεωτρήσεις, επείγει να υπάρξει ολοκληρωμένος σχεδιασμός για τη διαχείριση των υδάτων, βάσει τωννέων δεδομένωνπου συνδέονται με την κλιματική κρίση. Και βέβαια, δεδομένης της σύνδεσης της άντλησης του νερού με το ηλεκτρικό ρεύμα, το πρόβλημα της διαχείρισης του νερού δεν μπορεί να επιλυθεί αν το πλειοψηφικό πακέτοτων με τοχώντηςΔΕΗ παραμείνει υπό ιδιωτικό έλεγχο. Η Ελλάδα οφείλει να κινηθεί προς την καιτεύθυνση εξοικονόμησης νερού με σύγχρονα δημόσια δίκτυα και επενδύσεις στον ιδιωτικό τομέα, μείωσης της σπατάλης του νερού, βελτίωσης των πεπαλαιωμένων δικτύων για άρδευση, πολλαπλασιασμού των αρδευτικών έργων και βελτίωσης των μεγεθών ανακύκλωσης του νερού και της ποιότητας του νερού. Σ’ αυτό το πλαίσιο, το νερό δεν μπορεί να θεωρείται εμπόρευμα-προϊόν συναλλαγής, όπως γίνεται από την κυβέρνηση της Ν.Δ. , αλλά να παραμείνει κοινωνικό αγαθόγιατουςπολίτες