[…] Η επαναφορά των πολιτικών δημοσίου συμφέροντος από την ΔΕΗ δεν απαιτεί επανεθνικοποίησή της. Απαιτεί αλλαγή της στρατηγικής της, που είναι απολύτως εφικτή με την παρούσα μετοχική σύνθεση. Το Δημόσιο κατέχει στην ΔΕΗ αυτή τη στιγμή το 34% των μετοχών της. Δεν είναι όμως απλώς μία καταστατική μειοψηφία, με δικαίωμα βέτο σε κρίσιμες αποφάσεις. Το Δημόσιο, με δεδομένο ότι το υπόλοιπο ποσοστό ανήκει σε πολλούς και διαφορετικούς μετόχους, που αθροίζουν ο καθένας πολύ μικρότερα ποσοστά, μπορεί να ασκεί διοίκηση και να έχει τη συνολική ευθύνη των αποφάσεων. Διορίζει τον Πρόεδρο και Διευθύνοντα Σύμβουλο, την πλειοψηφία του Διοικητικού Συμβουλίου και διαμορφώνει τη συνολική στρατηγική του Ομίλου. Συνεπώς, η επαναφορά των πολιτικών δημοσίου συμφέροντος από την ΔΕΗ (αντί για το ακριβότερο ρεύμα και τα περισσότερα υπερκέρδη σύμφωνα με την ΡΑΕ) δεν απαιτεί αύξηση των μετοχών του Δημοσίου σε ποσοστό 51% έναντι του 34% που είναι σήμερα. Απαιτεί αλλαγή στρατηγικής από την διορισμένη από την Κυβέρνηση ηγεσία της […] Το ΤΑΙΠΕΔ κατέχει το 35,5% των μετοχών των ΕΛΠΕ, χωρίς να ασκεί πολιτική. Να προχωρήσει άμεσα η επαναμεταβίβαση του 35,5% από το ΤΑΙΠΕΔ στο Ελληνικό Δημόσιο. Και το Δημόσιο να ασκήσει, όπως οφείλει, τον ρόλο που του αναλογεί, του 2ου δηλαδή πιο ισχυρού μετόχου, για την διασφάλιση εφαρμογής πολιτικών δημοσίου συμφέροντος.
[…]
Όσες πλατφόρμες αερίου και πετρελαίου υπάρχουν στην Ευρώπη θα συνεχίσουν να λειτουργούν για ένα διάστημα. Επίσης, οι έρευνες που έχουν ξεκινήσει και στην Ελλάδα θα ολοκληρωθούν οδηγώντας ή όχι σε κάποιες νέες εξορύξεις.
Όχι όμως σε νέες, εκτεταμένες έρευνες για υδρογονάνθρακες. Δε μπορεί η Ελλάδα να δαπανήσει σήμερα πολιτικό κεφάλαιο και σημαντικούς πόρους για ενδεχομένους νέους γύρους παραχωρήσεων για υδρογονάνθρακες, όταν στις μεγάλες, ανεπτυγμένες οικονομίες ανταγωνιστικές σε παγκόσμιο επίπεδο, η έμφαση είναι αλλού.
Η έμφαση εντοπίζεται στην πολλαπλή στήριξη των εγχώριων εταιριών για να γίνουν πρωτοπόρες στις τεχνολογίες, στα υλικά και στις υπηρεσίες που απαιτεί ο πράσινος μετασχηματισμός της παγκόσμιας οικονομίας. Αυτός είναι ο στόχος της κυβέρνησης των ΗΠΑ. Το ίδιο κάνει η Κίνα, παρόμοιο πρόγραμμα έχει ανακοινώσει η Κορέα και πρόσφατα η Ευρώπη με ένα νέο «made in Europe».
Η Ελλάδα πρέπει τώρα να ξεκινήσει μια οργανωμένη συζήτηση για το ποια θα είναι η πράσινη απάντησή της. Ώστε να μπορέσει να σχεδιάσει το δικό της “made in Greece” πρόγραμμα, αξιοποιώντας τους ανθρώπινους, πολιτικούς και οικονομικούς πόρους, για να βοηθήσει στην ανάπτυξη εγχώριας βιομηχανίας που θα βρεθεί στην πρωτοπορία της πράσινης μετάβασης, αντί να επιδοτεί την επιβίωσή της.
[…]
Η 1η πρόταση αφορά στο ξεκάθαρο θεσμικό πλαίσιο. Χρειαζόμαστε νέο Ειδικό Χωροταξικό Σχέδιο για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΕΧΣ-ΑΠΕ). Το υφιστάμενο ΕΧΣ-ΑΠΕ εγκρίθηκε το 2008 και είχε λάβει υπόψη δεδομένα της δεκαετίας του 2000, τα οποία πλέον είναι παρωχημένα. Το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας πριν κάποιους μήνες ενέκρινε νέα παράταση της εκπόνησης της επικαιροποιημένης μελέτης του ΕΧΣ-ΑΠΕ, τοποθετώντας την παράδοση για τον Απρίλιο του 2023. Είμαστε ήδη στον Μάιο. Η 2η είναι η ολοκλήρωση του Ειδικού Χωροταξικού Πλαισίου για τις ΑΠΕ. Οι προστατευόμενες περιοχές, το 30% της χερσαίας και θαλάσσιας έκτασης της χώρας μας δηλαδή, που περιλαμβάνει περιοχές απαράμιλλης ομορφιάς, μοναδικές στον κόσμο, με πλούσια οικοσυστήματα και σπουδαία πολιτιστική αξία, δεν έχει ακόμα ξεκάθαρο πλαίσιο προστασίας και διαχείρισης.
Η 3η πρόταση αφορά στην ενίσχυση των δικτύων και στη διασυνδεσιμότητα της χώρας. Τα ηλεκτρικά δίκτυα είναι η «βραδυφλεγής βόμβα» της ενεργειακής μετάβασης της χώρας. Το
πρόβλημα είναι τεράστιο, αφού το δίκτυο σε όλη την Ελλάδα είναι κορεσμένο και ο διαθέσιμος ηλεκτρικός χώρος για σύνδεση νέων έργων ΑΠΕ είναι ελάχιστος. Η κατάσταση αυτή εξυπηρετεί τους λίγους και ισχυρούς, που έχουν προνομιακή πρόσβαση στον ηλεκτρικό χώρο, και «χτυπάει» τους απλούς πολίτες, που είναι τελικά αποκλεισμένοι από την αγορά ενέργειας. Πλήττει δηλαδή την ενεργειακή δημοκρατία. Πρέπει συνεπώς να ανασχεδιαστεί το ταμείο Ανάκαμψης για να υπερδιπλασιάσει (σήμερα είναι περίπου 400 εκατ. €) τα χρήματα στα δίκτυα.
[…]
Στην Ελλάδα σήμερα, το «μοναδικό εργαλείο επιδότησης για την ενεργειακή αναβάθμιση κατοικιών», το «Εξοικονομώ», οδηγείται σε αδιέξοδο. Βρισκόμαστε στον Μάιο του 2023 και ακόμα δε μπορεί να ολοκληρωθεί το «Εξοικονομώ 2021». Για το οποίο, το ποσοστό εγκατάλειψης υποψηφίων δικαιούχων είναι άνω του 30%, σύμφωνα με τα στοιχεία του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας (από τους 25.300 υποψήφιους δικαιούχους εγκρίνονται μόλις οι 17.252 αιτήσεις). Στη συνολική πορεία του προγράμματος, η εκτίμηση για εγκατάλειψη πριν καν ξεκινήσουν οι εργασίες υπερβαίνει το 50% των δικαιούχων.
Η στρατηγική μας για την ενεργειακή αναβάθμιση θα ακολουθήσει την ευρωπαϊκή προτροπή για ένα «Κύμα Ανακαινίσεων» που θα έχει ως στόχο τη βελτίωση της ενεργειακής απόδοσης των κτιρίων, υπερδιπλασιάζοντας τα ποσοστά ανακαινίσεων την επόμενη δεκαετία και διασφαλίζοντας πως οι ανακαινίσεις θα οδηγήσουν σε υψηλότερη ενεργειακή απόδοση και αποδοτικότερη χρήση των πόρων. Ο ελληνικός στόχος για 60.000 αναβαθμίσεις ενεργειακών κατοικιών τον χρόνο θα επιτευχθεί αναγεννώντας τα προγράμματα «Εξοικονομώ», που θα είναι μονίμως “ανοιχτά” για δικαιούχους, και διευρύνοντάς τα για Δήμους, επιχειρήσεις, νέους και αγρότες.
[…]
Ναι στην απολιγνιτοποίηση, υπό την προϋπόθεση ότι θα έχουν προχωρήσει οι απαραίτητες επενδύσεις σε δίκτυα ηλεκτρικής ενέργειας και αποθήκευση. Ώστε να είναι εφικτή η υποκατάσταση λιγνίτη από ανανεώσιμες και όχι από εισαγόμενο φυσικό αέριο, όπως συμβαίνει μέχρι τώρα. Ως στρατηγική εφεδρεία, για περιπτώσεις αυξημένης ενεργειακής πίεσης και έκτακτων αναγκών (όπως η σημερινή ενεργειακή κρίση), θα μπορούσε να διατηρηθεί για λίγο ακόμα χρόνο η πλέον σύγχρονη μονάδα Πτολεμαΐδα 5, αν το επιπλέον κόστος είναι ανεκτό και όχι δυσανάλογο.