[…] Τα προβλήματα ξηρασίας και έλλειψης υδάτινων πόρων θα
ενταθούν τα επόμενα χρόνια λόγω κλιματικής κρίσης. Η υλοποίηση λοιπόν των
αναγκαίων έργων αρδευτικών υποδομών αποτελεί αδήριτη ανάγκη και Βασική
προγραμματική επιδίωξη για την επόμενη προοδευτική κυβέρνηση […] Αναθεώρηση του κανονισμού του ΕΛΓΑ,
ώστε να διατηρηθεί ο δημόσιος και αλληλέγγυος
χαρακτήρας του και να προσαρμοστεί στα νέα
δεδομένα της κλιματικής κρίσης […]
[…] Το έχω πει 100 φορές ότι η Ευρώπη και κυρίως
η Γερμανία τα προηγούμενα χρόνια έλαβε αποφάσεις
που μας έκαναν όμηρο της Ρωσίας Κι ότι
αγνοήθηκε και η Ελληνική πρωτοβουλία όταν
την περίοδο της κυβέρνησής μου πίεζα να καταστεί
η περιοχή μας ο βασικός τροφοδότης φυσικού
αερίου της Ευρώπης Με τη συνεργασία και συμμετοχή
του Ισραήλ της Αιγύπτου και της Κύπρου
μας Αλλά τότε η Ευρώπη έπαιζε με τα λάθος
συμφέροντα Γιατί δίχως φθηνή ενέργεια δεν
υπάρχει ανάπτυξη […]
[…] Δείτε τώρα το τεράστιο ζήτημα της ενέργειας, τι ρόλο παίζει και στη λεγόμενη «Συνοχή»; Μέχρι το 2020 η Ευρώπη ψήφιζε τη χρήση φυσικού αερίου ως το καύσιμο μετάβασης. Κι ύστερα αποφάσισε να εγκαταλείψει το φυσικό αέριο. Όμως, στο μεταξύ, η Γερμανία, για τον εαυτό της, προωθούσε και δεύτερο αγωγό φυσικού αερίου από τη Ρωσία. Μέχρι που και οι δύο αγωγοί, όπως ξέρουμε, ανατινάχθηκαν.
Και, βέβαια, όλο το προηγούμενο διάστημα είχαν αποθαρρύνει την ανακάλυψη νέων ευρωπαϊκών κοιτασμάτων φυσικού αερίου, όπως στην Ανατολική Μεσόγειο. Μέχρι που ο Πόλεμος στην Ουκρανία τους ανάγκασε να εγκαταλείψουν το φθηνό ρωσικό αέριο, μένοντας έτσι χωρίς εναλλακτικές λύσεις, χωρίς φθηνή ενέργεια. Και ρωτάω: κανείς στην Ευρώπη δεν είχε δει τα γεγονότα να έρχονται; Κανείς δεν σχεδίασε ή δεν προέβλεψε κάτι για το μέλλον; Είναι αυτό τύφλωση ή εθελοτυφλία;
Σκεφτείτε ότι σήμερα σε όλες τις χώρες γιορτάζεται επίσημα η Μέρα της Ευρώπης. Δηλαδή τι; Η 9η Μαΐου του 1950, όταν ο Schuman πρότεινε τη δημιουργία της Ένωσης Άνθρακα και Χάλυβα στην Ευρώπη. Από εκεί άρχισαν όλα, από τότε. Σήμερα καταργούμε τον άνθρακα. Εντάξει. Αλλά και όλους τους υδρογονάνθρακες;
[…] Η Ελλάδα πολύ σωστά κατήγγειλε τη Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Την οποία άλλωστε καταγγέλλει όλη η Ευρώπη. Αλλά οφείλουμε να υπενθυμίζουμε συνεχώς στους πάντες ότι και η Τουρκία έχει εισβάλλει στην Κύπρο εδώ και 50 χρόνια κι όχι μόνο εξακολουθεί να κατέχει παράνομα το έδαφος της Κύπρου αλλά προσπαθεί να υφαρπάξει σήμερα και τους υδρογονάνθρακες της Κυπριακής ΑΟΖ, όπως και της Ελληνικής ΑΟΖ.
Όμως εδώ δεν ακούμε αντίστοιχες καταγγελίες από την Ευρώπη κατά της Τουρκίας. Μάλλον παροτρύνσεις ακούμε εμείς, να συνθηκολογήσουμε με τα τετελεσμένα. Κι αυτό δεν τιμά ούτε την Ευρώπη, ούτε συνολικότερα τη Δύση.
Και δυστυχώς «αρωγός» σε όλα αυτά γίνεται και η σημερινή αντιπολίτευση, η αξιωματική.
Που στο πρόγραμμά της υπόσχεται να σταματήσει τις έρευνες στους υδρογονάνθρακες, γιατί τους θεωρεί, λέει, «ξεπερασμένους». Δηλαδή τι; Δεν καταλαβαίνει ότι έτσι διευκολύνει να τα πάρει όλα η Τουρκία; Η οποία, αν καταφέρει να τα αρπάξει, θα πουλάει μετά το δήθεν ξεπερασμένο φυσικό αέριο και στην Ευρώπη […]
Οι κυβερνητικές βοήθειες είχαν έναν τελικό παραλήπτη τις εταιρείες ενέργειας. Η δική μας πρόταση είναι σαφής τεκμηριωμένη και διατυπωμένη από την αρχή της ενεργειακής κρίσης μείωση του ειδικού φόρου κατανάλωσης στα καύσιμα πλαφόν στα τιμολόγια πραγματική φορολόγηση των υπερκερ δών επαναφορά των προθεσμιακών συμβολαίων και αποσύνδεση της χονδρεμπορικής τιμής από το φυσικό αέριο Το σπουδαιότερο όμως είναι η ανάκτηση του δημόσιου ελέγχου στη ΔΕΗ και στα δίκτυα όπως έγινε στη Γαλλία με την ΕϋΡ και στη Γερμανία με τη ΙΙηίρθΓ Χρειαζόμαστε δημόσια εργαλεία για να χαράξουμε εθνική ενεργειακή πολιτική και να είμαστε θωρακισμένοι απέναντι σε μελλοντικές ενεργειακές κρίσεις
Μπορεί ο Δήμος Οιχαλίας, να είναι ο μοναδικός του νομού μας, που δεν έχει το πλεονέκτημα να βρέχεται από θάλασσα, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν έχει άλλα συγκριτικά πλεονεκτήματα που πρέπει να αξιοποιηθούν και να αναδειχθούν. Στις εποικοδομητικές συζητήσεις που είχαν οι κάτοικοι με την κα Κουμάντου, συμφώνησαν πως υπάρχουν πλείστοι τρόποι διαφορετικής ανάπτυξης της κάθε περιοχής. Κάλλιστα θα μπορούσε να ενισχυθεί περαιτέρω η αγροτική παραγωγή και το υπερπλούσιο υδάτινο δυναμικό της περιοχής που τώρα χάνεται ανεκμετάλλευτο, να συγκεντρωθεί σε συλλεκτήρες, για παράδειγμα στην περιοχή του Φίλια, και να χρησιμοποιηθεί για την άρδευση καλλιεργειών.
Ένα δεύτερο πολύ σημαντικό ζήτημα για το Δήμο, είναι η σωστή αξιοποίηση της Βιομηχανικής Περιοχής του Μελιγαλά, με δραστηριότητες που πρώτα απ’ όλα θα σέβονται την ποιότητα ζωής των κατοίκων, δεν θα επηρεάζουν αρνητικά την καθημερινότητά τους και θα σέβονται το περιβάλλον.
Μετά την απολιγνιτοποίηση της Μεγαλόπολης, πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στον τρόπο ανάπτυξης της ΒΙ.ΠΕ Μελιγαλά και στο ποιες, αλλά και πως θα αναπτυχθούν βιομηχανίες που θα βοηθήσουν στην οικονομία και την ανάπτυξη της περιοχής.