Author: Γ. Μανιάτης

*[…] Μα το plan B γιατην κλιματική αλλαγή εμπεριέχει και τις δύο αυτές πτυχές. Και το τι πρέπει να κάνουμε για να αντιστρέ ψουμετην κλιματική αλλαγή, λ.χ. περιορισμός των ρύπων και αξιοποίηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Αλλά και το τι πρέπει να κάνουμε για να προσαρμοστούμε στις συνέπειές της, που είναι ήδη ορατές γύρω μας, από τις καταστροφικές πυρκαγιές των προηγούμενων καλοκαιριών μέχρι τις πλημμύρες της Θεσσαλίας, τις χιονοπτώσεις της Αττικής πριν λίγα χρόνια και την αυξημένη θερμοκρασία αυτές τις μέρες. Το ερώτημα είναι αν διαθέτουμε για τη χώρα μας ένα Plan B ή πηγαίνουμε με τη λογική βλέποντας και κάνοντας” ; Φοβάμαι ότι η Κυβέρνηση και σε αυτό το ζήτημα, όπως και σε πολλά άλλα, π.χ. στην ακρίβεια και τον πληθωρισμό, αυτοσχε διάζει και μάλιστα ερασιτεχνικά. Πού είναι τα έργα πρόληψηςγια να αντιμετωπίσουμε μεγάλης κλίμακας πλημμύρες και πυρκαγιές; Πού είναι ο αναγκαίος συντονιστικός και επιτελικός ρόλος του Κράτους; Πού είναι οι δράσεις ευαισθη τοποίησης και προετοιμασίας των πολιτών για συνθήκες όπου μπορεί να κινδυνεύσει και η ζωή τους ακόμη; Όλα αυτά βέβαια προϋποθέτουν κόπο και πόρους και δεν έχουν άμεσο επικοινωνιακό αποτέλεσμα. Οπότε μένουμε στην εύκολη λύση του 112. Αλλά αυτό δεν συνιστά Plan B […] Η Ανάπτυξη σήμερα δεν μπορεί παρά να είναι Πράσινη. Διαφορετικά, απλώς πατάμε περισσότερο το γκάζι σε ένα αμάξι που πηγαίνει στον γκρεμό, παράγοντας μάλιστα και περισσότερο καυσαέριο. Ασφαλώς δεν είναι πάντα εύκολο να εναρμονιστεί η οικονομική ανάπτυξη με την προστασία του περιβάλλοντος. Αλλά δεν πιστεύω ότι είναι ένα παίγνιο μηδενικού αθροίσματος – αντίθετα, έχουμενα κερδίσουμε όλοι. Υπό ορισμένες αυστηρές προϋποθέσεις. Πρώτον, ότι θα σεβαστούμε απολύτως την ομορφιά του ελληνικού φυσικού τοπίου – όποιος έχει επισκεφθεί τη λίμνη Καϊάφα ήτο δάσοςτηςΦολόης ξέρει καλά τι εννοώ. Δεύτερον, ότι δεν θα κάνουμε “πράσινη” πολιτική σε βάρος του πράσινου: ειδικά στις περιοχές Natura, δεν μπορεί να επιτρέπονται οποιεσδήποτε παρεμβάσεις χωρίς τουλάχιστον τη σύμ φωνη γνώμη του Οργανισμού Φυσικού Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής. Και τρίτον, ότι κάθε αναπτυξιακή παρέμβαση θα πρέπει να δίνει πίσω οφέλη στις τοπικές κοινωνίες αλλά και να υλοποιεί ται σε διαρκή διαβούλευση με αυτές. Αυτό ισχύει τόσογιαμια ξενοδοχειακή μονάδα όσο και για ένα πράσινο αιολικό πάρκο, λόγου χάρη, που ήδη το 2011-2014 θεσμοθε τήσαμε το 3%του τζίρου να πηγαίνει ανταποδοτικά τοπική κοινωνία […] Γιατί και η Ευρώπη βρίσκεται απέναντι σε μεγάλες προκλήσεις. Πώς να αντιμετωπίσουμετην ενεργειακή κρίση με ενεργειακή ανεξαρτησία. Πώς να συνδέσουμε την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, μέσα από πολιτικές όπως η Πράσινη Συμφωνία, με την προστασία της αγροτικής παραγωγής. Πώς να θωρακίσουμε τη δημοκρατία και το κράτος πρόνοιας απέναντι σε όσους τα απειλούν. Για όλα αυτά θα παρθούν σημαντικές αποφάσεις τα επόμενα χρόνια στα ευρωπαϊκά όργανα. Γι ‘ αυτό ξαναλέω κι ας γίνομαι κουραστικός, οι ευρωπαϊκές κάλπες είναι και ελληνικές κάλπες […] Εάν και εφόσον έχω τελικά την τιμή να με εμπιστευθούν οι συμπολίτες μας, θα ήθελα να αφήσω ένα “Πράσινο” Αποτύπωμα!Όχι βέβαια μόνο επειδή παραπέμπει στο πράσινο χρώμα του ΠΑΣΟΚ, δηλαδή ένα αποτύπωμα που θα συνδέεται με τις ιδέες και προτάσεις για κοινωνική πρόοδο, δικαιοσύνη και ευημερία, τις οποίες προτάσσουμε και στα εθνικά και στα ευρωπαϊκά όργανα όντας κομμάτι της μεγάλης οικογένειας της ευρωπαϊκής σου σιαλδημοκρατίας. Αλλά και με την έννοια του περιβαλλοντικού αποτυπώματος, γιατί η μόνη μου φιλοδοξία είναι να αξιοποιήσω τιςγνώσεις και την εμπειρία μου σε θέματα Ενέργειας και Περιβάλλοντος προκειμένου να συμβάλλω κι εγώ στην προώθηση πρωτοποριακών πολιτικών για το περιβάλλον, για την αειφορία καιτην καθαρή ενέργεια – με τρόπο όμως που θα είναι βιώσιμος και συμβατός με την ενεργειακή ασφάλεια και τη γεωπολιτική ενί σχυση της Ελλάδας και της Ευρώπης.

* Το ποια Ευρώπη θέλουμε είναι ο πυρήνας του προβληματισμού εν όψει των εκλογών, δηλαδή ποιο είναι το όραμα μας για μια άλλη Ευρώπη, μία Ευρώπη που πρέπει να κάνει μία δημοκρατική μεταρρύθμιση , μία επανεκκίνηση και ταυτόχρονα ποιος είναι ο στό χος μας για την προστασία των οικονομικά και κοινωνικά ασθενέστερων ευρωπαίων πολιτών και βεβαίως των Ελλήνων. Για την Ευρώπη πρέπει εμείς να είμαστε υπερήφανοι , διότι η Ευρώπη είναι η πρωτοπόρος του πλανήτη στα ζητήματα της καταπολέμησης της κλιματικής κρίσης . Μέσα σε αυτή την πρωτοπορία της Ευρώπης, η Ελλάδα εδώ και 10 χρόνια , από το 2014 που είχα την τιμή να ηγούμαι του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας, είμαστε στις πολύ καλές ευρωπαϊκές θέσεις. Θα σας πω για παράδειγμα το 2014 η Ελλάδα ήταν η τρίτη καλύτερη χώρα στον κόσμο στην κατά κεφαλήν παραγωγή φωτοβολταϊκής ενέργειας, η 8η καλύτερη στην Ευρώπη στην παραγωγή αιολικής ενέργειας και είχαμε και το δεύτερο καλύτερο πρόγραμμα «εξοικονομώ κατ’ οίκον» που υπήρχε. Εμείς τότε σηκώσαμε την χώρα και είμαι περήφανος, ευτυχώς η χώρα διατηρεί αυτές τις υψηλές θέσεις και κατά συνέπεια στα θέματα της πράσινης μετάβασης είμαστε σε καλό δρόμο […] Είναι μια μεγάλη πληγή του δημοσίου το χωροταξικό των ΑΠΕ, πριν 10 χρόνια είχα εντάξει την εκπόνηση ενός νέου χωροταξικού ανανεώσι μων πηγών στο κεντρικό ΕΣΠΑ του υπουργείου. Έχουν περάσει 10 χρόνια από το 2014 και ακόμη χωροταξικό δεν έχουμε δει και δημιουργούνται προβλήματα σαν αυτό που μου αναφέρατε (της Λεκάνης) όπου από τη μια δε ξέρουμε ποιες περιοχές έχουν την φέρουσα ικανότητα ώστε να δεχτούν μικρές, μεσαίες ή μεγάλες επενδύσεις, δεν ξέρουμε με ποιο τρόπο θα γίνει αξιοποίηση του υπόλοιπου παραγωγικού πλούτου και βαδίζουμε στα τυφλά. Θεωρώ ότι είναι ένα σημαντικότατο έλλειμμα και μία πολύ σημαντική ευθύνη των κυβερνήσεων που μεσολάβησαν από το 2014 έως σήμερα ότι δεν έχουμε χωροταξικό ΑΠΕ, όταν όλοι παραδεχόμαστε ότι οι ΑΠΕ είναι το μέλλον. Φανταστείτε τώρα να χωροθετούμε χωρίς να έχουμε χωροταξικό, γιατί περί αυτού πρόκειται. Έχω τεκμηριώσει τόσο ως υπουργός όσο και μέσα από το βιβλίο μου «Δεν υπάρχει planet B» που είναι η δική μου προσέγγιση σε θέματα αειφόρου ανάπτυξης , της πράσινης μετάβασης, λέω ότι είναι αδιανόητο να θεωρούν κάποιοι ότι μπορούν να προχωρήσουν μεγάλες επενδύσεις εάν δεν υπάρχει η σύμφωνη γνώμη της τοπικής κοινωνίας. Και εκτός της γνώμης της τοπικής κοινωνίας που πρέπει να ενημερωθεί και να καταθέσει τις προτάσεις της, το 3 % να πηγαίνει στους λογαριασμούς των πολιτών που φιλοξενείται το αιολικό πάρκο. Αυτό το 3% εδώ και καιρό λέω ότι πρέπει να γίνει 6 % . Αυτό αποδίδεται με καθυστέ ρηση περίπου 2 ή 3 ετών με τα τελευταία στοιχεία που έχω υπόψη μου πριν 3 – 4 χρόνια μιλούσαν περίπου 170 χωριά της πατρίδας μας σε διάφορες περιοχές και περίπου 50 ή 60.000 ωφελούμενες οικογένειες που βλέπουν τη μείωση του λογαριασμού του ρεύματος τους να είναι 70-80% , επειδή ακριβώς πηγαίνουν τα χρήματα αυτά στην μείωση του λογαριασμού του ρεύματος . Άρα, ναι μεγάλες επενδύσεις υπό τρείς βασικές προϋποθέσεις , πρώτον να έχει χωροταξικό που το επιτρέπει , δεύτερον να συμφωνεί η τοπική κοινωνία και τρίτον να υπάρχουν ορατά, μετρήσιμα οφέλη για τις τοπικές κοινωνίες , διαφορετικά δε μπορεί να προχωρήσει» .