(…)Ειδικά τα τελευταία χρόνια έχουν αναπτυχθεί μηχανισμοί αρκετά γρήγορης διεκπεραίωσης των σχετικών αιτημάτων και έχουν προβλεφθεί χρηματοδοτήσεις για μεγάλα πρότζεκτ Ανανε ώσιμων Πηγών Ενέργειας, σε αρκετά από τα οποία, μάλιστα, πρωταγωνιστούν ελληνικές εταιρείες. Το ζήτημα, ωστόσο, έγινε πολύ πιο σύνθετο από την πανδημία και μετά. Αρχικά τα προβλήματα στην εφοδι αστική αλυσίδα, στη συνέχεια το αυξημένο κόστος δανεισμού, το ακριβό χρήμα δηλαδή, και , πάνω απ’ όλα, η εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία δημιούργησαν νέα δεδομένα. Κι αυτό επειδή οι δύο πρώτες παράμετροι έφεραν καθυστέρηση και εμπόδια στην ανάπτυξη μεγάλων μονάδων ΑΠΕ, ενώ η τρίτη έγειρε ζήτημα ενεργειακής ασφάλειας. Αυτό δημιούργησε την ανάγκη για ενεργειακή αυτάρ κεια εδώ και τώρα και όχι με βάση ένα χρονοδιάγραμμα, που, εξ ορισμού και εκ φύσεως, είναι αρθρωτό και εκτείνεται σε βάθος χρόνου. Ωστόσο, αν οι χώρες προχωρήσουν στην εκμετάλλευση των ενεργειακών τους αποθεμάτων χτίζοντας και τις απαραίτητες συμμαχίες με τους κυρίαρχους παίκτες (Βόρεια Αφρική, Εμιρά τα, Σαουδική Αραβία) , η ενεργειακή επάρκεια μπορεί να επιτευχθεί. Είμαι , λοιπόν, αισιόδοξος ότι εάν η Ευρώπη το θελήσει πραγματικά, μπορεί να διορθώσει τις στρεβλώσεις στο χρηματιστήριο ενέργειας και να ξαναμπεί σε τροχιά γρήγορης μετάβασης στην πράσινη ενέργεια, σε πολύ μεγαλύτερο ποσοστό απ ‘ ό,τι σήμερα(…)