Author: Π. Κόκκαλης

[…] Ο κόσμος καίγεται: Αλλάξτε το σύστημα, όχι το κλίμα. […] Δεν υπάρχουν πολλές βεβαιότητες στον σημερινό κόσμο, πέραν της σίγουρης εξαφάνισης του ανθρώπινου είδους αν δεν ανακοπεί η υπερθέρμανση του πλανήτη, όπως και της βεβαιότητας πως αυτή η υπερθέρμανση είναι ανθρωπογενής: εμείς την προκαλέσαμε και είναι στο χέρι μας να την ανακόψουμε. […]

[…] Οι μεγάλοι εργατικοί αγώνες για καθιέρωση του οκταώρου, αξιοπρεπείς μισθούς και δουλειά είναι σήμερα πιο επίκαιροι από ποτέ. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, φορώντας ένα τάχα μου προοδευτικό προσωπείο, συνεχίζει τις πολιτικές που κάνουν τις ελαστικές σχέσεις εργασίας καθεστώς και βάζουν τα κέρδη των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων πάνω από τις κοινωνικές ανάγκες. Η Εθνική Πράσινη Συμφωνία, ένα συνολικό πρόγραμμα για την οικονομία, την παιδεία και την υγεία, προσανατολισμένο στην ανάγκη αντιμετώπισης της κλιματικής κρίσης αποτελεί την πρόταση του ΚΟΣΜΟΥ προκειμένου οι δυνάμεις της προόδου να αντιμετωπίσουν την επίθεση που δέχεται η κοινωνία. Η τετραήμερη εργασία, που ήδη άρχισε να εφαρμόζεται σε χώρες της Ευρώπης, είναι ένα ώριμο αίτημα. Στην Ελλάδα η κυβέρνηση κινείται σε ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση. Οι ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου θα είναι η αρχή για την επόμενη μέρα

*[…] Στη χώρα μας ,αλλά και στην Ευρώπη, χρειάζεται μία νέα εκκίνηση, μία νέα πολιτική αφετηρία που θα θέτει κανόνες αλλά και θα προτείνει λύσεις για τα μείζονα προβλήματα όπως την ενεργειακή φτώχεια, την ακρίβεια, την παιδεία, την υγεία, τη δικαιοσύνη και το κράτος δικαίου. Το σημερινό μοντέλο έχει σταματήσει εδώ και πολλά χρόνια να δίνει λύσεις και δεν δικαιολογείται πλέον η επιμονή στον ίδιο δρόμο. Οι πολίτες στις ευρωεκλογές, να στηρίξουν την πολιτική οικολογία και τον «Κόσμο», ως εναλλακτική πολιτική πρόταση σε ένα πολιτικό σύστημα που αναπαράγει αδιέξοδα, ανισότητες και καταστροφικές πολιτικές για την ανθρώπινη κοινωνία και το περιβάλλον. Η συγκυρία ευνοεί ώστε και στη χώρα μας, ο «πράσινος χώρος» να κάνει βήματα μπροστά και να αποκτήσει πολιτική δυναμική και δύναμη με ουσιαστικά αποτελέσματα στις επικείμενες ευρωεκλογές, αλλά και στις εκλογικές αναμετρήσεις που θα ακολουθήσουν. […] Η κλιματική κρίση διαπερνά όλα τα σημερινά προβλήματα των πολιτών, και επιταχύνει τις συνέπειες στην καθημερινότητά τους – πόσω μάλλον σε περιπτώσεις όπως της Εύβοιας, ή της Θεσσαλίας που την ισοπέδωσαν ολοκληρωτικά, δημιουργώντας εσωτερικούς εκτοπισμούς σε καμπ, σαν αυτό που επισκέφτηκα πρόσφατα στο Κουτσόχερο. Στη δική μου σκέψη, ή θα αποφασίσουμε σαν χώρα και σαν πολιτικό σύστημα πως θα αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα με έναν, κοινωνικά και κλιματικά, βιώσιμο μακροπρόθεσμο σχεδιασμό, ή θα αποτύχουμε σε όλα τα επίπεδα και θα αποδειχθούμε οι δήμιοι των επόμενων γενεών. Σε αυτό το πλαίσιο δεν μπορούσα να μετέχω σε ένα σχήμα που, όχι μόνο έχανε τον αξιακό του προσανατολισμό, αλλά παραγνώριζε την ωρολογιακή βόμβα της κλιματικής κρίσης. Πρέπει να συμμετέχουμε στο Ευρωπαϊκό Πράσινο Κόμμα, όπως και στην ευρωομάδα των Πρασίνων, και να είμαστε παρόντες φορώντας την εθνική φανέλα στους σχεδιασμούς που είναι σε εξέλιξη, με σκοπό την ευημερία και την αξιοπρέπεια των πολιτών. Σε αυτήν την προσπάθεια η προστασία της Φύσης είναι όρος, όχι αυτοσκοπός. […] Σε αντίθεση με τα ήθη των τελευταίων ετών, πιστεύουμε στο ρόλο του κράτους και της παρέμβασής του στα πράγματα, ως εγγυητή και ρυθμιστή, με πρώτη έγνοια την ασφάλεια των πολιτών, ειδικά με όσα έρχονται λόγω κλιματικής κρίσης. Αυτό σημαίνει καταρχήν πρόσβαση στα δημόσια αγαθά· φτηνή ενέργεια, δωρεάν υγεία και παιδεία, τροφή, νερό, στέγη, μετακινήσεις και ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα. Πιστεύουμε στην κοινωνική συνοχή, στην ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης και τους ισχυρούς θεσμούς – όχι στην ατομική ευθύνη, που απεδείχθη πως σήμαινε ο καθένας μόνος του, με ένα κράτος περιορισμένο σε παρακολουθήσεις, καταστολή και αδιαφανείς διαδικασίες που ελέγχονται πια και από την ΕΕ. Τέλος, απαιτούνται δημόσιες επενδύσεις για να αντέξουμε, με πόρους από το Ταμείο Ανθεκτικότητας και Ανάπτυξης, που μάλλον δεν αξιοποιούνται όπως θα έπρεπε από την σημερινή κυβέρνηση. […] Ο “Κόσμος” ήδη λειτουργεί ως σημείο συνάντησης υφιστάμενων σχημάτων, αλλά και ανθρώπων που μέχρι χθες έμεναν εκτός πολιτικής. Αυτό γίνεται γιατί αναγνωρίζουν το εγχείρημα, όχι ως προσωπική λύση για εμένα και όσους πήραμε αυτήν την πρωτοβουλία, αλλά ως μία προσπάθεια σύνδεσης της ελληνικής πολιτικής οικολογίας με τα τεκταινόμενα στην Ευρώπη. Η εμπειρία της θητείας μου στην ευρωβουλή και τα θέματα που διαχειρίστηκα, μας βοηθούν στην οργάνωση του λόγου, αλλά και των προτάσεων μας. Αν θέλετε, στην προσαρμογή της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας σε εθνικό και τοπικό επίπεδο για την Ελλάδα, για τις Ελληνίδες και τους Έλληνες. Το ευκολότερο για όλους μας, με πρώτο εμένα, θα ήταν να μείνουμε όπου ήμασταν. Δεν το κάναμε. Επιλέξαμε την ευθύνη της συγκρότησης του χώρου και της μεταφοράς όσων γίνονται στον αναπτυγμένο κόσμο, στη χώρα μας. […] Η ιδέα πως η πολιτική οικολογία αφορά μόνο κάτι περίεργους που κοιτάζουν το περιβάλλον και δημιουργούν κόστος στην τσέπη των πολιτών, αερολογώντας για κάποια μελλούμενη κλιματική δυστοπία έχει διαψευστεί. Η κλιματική κρίση υπάρχει και επιβαρύνει δυσανάλογα την πραγματικότητα των πιο ευάλωτων. Οι αγρότες δεν υποφέρουν από μία δήθεν “πράσινη ΚΑΠ”, αλλά από τις συμφωνίες ελεύθερου εμπορίου και τις ανεξέλεγκτες τιμές σε ενέργεια και φυτοφάρμακα που επέβαλλαν οι συντηρητικοί υπέρμαχοι της ελεύθερης αγοράς. Να το πούμε και εδώ, κόντρα στην προπαγάνδα, πως οι Πράσινοι ήταν οι μόνοι που καταψήφισαν την νέα ΚΑΠ. Δεν υπάρχει “πράσινη ΚΑΠ” – αυτό είναι ένα πανευρωπαϊκό μύθευμα όσων έχουν την αποκλειστική ευθύνη για τα αδιέξοδα του πρωτογενή τομέα σε όλη την ΕΕ. Η Ελλάδα μπορεί να παράγει την καλύτερη τροφή στον πλανήτη, αν δοθεί η κατάλληλη χρηματοδοτική, ψηφιακή και τεχνολογική υποστήριξη στους αγρότες της, στη βάση καλών πρακτικών που ήδη εφαρμόζονται σε άλλες χώρες. Σε ό,τι αφορά τις μετακινήσεις, τα πλαστικά, τα χημικά ακόμα και στα τρόφιμα, το κόστος είναι κρυμμένο. Μην πάτε μακριά, απλά παραδείγματα. Πόσο κοστίζει η κατανάλωση μικροπλαστικών, ή η μόλυνση του αέρα και της γης στο ΕΣΥ; Πόσο κοστίζει στις οικογένειες αλλά και την παραγωγική διαδικασία, για όσους δεν συγκινούνται από τον ανθρώπινο πόνο, οι πρόωροι θάνατοι; Πώς αποτιμάται η Εύβοια, η Δαδιά, η Θεσσαλία; Σε όλες τις μεγάλες καταστροφές που έχουμε δει στη χώρα μας, το κόστος της κλιματικής αδράνειας, το κόστος της μη επένδυσης σε έργα αποτροπής είναι ένα προς δέκα, δίχως να προσμετράται σε αυτό το ιδιωτικό κόστος, οι ζωές που καταστράφηκαν. Να το πούμε και εδώ, ξανά. Το “Πράσινο” δεν είναι κάτι προαιρετικό, δεν είναι χόμπι, αλλά η λύση απέναντι στις μεγάλες προκλήσεις, με ριζικές αλλαγές στα κακώς κείμενα, δίχως εξαρτήσεις. Αυτό λέει και αυτό προτείνει ο “Κόσμος”, σε αυτές αλλά και σε όσες εκλογές ακολουθήσουν. […] Τέλος, και συγνώμη αν μακρηγόρησα, αλλά η ερώτησή σας ήταν καίρια, σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, υπάρχει και η Ευρώπη που διαφυλάσσει τα ανθρώπινα δικαιώματα, η Ευρώπη υπερασπιστής του κράτους-δικαίου, η Ευρώπη των Μεσογειακών Προγραμμάτων σύγκλισης που εμείς σπαταλήσαμε, όπως και η Ευρώπη τώρα της Πράσινης Μετάβασης, της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας που έχει στον πυρήνα της την μείωση των ανισοτήτων και όσων τις τροφοδοτούν. Το ποια Ευρώπη θέλουμε, το αποφασίζουν κάθε πέντε χρόνια οι πολίτες των κρατών μελών σε ό,τι αφορά το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, και οι εθνικές εκλογές σε ό,τι αφορά το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και την Κομισιόν. Επομένως τίποτα από τα θετικά ή αρνητικά δεν γίνεται ερήμην κανενός. Για να συζητάμε τα ζητήματα στις πραγματικές τους διαστάσεις.

[…] Η Εθνική Πράσινη Συμφωνία αποτελεί ένα συνολικό μεταρρυθμιστικό σχέδιο για να καταστεί η Ελλάδα πρωτοπόρα στην αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης, να ενισχυ θεί η ανάπτυξη με δίκαιη κατανομή των κερδών της, να χτιστεί ένα σύγχρονο κοινωνικό κράτος και να γίνουμε μια πραγματική ευρωπαϊκή δημοκρατία. Είναι η ρηξικέ λευθη και ταυτόχρονα ρεαλιστική δέσμη συγκεκριμένων μεταρρυθμί σεων που έχει ανάγκη ο τόπος και απαιτεί η συγκυρία. Είναι ο τρόπος να γίνουμε Δανία του Νότου και όχι Αίγυπτος του Βορρά […]

* […] Η κλιματική κρίση δεν αποτελεί έναν ενδεχόμενο κίνδυνο για το μέλλον, αλλά μια άμεση απειλή για το παρόν. Η κλιματική κρίση είναι εδώ και απειλεί την κοινωνία, την οικονομία και τον πολιτισμό, τη ζωή στον πλανήτη έτσι όπως την έχουμε γνωρίσει. Η κλιματική κρίση δεν είναι ένα πρόβλημα ανάμεσα στα άλλα. Είναι η μεγαλύτερη πρόκληση της εποχής μας, η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετώπισε ποτέ η ανθρωπότητα. […] Η Εθνική Πράσινη Συμφωνία αποτελεί ένα συνολικό μεταρρυθμιστικό σχέδιο για να καταστεί η Ελλάδα πρωτοπόρα στην αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης, να ενισχυθεί η ανάπτυξη με δίκαιη κατανομή των κερδών της, να χτιστεί ένα σύγχρονο κοινωνικό κράτος και να γίνουμε μια πραγματική ευρωπαϊκή δημοκρατία. Είναι η ρηξικέλευθη και ταυτόχρονα ρεαλιστική δέσμη συγκεκριμένων μεταρρυθμίσεων που έχει ανάγκη ο τόπος και απαιτεί η συγκυρία. Είναι ο τρόπος να γίνουμε Δανία του νότου και όχι Αίγυπτος του βορρά. […] Η κυβέρνηση αποτελεί έναν όλο και πιο προβληματικό συνδυασμό πολύ χαμηλής διοικητικής επάρκειας και ιδιαίτερα ενισχυμένης καθεστωτικής λογικής. Οι ίδιοι άνθρωποι που είχαν σημαία το «μένουμε Ευρώπη» μάς φέρνουν αντιμέτωπους με την Ευρώπη, ακολουθώντας τα χνάρια του Όρμπαν της Ουγγαρίας. […] Δεν συντονίζονται με τις επιταγές των καιρών, υποτιμούν τη σημασία της επεξεργασίας σοβαρών προγραμματικών προτάσεων, θέτουν σε δεύτερη μοίρα την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης». Κάνοντας σαφείς τις προθέσεις για το μέλλον της προοδευτικής παράταξης, ο κ. Κόκκαλης τόνισε ότι μια ισχυρή παρουσία του ΚΟΣΜΟΥ στην Ευρωβουλή, «θα αποτελέσει τον καταλύτη για να την ανασυγκρότηση της προοδευτικής αντιπολίτευσης ούτως ώστε να αποτελέσει την εναλλακτική κυβερνητική λύση που ζητούν οι πολίτες. […]

“Ο ΚΟΣΜΟΣ αναγνωρίζοντας την επείγουσα κατάσταση που έχει προκύψει από την κλιματική κρίση, συντασσόμενος με τα πορίσματα της επιστήμης ζητάει ακόμα: Πλήρη εναρμόνιση της Ελλάδας με το κοινοτικό κεκτημένο και την ευρωπαϊκή νομοθεσία. Οι εξαγγελίες για απάτητα βουνά και απάτητες παραλίες είναι άνευ αντικειμένου, αν δεν ολοκληρωθούν οι μελέτες για τις περιοχές Natura και το εθνικό χωροταξικό για τις ΑΠΕ, ενώ ο αιγιαλός θα παραμείνει απροστάτευτος όσο η Ελλάδα δεν επικυρώνει το Πρωτόκολλο της Βαρκελώνης για την Ολοκληρωμένη Παράκτια Διαχείριση. Άμεση αναθεώρηση της Εθνικής Στρατηγικής για την Προσαρμογή στην Κλιματική Αλλαγή του 2016 και ενεργοποίηση του Εθνικού Παρατηρητηρίου για την Προσαρμογή στην Κλιματική Αλλαγή, το οποίο προβλέπεται στον Εθνικό Κλιματικό Νόμο αλλά παραμένει στα χαρτιά. Εκπόνηση Εθνικής Στρατηγικής για τις επιπτώσεις της Κλιματικής Κρίσης στη δημόσια υγεία και ένταξη δέσμης μέτρων στο ΕΣΕΚ. Μεταξύ 2000 και 2020 οι θάνατοι που σχετίζονται με τη θερμική επιβάρυνση παρουσίασαν αύξηση κατά 94% με ανθρώπινες απώλειες από 55.000 έως και 77.000. Το ανησυχητικό είναι σύμφωνα πάντα με την Έκθεση, ότι μόνο το 1/5 των «Εθνικών Σχεδίων για την Ενέργεια και το Κλίμα» των χωρών της ΕΕ αναφέρονται σε συγκεκριμένα μέτρα για την δημόσια υγεία. Το ίδιο αφορά δυστυχώς την Ελλάδα, στο Εθνικό Σχέδιο για την Ενέργεια και το Κλίμα (ΕΣΕΚ) της οποίας απουσιάζει η οποιαδήποτε πολιτική δημόσιας υγείας αναφορικά με τις κλιματικές επιπτώσεις. Στην Ελλάδα, ένα από τα βασικότερα hot spots της κλιματικής κρίσης σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο, η κυβέρνηση Μητσοτάκη προχωράει καθ’ όλη τη διάρκεια της κυβερνητικής της θητείας στην πλήρη απορρύθμιση των κανόνων προστασίας του περιβάλλοντος και αναχαίτισης της κλιματικής κρίσης. Οι συνεχείς καταδικαστικές αποφάσεις από την Κομισιόν για την παραβίαση του κοινοτικού κεκτημένου αναφορικά με την απουσία σχεδίων για τον πλημμυρικό κίνδυνο, τον θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό και την προστασία των περιοχών Natura 2000 είναι ενδεικτικές της αντιευρωπαϊκής κατεύθυνσης της σημερινής κυβέρνησης. »Σε αυτές έρχονται να προστεθούν τα αντιπεριβαλλοντικά νομοσχέδια Χατζηδάκη/Γεωργιάδη που επιτρέπουν εξορύξεις υδρογονανθράκων και άλλες βαριές εκμεταλλεύσεις σε ευαίσθητα οικοσυστήματα, το νομοσχέδιο για τον αιγιαλό που απελευθερώνει τη δόμηση παντού, η εσκεμμένη καθυστέρηση εδώ και χρόνια του εθνικού χωροταξικού για τις ΑΠΕ, η απένταξη από το Ταμείο Ανθεκτικότητας και Ανάκαμψης κονδυλίων για την πολιτική προστασία, το Master Plan της Ολλανδικής εταιρίας συμβούλων που από τη μια επιτρέπει παχυλές αμοιβές για τους επισπεύδοντες της εταιρίας και από την άλλη ιδιωτικοποίηση του αγαθού του νερού και μπαζώματα στην πολύπαθη περιφέρεια της Θεσσαλίας αντί για αποκατάσταση των οικοσυστημάτων. Συνεπώς, ζητά μεταξύ άλλων την κήρυξη της Ελλάδας σε κατάσταση κλιματικής έκτακτης ανάγκης, συντασσόμενη με το ψήφισμα του Νοεμβρίου του 2019 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Στόχος μεταξύ άλλων είναι η κινητοποίηση του συνόλου της δημόσιας διοίκησης στον αγώνα για την αναχαίτιση της κλιματικής κρίσης.