Author: Π. Πέρκα

“Παρά το γενικό τίτλο του νομοσχεδίου περί αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής και, μάλιστα, πολυεπίπεδα, σε πολλά σημεία αστοχεί και δε συνδέει τα εργαλεία άσκησης της πολιτικής, τα διαθέσιμα μέσα και τους πόρους με τους στόχους και, βεβαίως, προκαλεί αλγεινή εντύπωση η παράκαμψη της διάρκειας της διαβούλευσης και γιατί έγινε και μια διπλή παράλληλη διαβούλευση για την ιδιωτικοποίηση της διαχείρισης των υδάτων της Θεσσαλίας. Η διαδικασία είναι εξαιρετικά προβληματική και εντάσσεται σε μια προσπάθεια ιδιωτικοποίησης αναγκαίας κρατικής παρέμβασης σε μια περιοχή που πλήττεται οικονομικά και κοινωνικά από τις συνέπειες της κλιματικής κρίσης. Το κυριότερο είναι ότι με βάση τη Θεσσαλία προτείνεται η δημιουργία οργανισμών διαχείρισης υδάτων σε κάθε λεκάνη απορροής της χώρας, όπου θα λειτουργούν με όρους ιδιωτικής οικονομίας. Ο φόβος για την ιδιωτικοποίηση των υδάτων άρδευσης μετά τη μεθόδευση για ιδιωτικοποίηση των υδάτων ύδρευσης σε όλη τη χώρα είναι δικαιολογημένος και με απρόβλεπτες συνέπειες στους γεωργούς και στο κόστος παραγωγής. Η εταιρεία, λοιπόν, θα είναι ταυτόχρονα πάροχος υπηρεσιών ύδατος για το αρδευτικό νερό και ελεγκτής, αφού μπορεί και επιβάλλει πρόστιμα, ενώ, παράλληλα, υποκαθιστά το στενό δημόσιο, διότι αδειοδοτεί τις χρήσεις νερού. Είναι άκρως επικίνδυνο το γεγονός ότι όλες αυτές οι δημόσιες εξουσίες μεταφέρονται σε ιδιώτες. Το επιχείρημα ότι όλο το πακέτο των μετοχών θα ανήκει στα συναρμόδια Υπουργεία δεν πείθει γιατί η πρακτική αυτή έχει αποδειχθεί ότι συμβαίνει, απλά για να διευκολύνει την ιδιωτικοποίηση. Επιπλέον, στις αρμοδιότητες της εταιρείας είναι και η εισήγηση σχεδίων νομοθετικών και κανονιστικών πράξεων σχετικών με τη διαχείριση προστατευόμενων περιοχών, δηλαδή μια ανώνυμη εταιρεία μπορεί να προτείνει αλλαγές στο κανονιστικό πλαίσιο» ανέφερε χαρακτηριστικά. Κατά την προσφιλή τακτική, που μας έχει συνηθίσει η κυβέρνηση σας, με τα Υβριδικά Συνεργατικά Σχήματα δίνετε τη διαχείριση των δασών σε μεγάλες εταιρείες, κυρίως ξυλοβιομηχανίες και αποκλείονται τα μικρά τοπικά συνεταιριστικά σχήματα που θα ωφελούσαν την τοπική οικονομία. Η επιλογή να δοθεί η εκμετάλλευσή των δασών σε ξένα επιχειρηματικά σχήματα ουσιαστικά αποκόβει την τοπική κοινωνία από τους πλουτοπαραγωγικούς της πόρους δημιουργώντας σοβαρά ζητήματα σε περιβαλλοντικό και κοινωνικό πλαίσιο. Σε κάθε περίπτωση, η προτεινόμενη ρύθμιση για τη συνεργασία αδύναμων οικονομικά Δασικών Συνεταιρισμών εργασίας με πανίσχυρες ιδιωτικές εταιρείες είναι ετεροβαρής και ουσιαστικά οδηγεί στην ιδιωτικοποίηση των δασών. Τα δάση και τα προϊόντα τους αποτελούν δημόσιο αγαθό, το οποίο εμπορευματοποιείται για όφελος ιδιωτών. Τόνισε, για πολλοστή φορά, ότι είναι κρίσιμη η σαφής θεσμοθέτηση των αντιπυρικών σχεδίων των Δασικών Υπηρεσιών και η εναρμόνιση και ο συντονισμός τους με τις διαχειριστικές μελέτες, που προβλέπονται στο νομοσχέδιο.”

[…] δεν είναι τυχαίο ότι η έκδοση οικοδομικών αδειών, όπως και κάθε μορφή ελέγ χου, ανατίθεται σε ιδιώτες εγκαθιδρύοντας το φαινόμενο της περιστρεφόμενης πόρτας, δηλαδή «ελεγκτής και ελεγχόμενος σε αγαστή συνεργασία έως ταυτοπροσωπία» . Και για να είναι απολύτως σίγουρο ότι θα υπάρχει εύνοια για τους ιδιώτες, απαξιώνονται οι ελεγκτικοί μηχανισμοί , παραμένουν υποστελεχωμένες οι ΥΔΟΜ ΥΔΟΜ, , καθυστερούν καθυστερούν ή καλύτερα καλύτερα αγνοούνται οι αναγκαίες διοικητικές πράξεις για να λειτουργήσουν τα «Παρατηρητήρια δομημένου περιβάλλοντος» , προκειμένου να ελέγχονται οι ιδιώτες ελεγκτές δόμησης. Η πολυνομία και η σύγχυση αρμοδιοτήτων είναι επίσης πολύ βοηθητικά για να καταστεί απολύτως αδύνατος ο οποιασδήποτε έλεγχος. Σε κάθε περίπτωση χαιρετίζουμε την από φαση του ΣτΕ και για πολλοστή φορά θα κατ ταθέσω την πικρία μου για τη στάση του ΤΕΕ που αντί να επιτελείτον ρόλο του ως Τεχνικού Συμβούλου της πολιτείας μετατρέπεται στο μακρύ χέρι των υπουργών Περιβάλλοντος της ΝΔ, περιφρονώντας τους κανόνες της τέχνης και της επιστήμης