*[…] Σε λιγότερο από ένα μήνα είναι η κρίσιμη μάχη των ευρωεκλογών της 9ης Ιουνίου, ευρωεκλογών που διεξάγονται σε ένα πλαίσιο αβεβαιότητας για τους Ευρωπαίους πολίτες. Δεν είναι μόνο οι πολλαπλές κρίσεις με τις οποίες βρέθηκε και βρίσκεται αντιμέτωπη η Ευρώπη, όπως η πανδημία, τα προσφυγικά ρεύματα, ο πληθωρισμός και η κλιματική κρίση. Είναι ότι στη γειτονιά μας βρίσκονται σε εξέλιξη δύο πόλεμοι, στη Γάζα και στην Ουκρανία, με χιλιάδες νεκρούς, στην πλειοψηφία τους άμαχοι.
Γνωρίζουμε καλά ότι αν κάποιος επιχειρεί να επωφεληθεί από μια συνθήκη ανασφάλειας, είναι η ακροδεξιά. Ήδη σε πολλές χώρες κερδίζει έδαφος, συμμετέχει σε κυβερνήσεις συνεργασίας, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις αποτελεί τον κορμό της κυβέρνησης. Κόμματα και πρόσωπα περιθωριακά πριν μερικά χρόνια, πολιτικές θέσεις αποκρουστικές, πλέον διαμορφώνουν σε μεγάλο βαθμό την ατζέντα σέρνοντας και την κεντροδεξιά σε πιο σκληρές δεξιές θέσεις.
Δεν χρειάζεται ερώτημα για την προοπτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αν η τάση περαιτέρω ενίσχυσης της ακροδεξιάς που δείχνουν οι δημοσκοπήσεις επιβεβαιωθεί και στις κάλπες. Αν σήμερα η Ευρωπαϊκή Ένωση εμφανίζεται κατώτερη των περιστάσεων απέναντι στους πολέμους στη γειτονιά της και δεν μπορεί να αντιμετωπίσει το προσφυγικό με όρους ευρωπαϊκής αλληλεγγύης, μια εθνικιστική αναδίπλωση είναι βέβαιο ότι θα χειροτερέψει τα πράγματα.
Επίσης, δεν χρειάζεται ερώτημα για το ποιες θα είναι οι συνέπειες σε ζητήματα όπως το κράτος δικαίου, η αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης και τα εργασιακά δικαιώματα, όπου ήδη, σε πολλές περιπτώσεις, η ακροδεξιά έχει συμμαχήσει με την κεντροδεξιά.
Αυτή η εφιαλτική προοπτική πρέπει να αποτραπεί. Η κεντροδεξιά έχει αποτύχει. Η λογική “business as usual” απέναντι στα προβλήματα απομακρύνει τους ευρωπαϊκούς λαούς και από την πολιτική συμμετοχή και από την ιδέα της ενωμένης Ευρώπης. Η απογοήτευση οδηγεί τους πολίτες στην παραίτηση. Ήδη οι προβλέψεις για τα ποσοστά συμμετοχής στις ευρωεκλογές είναι δυσοίωνες.
Συνεπώς, είναι χρέος των αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων να αποτρέψουν αυτή την προοπτική και να διοχετεύσουν την πληθώρα των αρνητικών συναισθημάτων των Ευρωπαίων πολιτών, που σε μεγάλο βαθμό αποτελούν το καύσιμο της ακροδεξιάς, σε δημοκρατική και προοδευτική κατεύθυνση. Αυτό θα γίνει δίνοντας την μάχη των ιδεών και των αξιών. Με πολιτικές προτάσεις που θα πείσουν ότι η λύση στα προβλήματα δεν είναι ο λαϊκισμός των εθνικιστών.
Η σφαγή στη Γάζα και ο συνεχιζόμενος πόλεμος στην Ουκρανία θέτουν την Ευρωπαϊκή Ένωση μπροστά στην επιτακτική ανάγκη να αποκτήσει μια πραγματικά ανεξάρτητη Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Άμυνας. Θέλουμε μια Ευρώπη που δεν θα τροφοδοτεί την κούρσα εξοπλισμών, αλλά θα αναλαμβάνει μεγάλες διπλωματικές πρωτοβουλίες για την ειρήνη.
Μεγάλες αλλαγές χρειάζονται και στην οικονομική πολιτική. Με τη δημιουργία ενός μόνιμου Ευρωπαϊκού εργαλείου για την έκδοση κοινού χρέους, για τη στήριξη δημόσιων αγαθών όπως η υγεία, η εκπαίδευση και η έρευνα. Με αύξηση των ίδιων πόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μέσω της αποτελεσματικής φορολόγησης του πλούτου. Με αντικατάσταση του Συμφώνου Σταθερότητας από ένα νέο Σύμφωνο βιώσιμης ανάπτυξης και κοινωνικής συνοχής.
Θέλουμε η πράσινη μετάβαση να είναι δίκαιη και να πρωταγωνιστούν σε αυτή οι πολίτες και οι τοπικές κοινωνίες και όχι τα μεγάλα συμφέροντα των ορυκτών καυσίμων ή οι υπέρμαχοι του πυρηνικού λόμπι.
Αναγκαία είναι μια μεταναστευτική πολιτική με πραγματική αλληλεγγύη. Με υποχρεωτική, αναλογική κατανομή των αιτούντων άσυλο στα κράτη – μέλη. Όχι μια πολιτική σαν αυτή του νέου Συμφώνου Μετανάστευσης και Ασύλου που δικαιώνει την ακροδεξιά λογική, ότι όποιος δεν θέλει να δεχτεί αιτούντες άσυλο να μπορεί να αποζημιώνει τις χώρες εισόδου, με αποτέλεσμα να γίνονται αποθήκες ψυχών.
Στην Ελλάδα, η ενίσχυση αυτών των θέσεων για την επόμενη ημέρα της Ευρώπης περνάει μέσα από την ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία απέναντι στη Νέα Δημοκρατία. Στον λίγο χρόνο που έχει απομείνει θα δώσουμε αυτή την μεγάλη μάχη με όλες τις δυνάμεις μας. Για μια προοδευτική πλειοψηφία στο Ευρωκοινοβούλιο. Για περισσότερη και πιο δίκαιη Ευρώπη. […]