Τα τελευταία χρόνια, περισσότερο από ποτέ, έχει γίνει επιτακτική η ανάγκη της εναρμόνισης της σύγχρονης ζωής με πρακτικές φιλικότερες προς το περιβάλλον. Οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι βρισκόμαστε σε ένα κομβικό κρίσιμο σταυροδρόμι για το μέλλον μας! Ένα μέλλον, το οποίο εξαρτάται αποκλειστικά από τον άνθρωπο.
Αντιλαμβάνομαι, ότι τα μαθήματα περιβαλλοντικής ευαισθησίας δεν είναι απαραίτητα σε κανένα νέο, πόσο μάλλον μεγαλύτερο, άνθρωπο σήμερα, γιατί είναι χιλιοειπωμένα! Ωστόσο, έχει νόημα να παραμένουμε παθητικοί θεατές δυσάρεστων γεγονότων; Μία οικολογική καταστροφή που συντελείται στον Αμαζόνιο ή στην Ανταρκτική την παρακολουθούμε από μακριά ως κάτι που δεν μας αφορά. Θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πως τα οικοσυστήματα είναι αλληλεπιδραστικά και οποιαδήποτε ανθρώπινη δραστηριότητα επηρεάζει κάθε άνθρωπο σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Ακριβώς αυτό αποτελεί την καλύτερη δικαιολογία για όσους προτιμούν την αδράνεια.
Οικολογικά εγκλήματα δεν διαπράττουν μόνο οι εκάστοτε κυβερνήσεις και οι πολυεθνικές εταιρείες, αλλά και εμείς οι ίδιοι, με καθημερινές πράξεις. Η οικολογική συνείδηση αποτελεί συστατικό στοιχείο, της σύγχρονης ιδιότητας του πολίτη. H προστασία του περιβάλλοντος αρχίζει και τελειώνει στις ατομικές μας συνήθειες.
Ο σεβασμός στο περιβάλλον, είναι σαν την ευγένεια: δεν σου κοστίζει τίποτα να είσαι ευγενικός, αλλά έχεις πάρα πολλά οφέλη. Βέβαια, το να μην ρυπαίνουμε δεν είναι αρκετό, δεν είναι ούτε καν το ελάχιστο της προσπάθειας, που αναλογεί στον καθένα μας. Χρειάζεται να πάμε ένα βήμα παραπέρα κι αυτό αφορά στους τρόπους με τους οποίους καταναλώνουμε πχ τη διαθέσιμη ενέργεια, το νερό, αγαθά που κανένας δεν μας έχει εγγυηθεί ότι θα μπορούμε να ξοδεύουμε ανεξέλεγκτα για πάντα. Σύνεση πριν την κατανάλωση προς όλες τις μορφές κατανάλωσης, γιατί χρήσιμη κατανάλωση σημαίνει, αξιοποίηση του απαραίτητου για τις ανάγκες μας, με την μικρότερη δυνατή επιβάρυνση.
Η κατάσταση του πλανήτη μας, σήμερα, παραπέμπει σε έναν φτωχό άνθρωπο, ο οποίος για να επιβιώσει αγωνίζεται κάθε δευτερόλεπτο και φιλοδοξεί να ρίξει κάποιο κέρμα στον κουμπαρά του ώστε να συνεχίσει να ελπίζει. Οι δικές μας μικρές πράξεις είναι τα κέρματα που χρειαζόμαστε, είναι το «σύνθημα» για μια συνολική αντίδραση σε αυτά που μας πληγώνουν, μας ενοχλούν, μας απειλούν.
Τα αποτελέσματα που επιθυμούμε δεν έρχονται μόνο μέσα από την συντονισμένη δράση των αρμόδιων φορέων και του κράτους, αλλά ξεκινούν μέσα από τη δική μας στάση ζωής. Είναι θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα, θέμα ανθρώπινης αξιοπρέπειας, μία ηθική πρόκληση του σύγχρονου πολιτισμού να είμαστε ενεργοί πολίτες,. το «καθαρό» περιβάλλον δεν δωρίζεται και απαιτεί να ξεβολευτούμε και να αλλάξουμε τη συμπεριφορά μας πολιτεία και πολίτες, γιατί καμία πολιτική δεν είναι αρκετή, εάν δεν υπάρχει η ενεργή συμμετοχή μας.
Σε αυτήν την προσπάθεια, ας συντάξουμε τις δυνάμεις μας, διότι η προστασία του περιβάλλοντος δεν μας εξασφαλίζει απλώς καλύτερη ποιότητα ζωής, αλλά την ίδια τη ζωή.