[…]πλέον η κλιματική κρίση είναι εδώ. Μας απειλεί σήμερα και όχι σε 30 χρόνια που περιμέναμε. Ειδικά τους πιο ευάλωτους. Πρέπει να πάρουμε σήμερα λύσεις και πολιτικές που υπάρχουν και εφαρμόζονται σε όλη την Ευρώπη”. “Έχουμε καθυστερήσει να πάρουμε μέτρα. Ήρθε η ώρα να έχουμε και στην Ελλάδα μία ευρεία δύναμη που να εκφράζει την πράσινη πολιτική οικογένεια.[…]
[…]Η ΕΕ και οι αστικές κυβερνήσεις, μοιράζοντας πακτωλούς χρημάτων στους μεγάλους ομίλους της πράσινης και ψηφιακής ανάπτυξης, με το αζημίωτο, οδήγησαν στη ραγδαία αύξηση του πληθωρισμού. Γιατί οι εγγυημένες τιμές πώλησης ρεύματος από τους ομίλους των ΑΠΕ, η μονοκαλλιέργεια των ΑΠΕ, οδήγησαν στην γιγάντωση του κόστους του ρεύματος για τα λαϊκά νοικοκυριά, στη γενίκευση της μεγάλης ακρίβειας των ειδών λαϊκής κατανάλωσης. […] Με την κατάπτυστη οδηγία RepowerEU, που ψήφισαν το Δεκέμβριο του 2022 στο Ευρωκοινοβούλιο ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΝΕΑΡ, ΠΑΣΟΚ και Ελλ. Λύση, ορίζονται “περιοχές εισόδου/επιτάχυνσης ανανεώσιμων πηγών ενέργειας”, με “fast track” διαδικασίες, ακόμη και σε προστατευόμενες περιοχές, ανεξάρτητα από τις επιβλαβείς επιπτώσεις στην υγεία των κατοίκων και το περιβάλλον. Παραδίδονται στα νύχια των επιχειρηματικών ομίλων ακόμα και οι περιοχές Νatura 2000 αφού επί λέξει αναφέρει η οδηγία ότι “ο καθορισμός περιοχών επιτάχυνσης των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας δεν θα πρέπει να εμποδίζει τη εγκατάσταση έργων σε όλες τις περιοχές που είναι διαθέσιμες.[…] Παράλληλα , η λεγόμενη “πράσινη μετάβαση” της ΕΕ δεν έχει καμία σχέση με τη προστασία του φυσικού περιβάλλοντος, της δημόσιας υγείας και της ζωής του ανθρώπου. Πρόκειται για εργαλείο ενίσχυσης των “γκριζοπράσινων” ομίλων της ΕΕ στην αντιπαράθεσή τους με τους ανταγωνιστές από άλλες χώρες και αντίπαλους άξονες, στέλνοντας το λογαριασμό στις λαϊκές οικογένειες. […]
[…]Η σύγχρονη ευρωπαϊκή αριστερά οφείλει να δίνει αξιόπιστες απαντήσεις στις προκλήσεις της βιώσιμης ανάπτυξης, της πράσινης και ψηφιακής μετάβασης, της κοινωνικής δικαιοσύνης και της κλιματικής αλλαγής.[…]
* […] Απέναντι στην πραγματικότητα της κλιματικής κρίσης, οποιαδήποτε βραδυπορία στην πράσινη μετάβαση και την απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα, είναι απλώς αδιανόητη. Τα δε φληναφήματα περί του «κόστους της πράσινης μετάβασης» δεν έχουν κανένα ορθολογικό έρεισμα. Τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με το κόστος της κλιματικής κρίσης. Κόστος για την οικονομία και κυρίως για τη ζωή. Ο ΚΟΣΜΟΣ έχει κρούσει εγκαίρως τον κώδωνα του κινδύνου. Πέρα από το γενικό πλαίσιο για τη πράσινη μετάβαση το οποίο συνιστά τον πυρήνα της προγραμματικής πρότασής μας, επαναλαμβάνουμε τις προτάσεις μας για τη δασοπροστασία. 1. Είχαμε ζητήσει να κηρυχθεί αντιπυρική περίοδος από τις 25 Μάρτη και όχι την 1η Μάη. Τα γεγονότα (δυστυχώς μας δικαίωσαν). 2. Ζητάμε επίσης την αλλαγή στρατηγικής, την επαρκή στελέχωση και την αναγκαία χρηματοδότηση της Δασικής Υπηρεσίας και του όλου μηχανισμού της δασοπροστασίας. Από τον ατελέσφορο προσανατολισμό στην καταστολή, πρέπει να περάσουμε στην προτεραιότητα στην πρόληψη. Πρόληψη σημαίνει προσωπικό που βρίσκεται διαρκώς στο πεδίο για να κάνει τους αναγκαίους καθαρισμούς στο δάσος και να το επιτηρεί, ούτως ώστε η όποια πυρκαγιά να γίνει αντιληπτή στα πρώτα λεπτά, όταν ακόμα μπορεί να κατασβεστεί. Αυτό άλλωστε υπαγόρευε το πόρισμα Γκολντάμερ το οποίο δυστυχώς αγνόησε η κυβέρνηση. Χρειάζεται άμεσα συντήρηση και διάνοιξη δασικού οδικού δικτύου, δημιουργία αντιπυρικών ζωνών, δασοκομικά μέτρα για ανάπτυξη ανθεκτικών δασικών ειδών στη φωτιά. Τα δάση δεν πρόκειται να προστατευτούν με τα μεγάλα λόγια και επικοινωνιακές τακτικές. Χρειάζονται πράξεις. Πράξεις που θα συμβάλουν και στη δημιουργία πράσινων θέσεων εργασίας στην ύπαιθρο, με τα οικονομικά και κοινωνικά οφέλη τους. Καλούμε την κυβέρνηση να αντιληφθεί τον κίνδυνο και να κινητοποιηθεί έστω και στο παρά πέντε.
[…] σημασία των ισχυρών επενδύσεων σε αφαλατώσεις, τη συντήρηση ορεινών υδρονομίων και δασών για τη διασφάλιση του νερού, καθώς καιτην ανάγκη για αποτελεσματικότερη διαχείριση και συνεργασία σε όλα τα επίπεδα της διαχείρισης των υδάτων […]
[….] Το προκαταρκτικό, δεκαετές πρόγραμμα ανάπτυξης 2025-2034 του ΑΔΜΗΕ, το οποίο τίθεται σε δημόσια διαβούλευση, περιλαμβάνει φιλόδοξες πρωτοβουλίες, που μπορούν να εδραιώσουν τη θέση της Ελλάδας στον διεθνή, ενεργειακό χάρτη. Προβλέπει, μεταξύ άλλων, την ανάπτυξη στρατηγικών διασυνοριακών συνδέσεων και την περαιτέρω διείσδυση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας -όπου και διαθέτουμε ισχυρό ανταγωνιστικό πλεονέκτημα στο ενεργειακό δυναμικό της χώρας μας. Η επιτυχής υλοποίηση του δεκαετούς προγράμματος μπορεί να συμβάλλει, καταλυτικά, στους εθνικούς στόχους της πράσινης μετάβασης, της ενίσχυσης της ενεργειακής ασφάλειας της Ελλάδας και στην εξέλιξή της σε μία εξαγωγική χώρα πράσινης ενέργειας
[…]Οι Ευρωεκλογές αποτελούν κρίσιμη ευκαιρία να χαράξουμε την κατεύθυνση της Ευρώπης, σε θέματα που αφορούν τη δημοκρατία, την οικονομική ανάπτυξη, την κλιματική αλλαγή και την κοινωνική δικαιοσύνη, μέσα από ρεαλιστικές και δίκαιες πολιτικές.[…]
*[…]Η Ελλάδα έχει πιάσει όλους τους στόχους της πράσινης μετάβασης από το 2014, την περίοδο εκείνη που είχα την τιμή να ηγούμαι του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας, όταν εκτοξευθήκαμε στη δεύτερη καλύτερη ευρωπαϊκή θέση στα φωτοβολταϊκά και στην όγδοη καλύτερη ευρωπαϊκή θέση στα αιολικά και στη δεύτερη καλύτερη θέση στην εξοικονόμηση ενέργειας. Σήμερα είμαστε περίπου σε αυτές τις θέσεις, έχοντας λίγο υποχωρήσει. Αλλά αυτό που έχει σημασία είναι ότι η Ελλάδα συνεχίζει εδώ και μια δεκαετία να διατηρεί πολύ υψηλές θέσεις στη βαθμολόγηση των ευρωπαϊκών κρατών. Δυστυχώς υστερούμε σημαντικά στη μη αξιοποίηση της γεωθερμίας. […] Η Ελλάδα έχει πετύχει και με το παραπάνω τους στόχους μείωσης των ρύπων. Χαρακτηριστικά να σημειώσω ότι την τελευταία τριακονταετία, από το 1990 μέχρι το 2022, η Ευρώπη σημαντικά μείωσε τις εκπομπές της κατά 32%. Στο μισό χρονικό διάστημα, δηλαδή στην περίοδο 2005-2022, η Ελλάδα μείωσε τις εκπομπές της κατά 45%. Άρα η Ελλάδα στο θέμα της μείωσης των ρύπων είναι σε μία από τις πρώτες ευρωπαϊκές θέσεις.
Κατά συνέπεια, εκεί που πρέπει να δώσουμε έμφαση, δεν είναι στην περαιτέρω μείωση των ρύπων, που έτσι και αλλιώς είμαστε πολύ πιο πάνω από τον μέσο όρο της Ευρώπης. Δεν σημαίνει αυτό βέβαια ότι δεν θα συνεχίσουμε τις προσπάθειες, αλλά πρέπει να δοθεί μεγάλο βάρος επενδύσεων και πρωτοβουλιών στην πράσινη μετάβαση, στις πράσινες επενδύσεις. Και κυρίως, επαναλαμβάνω, έχει μεγάλη σημασία να υπάρχει σοβαρότητα στο πρόγραμμα “Εξοικονομώ“ και βεβαίως αναβάθμιση των δικτύων που θα υποδεχθούν τον πράσινο ηλεκτρισμό. […] Η απόλυτη συμβατότητα των μελετών υδρογονανθράκων με την πράσινη μετάβαση, η υποχρεωτική συμβατότητα από την ίδια την φύση και την ίδια την πραγματικότητα, επιβάλλει και στην Ελλάδα να κινηθεί πολύ πιο γρήγορα.
Διότι είναι αδιανόητο σήμερα που μιλάμε να έχεις τον κολοσσό της ενέργειας που λέγεται ExxonMobil, να θέλει να κάνει έρευνες υδρογονανθράκων στα νότια της Κρήτης, ή άλλες πολύ μεγάλες εταιρείες στο Ιόνιο, και να μην ειναι πρώτιστη εθνική προτεραιότητα για την πολιτική ηγεσία της χώρας και την κυβέρνηση, να μεταδώσει με μηνύματα ότι τις επενδύσεις αυτές τις θέλει.[…]
[…] η Δίκαιη Πράσινη Μετάβαση, αφορά ταυτόχρονα σε ένα «πείραμα» ανθρώπινο καθώς καλείται να αντιστρέψει τους επιβαρυντικούς παράγοντες για το κλίμα και το περιβάλλον. Ένα πασιφιστικό πείραμα με δεδομένο το γεγονός ότι εξελίσσεται σε πλήρη αντιστοιχία με τις διεθνείς γεωπολιτικές συνθήκες και η εφαρμογή του επηρεάζεται από κρίσεις, όπως είναι ο πόλεμος στην Ουκρανία και φυσικά για ένα οικονομικό και κοινωνικό «πείραμα», καθώς θα κρίνει τελικά την απεξάρτηση της χώρας από τα ορυκτά καύσιμα, την αντιστροφή της κατάστασης της ολιγοπωλιακής διάρθρωσης της αγοράς ενέργειας και βεβαίως θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό το κατά πόσο η πράσινη μετάβαση θα ωφελήσει την κοινωνία, μέσα από τη μετατροπή των καταναλωτών σε αυτοπαραγωγούς ενέργειας.[…] Ως ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής, τονίζουμε ότι το Υπουργείο Ενέργειας διαμοίρασε τον ηλεκτρικό χώρο της Κρήτης και της Ελλάδας σε μεγάλους παίχτες, αποστερώντας από τους πολίτες την πρόσβαση σε ένα αγαθό, που θα έπρεπε να διαμοιράζεται με όρους διαφάνειας, εξαντλητικής διαβούλευσης και μεγιστοποίησης του κοινωνικού οφέλους. Η βούλησή μας για την στήριξη των Ενεργειακών Κοινοτήτων είναι δεδομένη.
* […]Καλώ τον κόσμο να σκεφτεί ποιοι ωφελούνται σήμερα από την «πράσινη μετάβαση» και τις «κλιματικά ουδέτερες» πόλεις. Αυτό αφορά μετατροπές σε κτίρια και ηλεκτροκίνηση, μεταξύ άλλων, τα οποία έχουν συγκεκριμένες προδιαγραφές. Έτσι από τη μία δίνονται ενισχύσεις δισεκατομμυρίων σε κατασκευαστικούς ομίλους, όμως το κόστος των σπιτιών που θα έχουν τις πράσινες προδιαγραφές, θα είναι τεράστιο. Έτσι δεν θα μπορεί να τα αγοράζει ο λαός, άρα θα μένει σε «χρέπια». Την ίδια ώρα υπάρχει Οδηγία της ΕΕ που θα βάζει χαράτσι στις ανθρακούχες εκπομπές παλιών σπιτιών, άρα ο λαός και δεν θα μπορεί να μείνει σε νέο σπίτι και θα πληρώνει αδρά για να μένει σε παμπάλαια.[…]