[…] η διασύνδεση των Μη Διασυνδεδεμένων Νησιών συνιστά μονόδρομο, προκειμένου να αντισταθμιστεί το εξαιρετικά υψηλό κόστος ηλεκτροδότησής τους, που μεταφράζεται κάθε χρόνο σε χρεώσεις ΥΚΩ στο σύνολο της καταναλωτικής βάσης της χώρας […]
Έχω μάθει στη ζωή μου να είμαι ρεαλιστής και ειλικρινής το ιδανικό που θα θέλαμε όλοι θα ήταν η υπογειοποίηση του καλωδίου μέχρι το Μαλεβίζι. Αυτό θα το θέλαμε όλοι , εδώ που έχουμε φτάσει , να καταφέρουμε τη βέλτιστη λύση στο πλαίσιο του περιθωρίου που υπάρχει για να διασώσουμε όσα πε ρισσότερα πράγματα. Εκτιμώ ότι υπάρχει περιθώριο» είπε δηλώνοντας στη συνέχεια πως θα στηρίξει «τις προσπάθειες που γίνονται στο πλαίσιο της και λύτερης δυνατής λύσης […]
*Με αδήριτες τις ανάγκες για την περαιτέρω ενίσχυση της διείσδυσης των ΑΠΕ στο ενεργειακό μείγμα, αναπόφευκτα έρχεται η συζήτηση στα δεδομένα για τα δίκτυα μεταφοράς ενέργειας και του λεγόμενου ηλεκτρικού χώρου. Αλλωστε, οι περιβαλλοντικοί στόχοι για το 2030 και το 2050 είναι δεδομένοι, με αυξημένες, μάλιστα, τις απαιτήσεις. Στο φόντο αυτό, από τη μια «ζυγίζονται» οι ανάγκες ενός συστήματος παραγωγής ενέργειας που εδράζε στις επενδύσεις μεγάλης κλίμακας σε ορισμένες περιοχές της χώρας και στη μετταφορά μεγάλων ποσοτήτων ενέργειας στους τόπους κατανάλωσης, που μπορεί να είναι και σε άλλες χώρες, τονώνοντας ενδεχομένως και το ελλειμματικό μας εμπορικό ισοζύγιο, και από την άλλη μπαίνουν οι ανάγκες της στρατηγικής που στηρίζεται σε ένα τοπικό, αποκεντρωμένο, περιφερειακό σύστημα παραγωγής ενέργειας με «κινητοποίηση» μεγάλων κοινωνικών συνόλων. Ουσιαστικά στα δίκτυα αποτυπώνεται και με βάση και την ευρωπαϊκή εμπειρία, η προσπάθεια για διττή «θεμελίωση» της πράσινης μετάβασης, που αφενός θα πρέπει ή μπορεί να βασίζεται στην αγορά και αφετέρου στην κοινωνική οικονομία, με την κάθε μία να καταλαμβάνει διαφορετικά πεδία. Στην πρώτη περίπτωση προτάσσεται η ανάγκη για μεγάλες επενδύσεις σε δίκτυα, συχνά υπερεθνικά, που υπηρετούν παράλληλα και γεωπολιτικές στοχεύσεις. Αναμφισβήτητα, δεν μπορεί να παραβλεφθούν αλλά αντίθετα να σταθμιστούν με διαφανή τρόπο και με απόλυτα τεκμηριωμένους πολλαπλασιαστες κόστους – οφέλους. Όμως μια τέτοια προτεραιότητα δεν θα πρέπει να βάλει σε δεύτερη μοίρα τα «προαπαιτούμενα» της δεύτερης περίπτωσης, όπου προέχει η κατασκευή ευέλικτων τοπικών δικτύων και εν προκειμένω με πολύ εύκολες και όχι κοστοβόρες δυνατότητες τοπικής αποθήκευσης ενέργειας. Κάτι που έχει και τη μικρότερη δυνατή χωροταξική παρέμβαση και βέβαια χαμηλό περιβαλλοντικό αποτύπωμα. Κάτι π.χ. που εναρμονίζεται με τις ανάγκες της Κρήτης που έτσι , πέρα από τον πολλαπλό της ενεργειακό ρόλο, μπορεί να αποτελέσει παράδειγμα. Μια τέτοια ανάπτυξη, ουσιαστικά, είναι συμβατή με τις μικρές κλίμακες και τα ευάλωτα περιβαλλοντικά συστήματατων νησιών, των ορεινών περιοχών και των διάσπαρτων οικισμών, ενώ διασφαλίζει μια αδιατάρακτη πορεία προς μια συμμετοχική πράσινη μετάβαση, που έχει πολλαπλά οφέλη . Δηλαδή, αντιμετωπίζει την ενεργειακή φτώχεια, διαχέει τα οφέλη στην κοινωνία και αυξάνειτην εγχώρια προστιθέμενη αξία.Τέτοιες χαμηλής κλίμακας υποδομές στηρίζουν παράλληλα τον ριζικό μετασχηματισμό του ενεργειακού συστήματος, υπηρετούν καιτη λογική των Ενεργειακών Κοινοτήτων, που είναι βασικός «καταλύτης» για τη λεγόμενη ενεργειακή δημοκρατία, διασφαλίζοντας πρόσβαση στα οφέλη που ευαγγελίζεταιτο νέο αυτό «πράσινο» ενεργειακό παράδειγμα, σε ευρύτερα κοινωνικά στρώματα. Ουσιαστικά τα δίκτυα αυτά λειτουργούν ως «ιμάντες » για την εμπλοκή ομάδων αγροτών, συνεργιών μικρομεσαίων επιχειρήσεων, συμπράξεων μικροξενοδόχων, δήμων, ομάδων κατοίκων χωριών και νησιών στην από κοινού παραγωγή της ενέργειαςπου χρειάζονται . Κι αυτό την ώρα που η έννοια του « prosumption», της ιδιο-παραγωγής και ιδιο- κατανάλωσης, είναι απόλυτα ταυτισμένη μετις σημερινές τεχνολογικές δυνατότητες αλλά και τις τάσεις που έφερε η ενεργειακή κρίση . Με αυτόν, συνεπώς,τον τρόπο, ένα μεγάλο μέρος της πράσινης μετάβασης μπορεί να Οι χαμηλής κλίμακας υποδομές στηρίζουν τον ριζικό μετασχηματισμό του ενεργειακού, υπηρετούν τη λογική των Ενεργειακών Κοινοτήτων, που είναι « καταλύτης» για τη λεγόμενη ενεργειακή δημοκρατία. διαχυθεί ευρύτερα στην κοινωνία, στα νοικοκυριά, στους αγρότες, στις ΜμΕ επιχειρήσεις, σε τοπικές κοινότητες κάθε μορφής και είδους, διασφαλίζοντας καιτην απαραίτητη και ζητούμενη κοινωνική « ιδιοκτησία» των προγραμμά των «πράσινης μετάβασης». Αλλωστε, η κοινωνική οικονομία καταλαμ βάνει ήδη το 30-40% σεπολλές ευρωπαϊκέςχώ ρες και άρα, με τις δυνατότητες που υπάρχουν στην Ελλάδα μπορεί να τεθούν και υψηλότεροι στόχοι (50%), κάτι άλλωστε που συνάδει με τον νησιωτικό χαρακτήρα, τη γεωμορφολογία και την κατανομή τουπληθυσμού της. Δενείναιτυχαίο, άλλωστε, ότι ήδη η συζήτηση στην Κρήτη κορυφώνεται με φορείς, όπως η Περιφέρεια, τα επιμελητήρια κτλναζητούν ο ενεργειακός χώρος στην Κρήτη να διανεμηθεί κατά προτεραιότητα στους πολίτες και στους φορείς της, να αναθεωρηθεί ο σχεδιασμός για mega πλάνα με προώθηση αδειοδοτήσεων εγκατάστασης σταθμών ανανεώσιμων πηγών ενέργειας με τη μέθοδο του zero feed-in.
*[…] Οι πόροι θα προέλθουν από τα δικαιώματα του Ευρωπαϊκού Συστήματος Εμπορίας Εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου και, ανάλογα με την κυμαινόμενη τιμή των δημοπρατούμενων δικαιωμάτων, εκτιμάται ότι μπορείνα ανέλθουν στα δύο δισ. ευρώ. […] Τα χρήματα θα διατεθούν πρωτίστως σε έργα για τη σύνδεση των νησιών μας με το ηπειρωτικό δίκκτυο, την αποθήκευση ενέργειας, για Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, συμπεριλαμβανομένης της υπεράκτιας αιολικής ενέργειας και για κατασκευή δεξαμενών νερού πολλαπλών χρήσεων […]
Η ανάπτυξη των δικτύων ηλεκτρισμού αποτελεί το στοίχημα τηςεπόμενηςπενταετίας και προς την κατεύθυνση αυτή δεν αρκεί μόνο η προσέγγιση των έργων, μόνο με αυστηρά, τεχνοοικονομική σκοπιά, όπως αυτή αντανακλάται από το “παραδοσιακό”εργαλείο της ανάλυσης κόστους–οφέλους. Θα πρέπει κατά τον στρατηγικό σχεδιασμό των δικτύων να λαμβάνονται υπόψη πιοσύνθετοι παράγοντες, όπως οι φυσικές καταστροφές, η κλιματική αλλαγή, η κοινωνικήαποδοχή, ταζητήματα κυβερνοασφάλειας και διαταραχών τωνπρομηθευτικώναλυσίδων». Η κυρία Σδούκου σημείωσε ότι σήμερα, κατά την ανάπτυξη των έργων ηλεκτρικών δικτυων, παρατηρείται συχνά καθυστέρηση, με αποτέλεσμα να έχουν αλλάξει οι συνθήκες στην αγορά, όταν τελικά αυτά υλοποιούνται . Όπως επισή μανε, μια προσέγγιση «από κάτω προς τα επάνω» (bottom- up) είναι σε θέση να προσφέρει καλύτερα αποτελέσματα σε περιφερειακό επίπεδο, ενώ θα ενισχύσει σημαντικά τις προοπτικές των νέων ηλεκτρικών διαδρόμων τόσο στον άξονα Βορρά – Νότου όσο και Ανατολής – Δύσης
[…] Νομίζω ειλικρινώς ότι δεν έχουμε τελειώσει με την ενεργειακή κρίση. Νομίζω ότι είμαστε σε μια υφεσιακή πορεία της κρίσης ως αποτέλεσμα των πολιτικών των ευρωπαϊκών, τις οποίες όλοι γνωρίζουμε και οι οποίες ελήφθησαν από τον Οκτώβρη του 2022 και μετά και οι οποίες περιλαμβάνουν φυσικά και την αύξηση των εισαγωγών LNG, αλλά και τη μετάβαση προς καθαρότερες μορφές ενέργειας. Μόνο όταν θα γίνουμε ενεργειακά αυτόνομοι θα έχουμε ξεπεράσει την κρίση, υποστηρίζει ο κ. Ομράν. «Κάναμε καλή δουλειά, αλλά δεν έχουμε τελειώσε. […] Τα ηλεκτρικά δίκτυα είναι «οι νέες λεωφόροι ενέργειας» λέει αλλά πρόκειται για ακριβά και δύσκολα τεχνικά έργα. Είμαστε στη φάση της συγκεκριμενοποίησης του κόστους, της εξεύρεσης επενδυτών και χρηματοδοτών για να περάσουμε από τα τέλη της τρέχουσας 10ετίας και μετά στην λειτουργία τους, ώστε να φέρνουν ρεύμα στην Ευρώπη από άλλες ηπείρους. […]
* […] Οι ανησυχίες της αυτοδιοίκησης, των φορέων και των κατοίκων δεν πρέπει να αγνοηθούν. Το έργο είναι εξαιρετικά σημαντικό για την ενεργειακή επάρκεια του νησιού αλλά η προστασία και η ανάδειξη του φυσικού περιβάλλοντος είναι εξίσου σημαντικά . Η δική μας δουλειά επομένως είναι να εξαντλήσουμε τα περιθώρια ώστε να βρεθούν λύσεις, εφικτές και αποτελεσματικές για την οικονομία και το περιβάλλον. Γι’ αυτό τον λόγο κάνω συνεχείς συναντήσεις τόσο με εκπροσώπους του ΑΔΜΗΕ όσο και με εκπροσώπους της τοπικής αυτοδιοίκησης και επιστημονικών φορέων θεωρώντας την υπόθεση εξαιρετικής σημασίας γιατον Αποκόρωνα
Αντιγράφω από Δουνδουλάκη Μανώλη και συμφωνώ!!!!
«Λοιπόν, αυτό είναι το έργο που προωθείται για την ενεργειακή “ασφάλεια” του νησιού μας καταστρέφοντας όλο το φυσικό κάλος μέσα στην περιοχή Natura του Ανατολικού Αποκόρωνα. Στην εικόνα παρακάτω βλέπουμε τη γραμμή 150.000 V να εισέρχετε στην περιοχή μας απο Ανατολικά (δεξιά) ανάμεσα απο τα χωριά Φυλακή & Πάτημα, να εγκαθίσταται πυλώνας 35μ. δίπλα απο τον Μινωικό θολωτό τάφο του χωριού Φυλακής και κατόπιν να περνάει περίπου στα 400-500 μ απο τα τελευταία σπίτια του χωριού Κάστελλος, να κινείται ΒΔ ανάμεσα σε ελαιώνες, αμπέλια και αγροτικές εγκαταστάσεις και κατόπιν να ανηφορίζει στα βουνά ανάμεσα στο χωριό Μαθές και Λίμνη Κουρνά.
O απόλυτος βιασμός της Φύσης, του φυσικού κάλους αλλά και των ανθρώπων που θα έχουν πάνω απο τα κεφάλια τους ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία 150.000 V για ΠΑΝΤΑ. Και όλ’ αυτά γιατί? Για να μην υπογειοποιήσει ο ΑΔΜΗΕ άλλα 8-10 χιλιόμετρα? τόσα είναι εδώ στον χάρτη που σας δείχνω.
Ή μηπως φοβούνται μην τελικά ξεσηκωθουν όλες οι τοπικές κοινωνίες και ζητάνε υπογειοποίηση?
Και γιατί δεν εξετάζουν το εναλλακτικό σενάριο να ποντίσουν καλώδιο απο την Κορακιά που έρχεται το μεγάλο καλώδιο απο την Αττική, μέχρι τον κόλπο της Σούδας. 70 χλμ απόσταση. Ενώ το σχεδιαζόμενο είναι 100 χλμ. Είναι πιο ακριβή η πόντιση του καλωδίου στη θάλασσα?
Ας πούμε ότι σαν αρχική εγκατάσταση σε σχέση με την εναέρια είναι. Όμως είναι πιο οικονομική απο την υπόγεια γραμμή, είναι ασφαλέστερη καθώς δεν υφίσταται δολιοφθορές αλλά κυρίως δεν εκπέμπει ακτινοβολία στον πληθυσμό και γενικά δεν ενοχλεί ούτε τη φύση ούτε τον άνθρωπο.
Επίσης δεν απαιτεί διαρκή ετήσια συντήρηση και καθαρισμό όπως τα εναέρια καλώδια, εργασίες που πρέπει να γίνονται όσο λειτουργεί η γραμμή, δηλαδή για ΠΑΝΤΑ.
Οπότε γιατι δεν το εξετάζουν ως μια καλή εναλλακτική λύση? Μα γιατί τα σχέδια προφανώς είναι άλλα. Γιατί από όπου περνάει η γραμμή και βολεύουν οι άνεμοι μπορούν να εγκατασταθούν Αιολικά πάρκα και με ένα υποσταθμό να συνδεθούν στο καλώδιο που θα περνάει πλέον κοντά τους.
Πλήρη απογοήτευση απο τον πρωθυπουργό που είναι απο το νησί μας και δεν κάνει κάτι, αλλά και δημόσια συγχαρητήρια στους Δημάρχους για την έως τώρα στάση τους. Ελπίζω να μην κάνουν πίσω “τάζοντας” τους δήθεν αντισταθμιστικά οφέλη. Όλοι πρέπει να είμαστε στο πλευρό τους και να βοηθήσουμε με όλες τις δυνάμεις μας. Δεν είμαστε ενάντια στη διασύνδεση, ΟΧΙ όμως με αυτό τον τρόπο!
ΥΓ. Ακολουθούν και άλλα στιγμιότυπα του χάρτη απο την λεκάνη του Ανατολικού Αποκόρωνα (περιοχή Καστέλλου, Κουρνα, Μαθέ). Παρακαλώ κοινοποιήστε παντού να ακουστεί η φωνή μας και όσοι αναγωρίζουν τα σημεία που δείχνει ο χάρτης ας αναρτήσουν στα σχόλια μια φωτογραφία με το τοπίο που κινδυνεύει με καταστροφή!
[….] Το προκαταρκτικό, δεκαετές πρόγραμμα ανάπτυξης 2025-2034 του ΑΔΜΗΕ, το οποίο τίθεται σε δημόσια διαβούλευση, περιλαμβάνει φιλόδοξες πρωτοβουλίες, που μπορούν να εδραιώσουν τη θέση της Ελλάδας στον διεθνή, ενεργειακό χάρτη. Προβλέπει, μεταξύ άλλων, την ανάπτυξη στρατηγικών διασυνοριακών συνδέσεων και την περαιτέρω διείσδυση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας -όπου και διαθέτουμε ισχυρό ανταγωνιστικό πλεονέκτημα στο ενεργειακό δυναμικό της χώρας μας. Η επιτυχής υλοποίηση του δεκαετούς προγράμματος μπορεί να συμβάλλει, καταλυτικά, στους εθνικούς στόχους της πράσινης μετάβασης, της ενίσχυσης της ενεργειακής ασφάλειας της Ελλάδας και στην εξέλιξή της σε μία εξαγωγική χώρα πράσινης ενέργειας