[…] Η Natura 2000 είναι ένα ζωντανό εργαλείο περιβαλλοντικής πολιτικής και σε τακτά χρονικά διαστήματα υπάρχει επαναξιολόγηση της περιβαλλοντικής κατάστασης των περιοχών που έχουν ενταχθεί από τα κράτη μέλη και με βάση τις σύγχρονες επιστημονικές αντιλήψεις και διαπιστώσεις, σχεδιάζονται οι τροποποιήσεις του προστατευτικού αυτού καθεστώτος, το οποίο είναι πάρα πολύ σημαντικό για την προστασία της βιοποικιλότητας. […]
«Έχει τονισθεί κατ’ επανάληψη ότι κάθε επενδυτική προσπάθεια είναι καλοδεχούμενη αρκεί να εναρμονίζεται με όρους και κανόνες που δεν πλήττουν το περιβαλλοντικό αποτύπωμα μίας περιοχής, δεν διαταράσσουν τη λειτουργία του οικοσυστήματος της, και δεν υποβαθμίζουν τη βιοποικιλότητα της. Θύμα μίας τέτοιας προσπάθειας που δεν σέβεται τους παραπάνω όρους, φαίνεται ότι τείνει να καταστεί η περιοχή της Τιθορέας (Βελίτσα). Μία περιοχή εξαιρετικού φυσικού κάλλους, στο οποίο στηρίζεται σειρά δραστηριοτήτων που συνδέονται άμεσα με την τοπική οικονομία, αλλά και περιοχή με συγκεκριμένες αρδευτικές δυνατότητες στις οποίες βασίζεται η ανθεκτικότητα της απέναντι στις προκλήσεις της κλιματικής αλλαγής. Απέναντι σε αυτές τις απόπειρες που προτάσσουν το κέρδος των λίγων έναντι του ευρύτερου κοινωνικού και περιβαλλοντικού οφέλους η Κυβέρνηση οφείλει να σταθεί ξεκάθαρα απέναντι, αντιλαμβανόμενη και σεβόμενη το αίτημα και την ανησυχία των κατοίκων και των φορέων της περιοχής.»
(…)το Υπουργείο Περιβάλλοντος δεν έχει προβεί σε εκείνες τις ενέργειες που απαιτούνται για την έκδοση των Προεδρικών Διαταγμάτων και των σχεδίων διαχείρισης προκειμένου να προστατευθούν ουσιαστικά οι περιοχές του δικτύου Natura 2000 και να συμμορφωθεί η χώρα μας με τις οδηγίες για τη φύση και τις αποφάσεις του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αφετέρου, αυτό που σήμερα η κυβέρνηση και το αρμόδιο υπουργείο πανηγυρίζουν: Την έκδοση στις 19 Απριλίου της Κοινής Υπουργικής Απόφασης που θέτει τους όρους και περιορισμούς για τις απάτητες παραλίες, οι οποίες αριθμούν 198 τον αριθμό.
Αφενός, η διάρκεια ισχύος της δεν προσδιορίζεται. Το καθεστώς που εισάγει η κοινή υπουργική απόφαση θα ισχύει μέχρι να εκδοθούν τα σχέδια διαχείρισης και το σχετικό προεδρικό διάταγμα, χωρίς τον παραμικρό χρονικό προσδιορισμό. Αυτό σημαίνει ότι με την ανωτέρω ΚΥΑ θεσμοθετείται ένα ειδικό καθεστώς για τις συγκεκριμένες παραλίες που βρίσκονται σε περιοχές του δικτύου Natura 2000, χωρίς να υπάρχει το σχετικό σχέδιο διαχείρισης. Με άλλα λόγια, μέχρι να συμβεί αυτό, το μόνο που ισχύει ειδικά γι’ αυτές τις παραλίες θα είναι μονάχα οι όροι και οι προϋποθέσεις της εν λόγω ΚΥΑ. Αφετέρου, ότι με το καθεστώς που εξειδικεύει η ΚΥΑ εισάγεται ένα ειδικότερο καθεστώς που ουδεμία σχέση έχει με το συνολικό σχέδιο διαχείρισης που πρέπει να διέπει τις περιοχές που εντάσσονται στο δίκτυο Natura. Και αυτό οδηγεί σε έναν ανεπίτρεπτο κατακερματισμό και σε απομείωση της προστασίας των περιοχών αυτών. Και εαν υποθετικά δεχόμασταν ότι εισάγεται ένα προστατευτικό πλαίσιο (που δεν ισχύει, μιας και το κατέρριψαν όλοι οι περιβαλλοντικοί φορείς) – πρόκειται για διατάξεις προσωρινού χαρακτήρα, για να “μπαλωθεί” το μεσοδιάστημα μέχρι να υλοποιηθεί η εκκρεμότητα που είναι η έκδοση των προεδρικών διαταγμάτων του αρ.21 του ν.1650/1986.
Πώς συνάδει η απόλυτη προστασία των περιοχών Νatura, με απάτητες παραλίες με τις αόριστες και γενικόλογες προβλέψεις του άρθρου 2 της ΚΥΑ, χωρίς την παραμικρή εξειδίκευση και τεκμηρίωση; Με ποιο τρόπο διαλέγονται οι προβλέψεις για τις απάτητες παραλίες με την ισχύουσα Εθνική Στρατηγική για την Βιοποικιλότητα; Πώς διαλέγεται και συλλειτουργεί το υφιστάμενο καθεστώς που αφορά τις απάτητες παραλίες με το πλαίσιο δράσεων προτεραιότητας για το Δίκτυο Natura 2000 στην Ελλάδα, σύμφωνα με τις προβλέψεις του άρθρου 8 της Οδηγίας 92/43; Με ποιο τρόπο τέλος διαλέγονται οι προβλέψεις της ΚΥΑ για τις απάτητες παραλίες με τα ειδικά σχέδια δράσης που προβλέπονται στην παρ. 2 του άρθρου 10 του ν. 3937/2011 για την προστασία σημαντικών ειδών χλωρίδας και πανίδας; Πότε εκτιμά το Υπουργείο ότι εκδοθούν τα σχετικά σχέδια διαχείρισης και τα προεδρικά διατάγματα που αφορούν τις απάτητες παραλίες; Γιατί γίνεται αντιληπτό ότι όσο καθυστερεί η έκδοσή τους, τόσο η προστασία των απάτητων παραλιών εντός των περιοχών του Δικτύου Natura 2000 θα κρέμεται από τις προβλέψεις μίας Κοινής Υπουργικής Απόφασης.
<<το φαινόμενο να περιδιαβαίνουν οι αγριόχοιροι κατά αγέλες, μέσα σε κατοικημένες περιοχές και επαρχιακούς δρόμους, καταστρέφοντας καλλιέργειες και προκαλώντας τρόμο στους κατοίκους, είναι πια καθημερινό στα χωριά της Αργολίδας το φαινόμενο να περιδιαβαίνουν οι αγριόχοιροι κατά αγέλες, μέσα σε κατοικημένες περιοχές και επαρχιακούς δρόμους, καταστρέφοντας καλλιέργειες και προκαλώντας τρόμο στους κατοίκους, είναι πια καθημερινό στα χωριά της Αργολίδας... Παρά τις έγκαιρες παρεμβάσεις μας, η Πολιτεία και η Τοπική Αυτοδιοίκηση Β Βαθμού, δεν έχουν κάνει τίποτα ώστε να περιορίσουν, με νόμιμα μέσα την αύξηση του πληθυσμού, ενώ δεν έχει παρθεί καμία πρωτοβουλία για την καταγραφή των ζημιών και την άμεση αποζημίωση των αγροτών που έχουν πληγεί. Γιατί οι τοπικοί υπεύθυνοι ολιγώρησαν και δεν αποδέχτηκαν εγκαίρως την πρόταση που είχαμε καταθέσει από πέρσι, ήδη, το καλοκαίρι, για μια ευρεία σύσκεψη φορέων ώστε να αντιμετωπισθεί το ζήτημα; Ένα χρόνο περίπου μετά, λίγο πριν την έναρξη της συγκομιδής των εποχικών καλλιεργειών και της τουριστικής περιόδου, το πρόβλημα έχει διογκωθεί και βρισκόμαστε ακριβώς στο ίδιο σημείο αδιεξόδου>>
*[…] το Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας είναι ένα από τα ελάχιστα εναπομείναντα ποτάμια της Αττικής με φυσικά χαρακτηριστικά στο μεγαλύτερο μήκος του και αναφέρθηκε την προστατευτική νομοθεσία που το διέπει. […] Λύσεις βασισμένες στη Φύση» (Nature-based solutions) που εξασφαλίζουν τη ροή και την πρόσβαση σε γλυκό νερό, προστατεύουν τις κοινότητες που γειτνιάζουν με το ρέμα από τις πλημμύρες, υποστηρίζουν τη βιοποικιλότητα και τις οικοσυστημικές υπηρεσίες και είναι οικονομικά αποδοτικότερες. Αντίθετα, στο επίμαχο έργο διευθέτησης του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας δεν δημιουργεί ανθεκτικό κλιματικά περιβάλλον αλλά συνεπάγεται αυξημένο κίνδυνο διάβρωσης, με συνέπεια υπέρογκα κόστη αποκατάστασης και μη προβλέψιμη ζημία σε κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο. […] το έργο διευθέτησης, όπως έχει σχεδιαστεί, αντιβαίνει στις ισχύουσες πολιτικές σε Ελλάδα και Ευρωπαϊκή Ένωση, και ειδικότερα: 1) στα αγροπεριβαλλοντικά μέτρα της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ενίσχυση παρόχθιων ζωνών μεταξύ ρεμάτων και καλλιεργειών), 2) στην Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία (ανθεκτικές πόλεις και βελτίωση των φυσικών οικοσυστημάτων) και 3) τον υπό υιοθέτηση νόμο για την αποκατάσταση της φύσης (αποκατάσταση της συνδεσιμότητας των ποταμών με τους υγροτόπους και τα φυσικά πλημμυρικά τους πεδία). […]
[…] το έργο διευθέτησης 17 χλμ. του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας αποτελεί το πιο ζωντανό παράδειγμα υποκρισίας του ελληνικού κράτους, καθώς πρόκειται για ένα φαραωνικό έργο με απαρχαιωμένες γκρίζες λύσεις τσιμεντοποίησης, που δεν προσφέρει την αντιπλημμυρική προστασία που επαγγέλλεται, ενώ καταστρέφει το περιβάλλον, τη βιοποικιλότητα και επιβαρύνει το μικροκλίμα, συμπεριλαμβανομένης της κοπής 2.000 δέντρων. Στον απόηχο των πλημμυρών στη Θεσσαλία, η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων (ΕΤΕπ), εγκαταλείποντας την παλιότερη πολιτική της για τη χρηματοδότηση των αντιπλημμυρικών έργων στην Ελλάδα, απαιτεί πλέον λύσεις βασισμένες στη φύση, αντί των γκρίζων υποδομών από σκυρόδεμα και σαρζανέτια, αναγνωρίζοντας ότι απέτυχαν κραυγαλέα στη Θεσσαλία.[…]
*[…] Σε συνέχεια του ενδιαφέροντος κειμένου του Espas για το μέλλον της ΕΕ με ορίζοντα το 2040, έχω απομονώσει κάποια σημεία που εκτιμώ, ότι φωτίζουν τον ορίζοντα των τάσεων που αχνοφαίνονται.Όπως έχουμε τονίσει και στο παρελθόν, οι τάσεις έχουν ενδιαφέρον, επειδή επιδρούν ενδεχομένως καταλυτικά στο σύνολο των θεμάτων που μας απασχολούν (γεωπολιτική, κλίμα, τεχνολογία, απασχόληση, συμπεριφορές, κλπ). Δύο αριθμοί που από μόνοι τους δίνουν μία δυναμική τάση είναι το ποσό των εξοπλισμών σε παγκόσμιο επίπεδο που ανέρχεται στα 2.3 τρισ. δολλάρια! και η τάση για την εσωτερική μετανάστευση στην ΕΕ εξαιτίας της κλιματικής κρίσης που ανέρχεται στα 200+εκ ως το 2050! Συγκλονιστικό… […] Τα παιδιά που γεννιούνται σήμερα θα ξεπεράσουν τα 100 χρόνια ζωής. Είναι συγκλονιστικό ότι μέσα σε λίγα μόνο χρόνια προστέθηκαν 2 δεκαετίες στο προσδόκιμο ζωής. Ποιες θα είναι οι τάσεις των οικονομικών συνεπειών; Πώς θα επηρεαστεί το κλίμα, η αστικοποίηση, η μετανάστευση; Η Ευρώπη είναι η πιο ταχέων θερμαινόμενη περιοχή του πλανήτη! Ενώ, σημαντική είναι διεθνώς και η απομείωση της βιοποικιλότητας > 500 είδη της γης, θα χαθούν ως το 2040 και αυτό θα επηρεάσει άμεσα την ισορροπία της ζωής και της ατμόσφαιρας.. Μία πικρή αλήθεια που …δεν είναι τάση…ούτε εμείς ούτε τα παιδιά μας θα προλάβουν να ζήσουν την αναστροφή της κλιματικής κρίσης, με μία μείωση της θερμοκρασίας.Τάση με πολλά ερωτηματικά αφορά την προσπάθεια πράσινης μετάβασης, εξαιτίας του κόστους και του εύρους των σπάνιων μετάλλων που απαιτούνται. Ίσως, η ΑΙ δώσει τη λύση…[…] Για να εξηλεκτριστεί το σύνολο του πλανήτη, θα χρειαστούν 80 εκ. χιλιόμετρα καλωδίων! Το πράσινο υδρογόνο ενδεχομένως να βοηθήσει σε συγκεκριμένους κλάδους της βιομηχανίας, ενώ αν προχωρήσει ομαλά η nuclear fusion, ίσως καταστεί η σημαντικότερη εξέλιξη στην ιστορία της Ενέργειας. > Η γεωπολιτική της Ενέργειας θα εξελιχθεί σε μείζονα χώρο δράσης για τα κράτη.
*[…] Χαιρόμαστε ιδιαίτερα που σας υποδεχόμαστε στην ηλιόλουστη Αθήνα και που είμαστε σε θέση να φιλοξενήσουμε αυτή την παγκόσμια διάσκεψη. Ήταν επίσης μια ευκαιρία για εμάς να επικεντρωθούμε και πάλι στον τρόπο με τον οποίο προστατεύουμε το μοναδικό θαλάσσιο περιβάλλον μας και να αναλάβουμε ορισμένες πολύ σαφείς δεσμεύσεις για το μέλλον.
Πρώτα απ’ όλα, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για όλα όσα κάνετε εσείς και τα ιδρύματά σας. Είναι μεγάλη τιμή για μένα να μπορώ να σας συναντήσω και να ακούσω τις σκέψεις σας, ιδίως όσον αφορά τι περαιτέρω μπορούμε να κάνουμε στη Μεσόγειο, ένα ζήτημα, βέβαια, που μας απασχολεί πολύ.
Πιστεύω είναι σημαντικό -σε μια εποχή που σε κάποιες περιπτώσεις αισθάνομαι ότι η συζήτηση γύρω από την κλιματική αλλαγή φαίνεται να περιστρέφεται σχεδόν αποκλειστικά γύρω από τη μείωση των εκπομπών-, αυτό είναι ένα πολύ πιο σύνθετο έργο. Η προστασία των ωκεανών και των θαλασσών μας και της θαλάσσιας βιοποικιλότητας είναι μια κρίσιμη πτυχή του τι πρέπει να κάνουμε στη συνολική πολιτική μας για το κλίμα. Επομένως, η διάσκεψη αυτή λαμβάνει χώρα σε μια πολύ καλή στιγμή.[…]
[…] Πρόκειται για ένα από τα στάδια υλοποίησης της προγραμματικής σύμβασης η οποία είναι σε εξέλιξη, ανάμεσα στην πολιτεία και την επιστημονική κοινότητα. Η δράση έχει σκοπό να καταγράψει τον πλούτο της βιοποικιλότητας που συναντάμε στους πιο σημαντικούς αρχαιολογικούς χώρους της πατρίδας μας.
Θα πρέπει εδώ να σας πω ότι ένα αρχαιολογικό μνημείο, ένας αρχαιολογικός χώρος έχει πολύπλευρο ενδιαφέρον. Όταν βρισκόμαστε μέσα σε αυτό μάς απομαγεύει, ο χώρος, η ιστορία του και η επίδραση του παρελθόντος στο σήμερα. Έτσι μας διαφεύγουν άλλα, εξίσου σημαντικά στοιχεία, που έχουν να κάνουν, για παράδειγμα με την μορφολογία του, ή όπως στην περίπτωσή μας με την χλωρίδα και την πανίδα του.
Αυτό λοιπόν που επιχειρούμε να κάνουμε εδώ είναι να αναδείξουμε πλευρές που δεν είναι άμεσα ορατές, να καταγράψουμε, να αποτυπώσουμε και να τεκμηριώσουμε αυτό το απόθεμα. Θα καταγράψουμε δηλαδή όλα τα είδη φυτών και ζώων που υπάρχουν σε αυτές τις περιοχές. Σκοπός είναι να δούμε αν αυτοί οι χώροι βοηθούν στην προστασία της βιοποικιλότητας.[…] Η καταγραφή θα μας δώσει την δυνατότητα να παρακολουθούμε την επίδραση της κλιματικής αλλαγής σε αυτούς τους πληθυσμούς της βιοποικιλότητας και να δρούμε κάθε φορά προστατευτικά.[…]
[…] Να θυμόμαστε ότι δεν είμαστε ιδιοκτήτες αυτού του πλανήτη, αλλά μόνο ενοικιαστές του, η ιδιοκτησία ανήκει στις επόμενες γενιές. […] Η προστασία των ωκεανών και των νερών είναι ένα ζήτημα που αποτελεί μια παγκόσμια υψηλή διακύβευση πλην όμως για τη χώρα μας αποτελεί και ζήτημα υπαρξιακό. […] Επίκεντρο της δυσμενούς εξέλιξης, επέκεινα της περιβαλλοντικής κρίσης είναι η Μεσόγειος, η οποία αποτελεί το πιο θερμό σημείο του πλανήτη με σημαντική αύξηση της στάθμης, αλλά σημαντική αύξηση και της θερμοκρασίας. […] Δεν έχουμε περιθώρια για άλλες παραχωρήσεις, θα πρέπει να αναζητήσουμε τη χρυσή τομή μεταξύ της βιώσιμης ανάπτυξης, ιδίως της βιώσιμης τουριστικής ανάπτυξης και της προστασίας του περιβάλλοντος. […] Χρέος μας, το περιβάλλον να μεταφέρεται στις επόμενες γενιές σε ένα επίπεδο επάρκειας και βιωσιμότητας πολύ υψηλό. […]